Από Λονδίνο Νέα Υόρκη μέσω Ελβετίας: Εκτοξεύθηκαν οι «συναλλαγές» χρυσού, πανικός στους traders λόγω Τραμπ
Οι φούρνοι βρυχώνται 24 ώρες το 24ωρο στο Argor-Heraeus στη νότια Ελβετία. Οι ήχοι από ράβδους χρυσού να πέφτουν από τα καλούπια τους γεμίζουν τον χώρο.
Σύμφωνα με τον συνδιευθύνοντα σύμβουλο Robin Kolvenbach, το διυλιστήριο δεν είχε ποτέ περισσότερη δραστηριότητα – το εργοστάσιο δουλεύει ασταμάτητα από τον Δεκέμβριο για να ανταποκριθεί στη μεγάλη ζήτηση για ράβδους χρυσού του 1 κιλού στη Νέα Υόρκη.
«Η ζήτηση έχει αυξηθεί αρκετά», είπε ο Kolvenbach. «Συνήθως μια περίοδος κορύφωσης της ζήτησης διαρκεί για μία ή δύο εβδομάδες. Αλλά η κορύφωση της ζήτησης, όπως έχουμε τώρα, που διαρκεί πάνω από τρεις μήνες, είναι πολύ ασυνήθιστη».
Από τον Δεκέμβριο, οι φόβοι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές χρυσού έχουν ανατρέψει την αγορά — και βοήθησαν να εκτοξευτεί η τιμή του χρυσού σε επίπεδα ρεκόρ, σχεδόν 3.000 δολάρια ανά ουγγιά. Περισσότερα από 61 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρυσό εισήλθαν στις ΗΠΑ, καθώς οι έμποροι έτρεχαν να αποφύγουν τις ενδεχόμενες επιβαρύνσεις, παραμορφώνοντας τα δεδομένα του εμπορίου της χώρας και προκαλώντας έλλειψη στο Λονδίνο, το μεγαλύτερο κέντρο εμπορίου χρυσού στον κόσμο.
Η αμερικανική χρυσοθηρία κρατάει πολύ απασχολημένο τον Kolvenbach, λόγω μιας ιδιαιτερότητας στις παγκόσμιες αγορές χρυσού: οι δύο αγορές χρησιμοποιούν ράβδους διαφορετικού μεγέθους. Στο Λονδίνο, το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών αφορά ράβδους 400 ουγκιών, που ζυγίζουν περίπου 12,5 κιλά και έχουν περίπου το μέγεθος ενός τούβλου. Αντίθετα, στο χρηματιστήριο Comex της Νέας Υόρκης, χρησιμοποιούνται ράβδοι 1 κιλού, που είναι περίπου στο μέγεθος ενός smartphone. Αυτό σημαίνει ότι οι ράβδοι που κατευθύνονται μέσω του Ατλαντικού πρέπει πρώτα να κάνουν μια στάση στην Ελβετία — το σπίτι των μεγαλύτερων διυλιστηρίων χρυσού στον κόσμο — για να λιώσουν και να ανασχηματιστούν. Σε έναν κόσμο όπου οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές ταξιδεύουν γύρω από τον κόσμο σε κλάσματα του δευτερολέπτου, το εν λόγω εμπορικό τρίγωνο αναδεικνύει την εξάρτηση της αγοράς χρυσού από το μέταλλο.
Σε κανονικούς καιρούς, αξιώσεις σε δισεκατομμύρια δολάρια χρυσού διαπραγματεύονται χωρίς οι ράβδοι να φύγουν ποτέ από τις αποθήκες. Αλλά οι παραμορφώσεις που δημιούργησαν οι ριζικές εμπορικές πολιτικές του Τραμπ έχουν επιβαρύνει το σύστημα. Αν και ο Τραμπ δεν έχει αναφέρει ποτέ δασμούς στο χρυσό, η μικρή πιθανότητα να το κάνει ήταν αρκετή για να στείλει τις τιμές των συμβολαίων χρυσού στις ΗΠΑ υψηλότερες από εκείνες του Λονδίνου, δημιουργώντας μια ευκαιρία arbitrage για όσους είναι διατεθειμένοι να μεταφέρουν το μέταλλο μέσω του Ατλαντικού.
Αυτό που είχε συμβεί την τελευταία φορά που προκάλεσε ένα σημαντικό χάσμα τιμών ήταν κατά τις πρώτες φάσεις της πανδημίας. Όμως, η αποθήκευση χρυσού στη Νέα Υόρκη έχει πλέον ξεπεράσει ακόμα και το προηγούμενο ρεκόρ της εποχής του Covid.
Η φυσική φύση του χρυσού είναι κάτι που υποτιμάται, ιδιαίτερα από μια ομάδα χρηματοοικονομικών επαγγελματιών που τον εμπορεύονται στην πλατφόρμα Bloomberg όλη μέρα», δήλωσε ο John Reade, ανώτερος στρατηγικός αναλυτής της World Gold Council. «Ο χρυσός έχει χρηματοοικονομικά χαρακτηριστικά, αλλά είναι επίσης ένα φυσικό περιουσιακό στοιχείο».
Κρίση ρευστότητας
Το ταξίδι των ράβδων χρυσού που εισέρχονται στη Νέα Υόρκη συνήθως ξεκινά υπόγεια, σε μία από τις εννέα αποθήκες χρυσού κάτω από την Τράπεζα της Αγγλίας, στην καρδιά του Σίτι του Λονδίνου. Όταν γίνει παραγγελία για ανάληψη χρυσών ράβδων, ένας εργαζόμενος πηγαίνει στις αποθήκες και «σκάβει» τον χρυσό που έχει παραγγελθεί, κάτι που συχνά απαιτεί μετακίνηση άλλων ράβδων για να βρεθούν εκείνες που βρίσκονται στην παραγγελία.
Δεδομένου ότι το Λονδίνο είναι χτισμένο σε άργιλο, λόγω των μαλακών θεμελίων της Τράπεζας της Αγγλίας ο χρυσός στοιβάζεται μόνο μέχρι το ύψος του ώμου. Η διαδικασία αυτή είναι πολύ χρονοβόρα, και έχει δημιουργήσει το μεγαλύτερο φράγμα στην αλυσίδα εφοδιασμού για τις ράβδους του 1 κιλού. Οι υπάλληλοι που εξάγουν χρυσό πρέπει να είναι προσεκτικά εκπαιδευμένοι και αρκετά δυνατοί για να σηκώνουν χρυσές ράβδους όλη την ημέρα — οπότε τα επίπεδα προσωπικού δεν μπορούν να αυξηθούν γρήγορα για να καλύψουν τη ζήτηση για σύντομο χρονικό διάστημα.
Τα πρώτα σημάδια αύξησης της ζήτησης εμφανίστηκαν στις αρχές Δεκεμβρίου, όταν οι παράγοντες της βιομηχανίας συγκεντρώθηκαν σε ένα δείπνο που διοργάνωσε η London Bullion Market Association στην Εθνική Πινακοθήκη και συζήτησαν την κατάσταση που διαμορφωνόταν στις ΗΠΑ. Καθώς οι έμποροι αγωνίζονταν να μεταφέρουν χρυσό από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη, η αναμονή για την ανάληψη χρυσού από την Τράπεζα της Αγγλίας άρχισε να φτάνει σε πάνω από τέσσερις εβδομάδες, προκαλώντας κρίση ρευστότητας στην αγορά του Λονδίνου.
Τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια ενοικίασης χρυσού εκτοξεύθηκαν σε επίπεδα ρεκόρ τον περασμένο μήνα, καθώς οι έμποροι αγωνίζονταν να αποκτήσουν φυσικό μέταλλο, αυξάνοντας το κόστος του κεφαλαίου για επιχειρήσεις όπως τα διυλιστήρια και οι κατασκευαστές κοσμημάτων.
Η επιβεβαίωση του αυξημένου ενδιαφέροντος ήρθε από τον αναπληρωτή κυβερνήτη της Τράπεζας της Αγγλίας Dave Ramsden, ο οποίος παραδέχθηκε ότι είχε κρατηθεί από ένα φορτηγό στην αυλή του χρυσού κατά την άφιξή του στο κτίριο τον Φεβρουάριο, λέγοντας ότι «Ο χρυσός είναι φυσικό περιουσιακό στοιχείο, επομένως υπάρχουν πραγματικοί περιορισμοί στην εφοδιαστική και στην ασφάλεια».
Η Τράπεζα της Αγγλίας κατέχει χρυσό εκ μέρους δεκάδων κεντρικών τραπεζών, καθώς και εμπορικών τραπεζών. Μόνο το 6% του χρυσού στις μεγάλες αποθήκες της ανήκει στο Υπουργείο Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η προεξάρχουσα θέση του Λονδίνου στις φυσικές αγορές χρυσού — παρά τις αναποτελεσματικότητες που περιέγραψε ο Ramsden και τον ρόλο της Νέας Υόρκης ως κύριου κέντρου μελλοντικών συμβολαίων — αντανακλά εν μέρει τα χαμηλότερα τέλη που χρεώνει η Τράπεζα της Αγγλίας σε σχέση με τους ανταγωνιστές της. Αλλά αναδεικνύει και τη συντριπτική σημασία της εμπιστοσύνης στην αγορά χρυσού: οι επενδυτές και οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι πρόθυμοι να παρκάρουν το χρυσό τους κάτω από τη Threadneedle Street λόγω ενός ιστορικού που εκτείνεται σε αιώνες.
