Ελλάδα, Ισραήλ, Τουρκία: Μια “γειτονιά” σε αναβρασμό
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με σφοδρότητα, βυθίζοντας σε οικονομική αιμορραγία τη Δύση και τη Ρωσία, χωρίς να υπάρχει φως για τον τερματισμό του. Παράλληλα, οι νεκροί κι από τις δυο πλευρές διαρκώς αυξάνονται, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες πρόσφυγες εγκαταλείπουν τη χώρα τους είτε για να γλυτώσουν από τις αιματηρές συρράξεις, είτε γιατί δεν θέλουν να πολεμήσουν. Τώρα τελευταία μάλιστα η απειλή χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων μπαίνει στο τραπέζι παρασύροντας και τη Λευκορωσία στην οποία εγκαθίστανται βάσεις υπό ρωσικό έλεγχο.
Εκτός από τις γεωπολιτικές κρίσεις, η παγκόσμια τραπεζική κρίση που προέκυψε τις τελευταίες μέρες θυμίζει παλιές “ωραίες εποχές’”. Τράπεζες κλείνουν, εξαγοράζονται και συγχωνεύονται, ενώ χιλιάδες υπάλληλοι χάνουν την δουλειά τους. Και η απειλή για τις καταθέσεις είναι υπαρκτή. Ωστόσο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα πράγματα δείχνουν καλύτερα με το αυστηρό πλαίσιο και την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που έχει υιοθετηθεί. Αλλά, αν ο μη γένοιτο γίνει καμία “στραβή”, ξεχνάμε ότι η Τραπεζική Ένωση δεν έχει ολοκληρωθεί… Πάντως σε ότι αφορά τις ελληνικές τράπεζες είναι βέβαιο ότι θα αντέξουν.
Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον πληθωρισμό που μπορεί να βελτιώνει τη σχέση του δημόσιου χρέους, όμως από την άλλη πλήττει τις αδύναμες κοινωνικές τάξεις και τους καταθέτες.
Μέσα λοιπόν σε αυτό τοπίο αναταραχής ας ρίξουμε μια βαθύτερη ματιά στη “γειτονιά μας” και να εστιάσουμε στις δυο χώρες όπου επίκεινται εκλογές –Ελλάδα, Τουρκία– και σε μια χώρα που ήδη έχει επιλέξει την διακυβέρνησή της- το Ισραήλ.
ΕΛΛΑΔΑ
Μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη τον Μάρτιο θα πραγματοποιηθούν εκλογές σε ένα τοπίο εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχαμε συνηθίσει. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλο ποσοστό σε “γκρίζα ζώνη” και ελαχιστοποίηση της διαφοράς των δυο μεγάλων κομμάτων. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα τα πολιτικά πρόσωπα δε θα πρέπει να μηδενίζουν τις επιτυχίες της χώρας. Είναι σοβαρό λάθος να υιοθετούν ότι δεν υπάρχει κράτος, και να αγνοούν τις επιτυχίες τις οποίες πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, όπως στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και Άμυνας και ψηφιακής ανασυγκρότησης. Το χειρότερο σενάριο θα είναι η ακυβερνησία, κάτι που μπορεί να έχουμε ζήσει στο παρελθόν, όμως το διεθνές περιβάλλον και η οικονομία δεν το επιτρέπει σήμερα.
ΤΟΥΡΚΙΑ
Την ίδια περίοδο έχουν προγραμματιστεί και οι τουρκικές εκλογές. Η ατμόσφαιρα μετά τους σεισμούς σε συνδυασμό με τον απίστευτο πληθωρισμό μυρίζει μπαρούτι. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια αμφίρροπη αναμέτρηση των δυο σχηματισμών. Ο μεν Ερντογάν δείχνει κουρασμένος, αλλά και η αντιπολίτευση με τον συνασπισμό πολλών κομμάτων μοιάζει να μην εγγυάται ισχυρή διακυβέρνηση.
ΙΣΡΑΗΛ
Οι τελευταίες εκλογές έδωσαν στον συνασπισμό του Λικούντ με τους ακροδεξιούς συμμάχους του την πλειοψηφία. Ο πρωθυπουργός κ. Νετανιάχου άρχισε να εφαρμόζει ένα ισχυρό θεοκρατικό πρόγραμμα σε τέτοιο βαθμό που ξεσήκωσε τις φιλελεύθερες δυνάμεις σε διαρκείς διαδηλώσεις, που παρόμοιές τους σε συμμετοχή και διάρκεια δεν είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ στο παρελθόν. Είναι πολλές οι πληγές που έχει ανοίξει σε σχέση με τα δικαιώματα των πολιτών, αλλά το κυρίαρχο ζήτημα που τροφοδοτεί την οργή του πληθυσμού είναι το θέμα της σύνθεσης του Ανώτατου Δικαστηρίου. Ακόμη και οι κυριότεροι σύμμαχοι του Ισραήλ, οι ΗΠΑ και τα πανίσχυρα λόμπι στο εξωτερικό έχουν εναντιωθεί μετά από αυτές τις εξελίξεις, κάτι που έχει σοβαρό αντίκτυπο στην οικονομία. Τέλος, ο στρατός βρίσκεται σε αναβρασμό. Η γνώμη μου είναι ότι τελικά θα υποχωρήσει, έστω και αν χρειαστεί να αλλάξει κάποιους από τους ακροδεξιούς συμμάχους του.
Ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης ενός κράτους που διαθέτει μάλλον και πυρηνικό οπλοστάσιο και αποτελεί το μοναδικό εμπόδιο δικτατορικών και εχθρικών προς την Δύση χωρών, μόνο κακό τέλος μπορεί να έχει.
* Ο Αντώνης Τριφύλλης είναι μέλος της διαΝΕΟσις, του ΕΛΙΑΜΕΠ και πρώην στέλεχος της Ε.Ε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
