Ελλάδα: O ασθενής δεν πεθαίνει, αλλά εξακολουθεί να ψυχορραγεί

Η πρόσφατη ανακοίνωση με τον προσδιορισμό των κεφαλαίων για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών φαίνεται κατά την εκτίμηση μας ως μια ακόμη επανάληψη του ίδιου έργου ανάμεσα στους δανειστές και τους δανειζόμενους. Η έλλειψη εμπιστοσύνης και η ανησυχία για όσα έρχονται διαμορφώνουν την λογική της προσωρινής επίλυσης κάθε θέματος. Μετατοπίζουμε την ουσιαστική λύση συνεχώς προς ένα αδήλωτο μέλλον.

Όλα γίνονται με το σταγονόμετρο. Οι δόσεις σταδιακές και ανάλογα με τα προαπαιτούμενα, η ανακεφαλαιοποίηση με τα μικρότερα δυνατά κεφάλαια. Η διοχέτευση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία ελάχιστη. Έτσι ο ασθενής δεν πεθαίνει, αλλά εξακολουθεί να ψυχορραγεί.

Ωσάν να προετοιμαζόμαστε όλοι για το επόμενο στάδιο. Έχουμε ξαναζήσει αυτή τη διαδικασία τρεις φορές. Η κυβέρνηση χαρακτηρίζεται μνημονιακή. Η αντιπολίτευση «κατακτά» τη διακυβέρνηση με σαφή αντιμνημονιακή ρητορική. Οι Έλληνες πολιτικοί κατηγορούν τους κακούς ξένους και «προτάσσουν τα στήθη τους» απέναντι στην παράλογη τρόικα. Τελικά τρέπονται σε άτακτη φυγή με μια ακόμα χειρότερη συμφωνία. Τον λογαριασμό τον πληρώνει η πραγματική οικονομία και ο κάθε ένας από εμάς ξεχωριστά.

Η ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων είναι σημαντική, αλλά κατά την εκτίμηση μας θα ήταν ουσιαστική αν ήταν μεγαλύτερη. Μόνο με μια γενναία ένεση ρευστού θα μπορούσαν και τα πιστωτικά ιδρύματα να επιτελέσουν τον απολύτως σημαντικό και στρατηγικό τους ρόλο στην οικονομία. Θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τις στρεβλώσεις που η ίδια η κατάρρευση της οικονομίας έχει διαμορφώσει για τους δανειολήπτες. Θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τις υγιείς επιχειρήσεις με μεγαλύτερη άνεση. Γενικά να διοχετεύσουν ουσιαστική ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, ώστε να έχουμε πραγματική ανάπτυξη.

Τώρα εκτιμούμε ότι θα συμβεί ότι γίνεται τα τελευταία έτη. Τα πιστωτικά ιδρύματα ορθώς θα παραμείνουν εν ζωή, αλλά δε θα τους δοθούν οι δυνατότητες να επιτελέσουν το έργο τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Παράλληλα το «κυρίαρχο ΤΧΣ», θα επιβάλλει ακόμα περισσότερους ελέγχους σε κάθε διαδικασία. Έχουμε φτάσει σε αυτή τη χώρα περισσότεροι να είναι εκείνοι που ελέγχουν από όσους ελέγχονται. ECB, EY, EFSF, Blackrock, Clayton, ΤτΕ, επίτροποι κ.λ.π.…

Μέσα σε αυτή τη διαδικασία κάποιοι τραπεζικοί αγχωμένοι εν μέσω συρρίκνωσης του προσωπικού στον κλάδο, θα προσπαθούν να βρουν την ψυχραιμία και τη δημιουργικότητα να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία. Οι συνθήκες δε βοηθούν το πραγματικό τραπεζικό έργο.

Και η ζωή συνεχίζεται με τα γνωστά κατά την τελευταία εξαετία αποτελέσματα. Έχει ο θεός.

Ναι ο θεός μπορεί αν έχει, αλλά δεν έχει η πραγματική οικονομία.

Δεν έχουν οι ιδιώτες φορολογούμενοι οι οποίοι μαστίζονται από την ανεργία, από τις μειώσεις μισθών, από τους φόρους και από τις διαρκείς ανατροπές στη ζωή τους μέσω φόρων, φόρων και φόρων.

Δεν έχουν οι επιχειρήσεις οι οποίες δρουν σε ένα απόλυτα ναρκοθετημένο περιβάλλον, χωρίς ρευστότητα, χωρίς καμία εμπιστοσύνη από τους προμηθευτές τους λόγω country risk, με μεγάλη δυσκολία είσπραξης από τους πελάτες. Με ένα πιστωτικό σύστημα σε αδυναμία και καχύποπτο από όσα έχουν συμβεί.

Με μια εσωτερική αγορά η οποία έχει υποστεί σωρευτική κάμψη κατά 27% από την στιγμή που μπήκαμε στο τούνελ. Οι επιχειρήσεις δεν έχουν άλλη αντοχή και υπομονή, ενώ έχει εξαντληθεί από την απογοητευτική καθημερινότητα το κεφάλαιο της δημιουργικότητας.

Η κατάσταση σήμερα εξακολουθεί να μας ανησυχεί. Ιδιαίτερα θα λέγαμε.

• Η επιχειρηματικότητα έχει εξελιχθεί ως ο σάκος του μποξ για κάθε ισοδύναμο.

• Δεν υπάρχει μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

• Η νέα κυβέρνηση φαίνεται να εξαντλεί το πολιτικό της κεφάλαιο πολύ γρήγορα ανακυκλωμένη σε αδυναμίες και ασυναρτησίες.

• Η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση είναι σε φάση αφασίας.

• Η αύξηση φόρων έναντι της μείωσης των δαπανών έχει σχεδόν νομιμοποιηθεί.

• Η αγορά είναι στο χειρότερο της σημείο.

• Ο κόσμος εμφανίζει μια ανησυχητική πλέον καρτερικότητα.

• Η σταθερότητα, βασικό θεμέλιο κάθε οικονομίας, είναι ανύπαρκτη.

Κατά την εκτίμηση μας όλα τα ανωτέρω διαμορφώνουν ένα πλαίσιο το οποίο οφείλει να μας κρατά σε επαγρύπνηση. Η εκτίμηση μας είναι ότι μέχρι νεοτέρας θα πρέπει να είμαστε αν μη τι άλλο επιφυλακτικοί και:

• Σκεπτικοί για την παραμικρή επένδυση.

• Αποφασιστικοί σε λειτουργία άνω του νεκρού μας σημείου.

• Προσεκτικοί στη διαχείριση των εισπράξεων μας.

• Στιβαροί στην επαφή μας με προμηθευτές για να διαφυλάξουμε ένα ανεκτό επίπεδο πίστωσης.

• Προσηλωμένοι στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα, καθώς και στην καινοτομία, στοιχεία τα οποία μπορούν να μας δώσουν διαφοροποίηση και να μας διασφαλίσουν βιωσιμότητα σε κάθε σενάριο.

• Ιδιαίτερα επαγγελματικοί στη διαχείριση των τραπεζικών μας σχέσεων.

*Ο Στάθης Λιακόπουλος είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων και ιδιοκτήτης της Business Support Services (www.bssplus.gr).

** To άρθρο είναι αναδημοσίευση από Μετά την ανακεφαλαιοποίηση θα αλλάξει κάτι;