Εμπιστευτική επιστολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη

κ. Πρόεδρε, θα γνωρίζετε βέβαια, ότι σύμφωνα με όσα δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, όταν γίνουν εκλογές θα είστε ο επόμενος πρωθυπουργός. Δυστυχώς για σας, αλλά κυρίως για εμάς, ανάλογα με την χρονική στιγμή που θα συμβεί αυτό, θα βρεθείτε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, ή θα διαχειριστείτε την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Φαντάζομαι να έχετε συνειδητοποιήσει αυτό που έρχεται….

Λίγο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Τσίπρα είχα απευθύνει μια παρόμοια ‘’επιστολή’’ στον νέο Πρωθυπουργό από αυτές τις στήλες. Προφανώς τίποτε από όσα τον παρότρυνα δεν υλοποίησε. Έπραξε αυτά που του πίστευε και τα αντίθετά τους.

Σας προτείνω λοιπόν να ξεχάσετε αυτά που ξέρετε ως πολιτικό σύστημα και να θυσιαστείτε προκειμένου σε πρώτη φάση να μην χαθούν τα «δώρα» των Κωνσταντίνου Καραμανλή (ένταξη στην τότε ΕΟΚ), Ανδρέα Παπανδρέου (ισοτιμία όλων των Ελλήνων ανεξάρτητα φρονημάτων) και Κώστα Σημίτη (ένταξη Ελλάδα στην ΟΝΕ και Κύπρου στην Ε.Ε.). Και σε δεύτερη φάση να δημιουργηθεί μια χώρα που να λειτουργεί σαν «κανονική», σύγχρονη και ευρωπαϊκή. Και βέβαια για να μην παρεξηγηθεί, εννοώ την μέθοδο Τραμπ και όχι το καταστροφικό για την ανθρωπότητα και την χώρα του περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεών του. Ακούστε λοιπόν.

Πριν χρόνια πολλά, ένας φίλος βρισκόταν σε θέση κυβερνητική. Χρειάστηκε ο οργανισμός που διοικούσε να προμηθευτεί ένα μηχάνημα για τις ανάγκες του. Η επιτροπή προμηθειών καθυστερούσε να πάρει μια απόφαση. Ο φίλος κάλεσε τα μέλη της και τους είπε. «Ακούστε εδώ, δεν είναι δυνατόν να καθυστερείτε να αποφασίσετε για ένα τόσο απλό θέμα. Καθίστε λοιπόν στο γραφείο μου και δεν θα βγείτε αν δεν έχετε ομόφωνα αποφασίσει». Οι ώρες περνούσαν ευχάριστα για τον Διευθύνοντα. Η επιτροπή ζοριζόταν. Ζήτησαν να συνεχίσουν τις συζητήσεις την επομένη μια και έληγε το ωράριο. Εκείνος αρνήθηκε, τους καθησύχασε ότι για τις υπερωρίες θα αμειφτούν και «κλείδωσε» ξανά την Πόρτα. Λίγε ώρες μετά, χαρούμενη και ομόφωνα η Επιτροπή τον ενημέρωσε ότι το έργον εξετελέσθη.

Έτσι λοιπόν.

Μόλις ορκιστεί η κυβέρνησή σας , να καλέσετε τους συναρμόδιους Υπουργούς και το ΤΑΙΠΕΔ, καθώς και τον πρόεδρο του διοικητικού δικαστηρίου και να τους πείτε. «Πηγαίνετε στα γραφεία σας και σε δυο ώρες να είστε εδώ, στου Μαξίμου. Με όποιους συνεργάτες χρειάζεστε. Και δεν θα βγείτε αν δεν ολοκληρώσετε την τάδε ιδιωτικοποίηση, μέχρι τελικής υπογραφής.

Ή αν την απορρίψετε αιτιολογημένα. Να είναι έτοιμο και το ΤΑΙΠΕΔ για να πάρει το ΔΣ την απόφασή του. Ο κ. Πρόεδρος του διοικητικού δικαστηρίου είναι εδώ για να ακούσει και στη συνέχεια να φέρει την επομένη στην ολομέλεια του το θέμα. ‘’Δεν παρεμβαίνω στην απόφαση. Αλλά δεν γίνεται να έχουμε στο περίμενε τους επενδυτές. Ας τους πούμε από την αρχή όχι ή ναι’’.

Όποιον και όποια είχαν ασχοληθεί επί Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου κλπ να ρωτήσετε, γιατί δεν προχώρησαν τα θέματα θα σας πει, ότι το κυριότερο πρόβλημα ήταν οι δικαστικές παρεμβάσεις. Αλλά και τα σούρ’ τα φέρ’ τα από υπουργείο σε υπουργείο και από υπηρεσία σε υπηρεσία. Ε, λοιπόν αντιστρέψετε την κατάσταση. Αντί να διακινούνται βραδέως έγγραφα και σφραγίδες, ας μετακινούνται οι αρμόδιοι με τις σφραγίδες τους.

Αυτό θα είναι fast truck.

Μετά φωνάξτε τους εκπροσώπους της πραγματικής οικονομίας που παράγει πλούτο. Εξαγωγές, ναυτιλία, τουρισμός, νεοφυείς επιχειρήσεις. Και σε τέσσερις αίθουσες να συνεδριάζουν μαζί με τους καμιά εκατοστή υπουργούς, γενικούς γραμματείς και υπαλλήλους να λύστε τα προβλήματά τους. Μαζί με τον κεντρικό τραπεζίτη και τις 4 συστημικές τράπεζες δημιουργείστε μια χαρούμενη παρέα στους διαδρόμους της Βουλής και του Μαξίμου να μπουν οι υπογραφές. Σε ότι γίνεται νόμιμα. Σε ότι δεν γίνετε πείτε καθαρά δεν γίνεται.

Φωνάξετε μετά τον υπουργό προστασίας του πολίτη και τον δικαιοσύνης και καταλύστε σε δέκα ημέρες το αυτόνομο κράτος των Εξαρχείων και των υπογείων κατασκευής μολότοφ. Βγάλτε τις κουκούλες της χαμηλής τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Φωνάξτε τον Δένδια, τον Χρυσοχοίδη και τον Παπουτσή και ζητήστε τους ιδέες για την μηδενική ανοχή στο έγκλημα, το τείχος στον Έβρο και την Frontex , και την τρομοκρατία. Και ρωτήστε τον Καμίνη για τη ζημιά που προκαλεί η ανοχή στην οικονομία της πόλης και στους άνεργους.

Και τέλος για την Παιδεία. Από την εκπαίδευση, που πηγάζουν όλες οι αρετές της Δημοκρατίας και οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη, και αντανακλάται η βαθύτερη και διαχρονική κρίση της χώρας, πράξετε το αυτονόητο. Επανάσταση.

Κάντε το όπως ο Τραμπ. Αγνοείστε τις αντιδράσεις. Κάθε μέρα ας μπαίνουν μπρος τρεις μεταρρυθμίσεις. Κι όπου βγάλει. Σίγουρα θα είναι καλύτερα τα αποτελέσματα από το να ξαναρχίσετε διαλόγους, επικοινωνιακές πιρουέτες και εσωκομματικές ισορροπίες. Έτσι κι αλλιώς, εδώ που φτάσαμε ο χρόνος δεν είναι απλά χρήμα. Είναι σωτηρία από την επερχόμενη καταστροφή. Που όλο και περισσότεροι την βλέπουν και την διατυπώνουν. Κυρίως όμως την διαισθάνονται. Και σ’ αυτό το σημείο ψυχολογίας θα την παραλάβετε. Μην σας ξεγελάει η δημοσκοπική κατάρρευση της κυβέρνησης. Ούτε η εξέλιξη των αισθημάτων της κοινής γνώμης, που από τον Αύγουστο και μετά, εξελίσσεται από την έκπληξη στον θυμό και από τον θυμό στον γέλωτα.

Ο κόσμος δεν σας ψηφίζει γι αυτά που λέτε. Ούτε που τ΄ ακούει. Σας ψηφίζει για να απαλλαγεί. Συνεπώς δεν θα υπάρξει χρόνος, που λένε, ανοχής.

Υ.Γ. Ξέρω ότι αυτά που σας προτείνω δεν γίνονται. Αλλά δεν βρίσκω άλλη μέθοδο γραφής ορθού λόγου, εδώ που φτάσαμε. Έτσι καταφεύγω σε ένα είδος σουρεαλισμού. Μπας και…