Ένα μεγάλο μάθημα management από ένα μικρό νησάκι
Η οικονομία του Κουρασάο ως μοντέλο διαχείρισης βάσει της διαφορετικότητας.
Κρυμμένο στον επίγειο παράδεισο του νότου της Καραϊβικής -χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την «μητέρα» Ολλανδία, στην οποία ανήκει- το Κουρασάο στέκει σαν μια σύγχρονη εκδοχή της Βαβέλ.
Οι 140.000 κάτοικοί του ανήκουν σε 50 διαφορετικές εθνικότητες. Μιλούν ολλανδικά, αγγλικά, ισπανικά και παπιαμέντου – μία τοπική διάλεκτο, που μπλέκει αυτές τις τρεις γλώσσες μαζί με ολίγο από πορτογαλικά και αφρικανικά. Κι όλοι μαζί καταφέρουν να ζουν αρμονικά, συνυπάρχοντας καθημερινά με χιλιάδες ξένους τουρίστες.
Αυτή η πολυπολιτισμική ενσωμάτωση άρχισε χρόνια πριν, σχεδόν εδώ κι έναν αιώνα, όταν σε αυτή τη μικρή κουκκίδα ολλανδικής γης, έκτασης μόλις 444 τετρ. xλμ. άρχισαν να συρρέουν από παντού εργάτες. Εκεί κατέφθασαν κατά κύματα Ολλανδοί, Ινδονήσιοι, Κινέζοι και Νοτιοαμερικανοί για να δουλέψουν στα διυλιστήρια της Royal Dutch Shell, που άρχισαν να λειτουργούν μετά τον εντοπισμό, στις αντίπερα ακτές της Βενεζουέλας, του κοιτάσματος Μένε Γκράντε.
Προς βοήθεια για την κάλυψη των επισιτιστικών αναγκών του αυξημένου ντόπιου πληθυσμού έσπευσαν οι πιο κοντινοί γείτονες: Βενεζολάνοι ψαράδες και αγρότες, που μετέφεραν -και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να μεταφέρουν- καθημερινά την πραμάτεια τους στην αγορά του Κουρασάο με βάρκες, που ονομάζουν πλέον σπίτια τους, μιας και περνούσαν σε αυτές όλη τους τη μέρα.
Μέσα από αυτή την πρόσμειξη κοινής προσπάθειας και διαφορετικής κουλτούρας, το Κουρασάο κατάφερε να ξεπεράσει τα αρχικά προβλήματα και συν τω χρόνω να αναχθεί σε μία ανοιχτή οικονομία, βασισμένη στον τουρισμό, στο διεθνές εμπόριο, στις ναυτιλιακές και χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες (στις τελευταίες… ξανοίχτηκε μάλιστα αρκετά, ώστε να συμπεριληφθεί στους «φορολογικούς παραδείσους»), καθώς και στον πετρελαϊκό τομέα.
Τώρα με την πολιτική «Open Arms» το Κουρασάο επιχειρεί να προσελκύσει επενδύσεις και στον τεχνολογικό τομέα, ενώ ετοιμάζεται να λειτουργήσει και το δικό του διαστημοδρόμιο (!), απ’ όπου η αμερικανική XCOR Space Expeditions θα αρχίσει τις εμπορικές της πτήσεις προς το διάστημα, αρχής γενομένης από του χρόνου.
Με αυτά και με άλλα, το νησάκι αυτή στην Καραϊβική κατατάσσεται σήμερα 46ο διεθνώς από πλευράς κατά κεφαλήν ΑΕΠ κι έχει από τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα στην γεωγραφική περιφέρειά του. Τι πιο τρανή απόδειξη, λοιπόν, για να αποτελέσει η περίπτωση του Κουρασάο παράδειγμα ενός πετυχημένου πολυπολιτισμικού management, με στόχο την καινοτομία, παρατηρεί στο BBC η Τερέζα Ρόθαουζεν-Βαντζ, καθηγήτρια στη Διοίκηση Επιχειρήσεων πανεπιστήμιο St Tomas στη Μινεσότα.
Κατά μία στρεβλή θεώρηση, εξηγεί, οι περισσότεροι managers αντιλαμβάνονται τη διαφορετικότητα ως ένα πρόβλημα νομικής ή ηθικής φύσης, παραβλέποντας τα οφέλη που μπορεί να φέρει σε μία επιχείρηση η εργασιακή ενσωμάτωση μελών μειονοτήτων, με διαφορετικές καταβολές και υπόβαθρο, που θα φέρουν νέες ιδέες, καινούργιες προσεγγίσεις και σίγουρα περισσότερη εταιρική ευελιξία.
Προς απόδειξη, η Τερέζα αναφέρει δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα εταιρeιών, που το έχουν επιχειρήσει. Η μία είναι η λογιστική Deloitte, από τις πρώτες που προώθησε την ιδέα της πρόσληψης και επαγγελματικής εκπαίδευσης μελών μειονοτήτων. Τόσο, ώστε να τους αξιοποιεί στα ανώτερα κλιμάκια της διοίκησής της.
Το άλλο είναι η Royal Bank of Canada, που ενσωμάτωσε στο δυναμικό της μέλη διαφορετικών εθνοτήτων, αντιλαμβανόμενη ότι έτσι θα μπορούσε να αποκτήσει καλύτερη πρόσβαση και επικοινωνία με την πελατεία της, καθώς ο πληθυσμός του Καναδά άρχισε κι αυτός να γίνεται εθνοτικά ποικίλος.
Όπως εξηγεί στο BBC ο Τζαμπίν Ζίρχι, σήμερα επικεφαλής του τμήματος ανθρώπινου δυναμικού της τράπεζας, η τακτική αυτή βοήθησε ώστε η RBC να κερδίσει την εμπιστοσύνη καταθετών μεταναστών, κυρίως όσων προέρχονταν από χώρες όπου είναι προβληματικός ο τραπεζικός τομέας.
Διαβάστε ακόμη:
