Ένας χρόνος #MeToo
H συζήτηση με συγκεκριμένη αφορμή ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο, έγινε κίνημα που ευαισθητοποίησε τους πάντες. Ειδικοί θέτουν όρια, όχι δημόσια διαπόμπευση.
Ήταν στην κηδεία της Αρίθα Φράνκλιν. Ο επίσκοπος έβαλε το χέρι του γύρω από την πλάτη της τραγουδίστριας Αριάνα Γκράντε και έπιασε το στήθος της. Αργότερα ζήτησε συγγνώμη. Μια δύσκολη στιγμή για την Γκράντε. Πολλές γυναίκες κατανόησαν τη θέση της. Η ίδια δεν έσπρωξε το χέρι του ιερωμένου. Δεν το πρόσεξε ή δεν ήθελε να δημιουργήσει επεισόδιο;
Το #MeToo έφτασε από την Κίνα μέχρι τη Σουηδία
Η δεύτερη εκδοχή ήταν για χρόνια ο κανόνας. Γυναίκες που προτιμούσαν τη σιωπή. Εδώ και ένα χρόνο όμως υπάρχει ένα hashtag που περιγράφει το πάθημα της Γκράντε: #ΜεΤοο, και εγώ ή συνέβη και σε εμένα. Έτσι, στις 5 Οκτωβρίου του 2017 ξεκίνησαν τα πρώτα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ για τον Χάρβεϊ Γουάινστιν, κινηματογραφικό παραγωγό, σκιαγραφώντας έναν βίαιο και αδίστακτο άνδρα που εκμεταλλεύεται ξεδιάντροπα γυναίκες ασκώντας τη δύναμή του. Το #MeToo έκανε και άλλες γυναίκες αλλά και άνδρες να μιλήσουν για όσα βίωσαν, από ανάρμοστα σχόλια, ανήθικα πιασίματα, μέχρι άσκηση βίας. Το κίνημα #MeToo έφτασε από την Κίνα μέχρι τη Σουηδία, μπήκε μέσα στα γραφεία, τις οικογένειες και φιλικά περιβάλλοντα. Ανείπωτες ιστορίες βγήκαν στην επιφάνεια, είτε για κάποιον θείο, συνάδελφο ή ακόμη και ξένο που αυτοϊκανοποιείται στο μετρό. Πόσο όμως πραγματικό και μεγάλο είναι το πρόβλημα;
Το 2017 στην αστυνομία κατέφυγαν 11.000 γυναίκες που είχαν παρενοχληθεί σεξουαλικά. Ωστόσο πανευρωπαϊκή έρευνα από το 2014 έδειξε ότι μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό γυναικών που υπέστησαν σεξουαλική βία αναζητά βοήθεια από την αστυνομία ή οργανώσεις. Πρόσφατη δημοσκόπηση της Forsa έδειξε ότι μια στις τέσσερις Γερμανίδες έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο εργασίας. Για πολλούς λοιπόν η καμπάνια #MeToo ήρθε σαν απελευθέρωση, άλλοι πάλι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, σε ένα κυνήγι μαγισσών που ακολούθησε. Διότι σε πολλές χώρες η τιμή και η υπόληψη πολλών γνωστών ανδρών καταρρακώθηκαν.
Άσκηση ισορροπίας
Η φιλόσοφος Σβένια Φλασπέλερ παρατήρησε ότι κατά τη διαδικασία του δημόσιου διαλόγου για το θέμα, σκλήρυναν υπερβολικά οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. «Όλη η επιθετικότητα του #MeToo κατευθύνθηκε εναντίον του άνδρα και άφησε εκτός το γεγονός ότι και οι γυναίκες στήριξαν τις δομές εξουσίας, τις οποίες στη συνέχεια κατήγγειλαν, με την παθητική ή τη συγκρατημένη τους στάση» υποστηρίζει. «Φυσικά και δεν επικρίνω ότι οι γυναίκες υψώνουν τη φωνή τους και φέρνουν στο φως βιασμούς που έγιναν πολύ πίσω στον χρόνο» διευκρινίζει. Προειδοποιεί όμως ότι δεν θα πρέπει να γίνεται δημόσια διαπόμπευση πριν την πραγματική καταδίκη και διαπιστώνει καταγγελτικό ύφος στη δημόσια συζήτηση και σεξισμό εναντίον του άνδρα.
Η αλήθεια είναι αυτό αποτελεί δίλημμα που στην πράξη είναι δύσκολο να λυθεί. Ό,τι γίνεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους πίσω από κλειστές πόρτες δεν είναι εύκολο να το εξηγήσεις δημόσια. Είναι το δράμα που βιώνουν και οι δύο πλευρές. Μια άσκηση ισορροπίας και για τα ΜΜΕ. Τι μπορεί να μεταδοθεί, τι όχι; Γιατί το #MeToo έχει καταστρέψει την καριέρα και τη φήμη κυρίως ανδρών. Η ερευνήτρια συμπεριφορών βίας καθηγήτρια Μόνικα Σρέτλε υποστηρίζει ότι αυτό που κατάφερε το #MeToo είναι η συνειδητοποίηση και η ευαισθητοποίηση μια νέας γενιάς. Η ίδια δεν δέχεται το επιχείρημα ότι τα δύο φύλα αισθάνονται πλέον ανασφάλεια για τον τρόπο συμπεριφοράς τους: «Κατά κανόνα άνδρες και γυναίκες γνωρίζουν πότε ξεπερνούν τα όρια».
