Ένας επιχειρηματίας «λάστιχο», σε στάση… «ακαμψίας»
Το «αφεντικό» της γιόγκα στις ΗΠΑ δεν θέλει να αλλάξει στάση.
Στους χαλεπούς καιρούς μας, για να «σταθεί» κανείς στην αγορά χρειάζεται ευελιξία. Και ο Τζον Σουμάχερ διαθέτει μπόλικη. Τουλάχιστον σωματικά…
Στα 68 του, μπορεί ακόμη να «δένει» με άνεση το κορμί του… «φιόγκο»! Φυσικό κι επόμενο, αφού είναι ένας από τους πιο πετυχημένους δασκάλους γιόγκα στις ΗΠΑ. Ανήκει δε στο κλειστό κλαμπ των 13 επαγγελματικών του κλάδου, που έχουν πιστοποίηση στην υψηλών απαιτήσεων τεχνική Ιγενγκάρ.
Σαράντα χρόνια μετά το πρώτο δειλό βήμα του στην επιχειρηματικότητα -με αφετηρία έναν υπόγειο χώρο, όπου άρχισε να παραδίδει μαθήματα, πίσω στη δεκατία του ’70- ο Τζον κατάφερε να χτίσει μία μικρή «αυτοκρατορία» στην πόλη της Ουάσιγκτον, που ακούει στο όνομα Unity Woods.
Σιγά-σιγά λοιπόν δημιούργησε μία ολόκληση αλυσίδα κέντρων για παράδοση μαθημάτων γιόγκα: τομέας που πια έχει εξελιχθεί σε κανονική βιομηχανία στις ΗΠΑ, με συνολικά ετήσια έσοδα άνω των 5 δισ. δολαρίων. Όμως, τον τελευταίο καιρό, ο μεγάλος ανταγωνισμός και οι απαιτήσεις των υποψήφιων πελατών του έχουν αρχίσει να δένουν «κόμπο» το στομάχι του ευέλικτου Τζον…
Διαβάστε ακόμη: Οι «New York Times» στο «μάτι» Κινέζου μεγιστάνα
Αν και τα ετήσια έσοδα της Unity Woods παραμένουν υψηλά -πέρυσι ήταν πάνω από ένα εκατ. δολάρια- το ένα μετά το άλλο τα κέντρα της αλυσίδας έκλεισαν. Πλέον, του έχουν απομείνει μόλις τρία. «Οι περισσότεροι πελάτες μας είναι μεγάλης ηλικίας», εξηγεί ο Τζον στο BBC. Ο λόγος, υποστηρίζει, «είναι το στιλ της γιόγκα που διδάσκουμε… που πολλοί δεν προτιμούν».
«Η μεγαλύτερη πια πρόκληση είναι να βρω τον τρόπο που θα μπορώ να κάνω τη δουλειά μου με αξιοπρέπεια και ουσία και ταυτόχρονα να ανταπεξέρχονται στη σύγχρονη κουλτούρα, που αντιμετωπίζει την γιόγκα ως εμπόρευμα, παρά ως φιλοσοφία», επισημαίνει.
Με απλά λόγια, το δίλημμά του Τζον είναι πώς θα καταφέρει να συνδυάσει την επιχειρηματική κερδοφορία, με μία δραστηριότητα που απαιτεί χρόνο, συνέπεια και πειθαρχία, και με ένα πελατολόγιο που αξιώνει on-demand παροχή υπηρεσίων και άμεσο αποτελέσμα.
Διαβάστε ακόμη: Οι CEO που κάθονται σε «ηλεκτρικές καρέκλες»
«Ο κόσμος θέλει την ευκολία», λέει με παράπονο ο 68χρονος επιχειρηματίας-γιόγκι. «Δεν θέλουν να αφιοσωθούν στη γιόγκα, αλλά εγώ επιμένω σε αυτό». Σε αντίθεση λοιπόν με τους ανταγωνιστές του -που δίνουν στους πελάτες τους τη δυνατότητα να μετέχουν όποτε θέλουν στις συνεδρίες, πληρώνοντας ένα μάθημα τη φορά- ο Τζον είναι πολύ πιο φειδωλός στις υποχωρήσεις του.
Ζητά από τους μαθητές του μία minimum συμμετοχή 3 μηνών, έτσι ώστε να αναπτύξουν μία σχέση επικοινωνίας με τον δάσκαλό τους στη γιόγκα και να συνειδητοποιήσουν τα καλά της σταδιακής, πλην σταθερής προόδου. Προσφέρει επίσης ιδιαίτερα μαθήματα, καθώς και τη δυνατότητα σε «πρωτάρηδες» για μία πρώτη, δωρεάν δοκιμή.
Παράλληλα, προωθεί την βελτίωση της ιστοσελίδας της Unity Woods, στοχεύντας στο online marketing. Και κάπως έτσι ευελπιστεί ότι θα καταφέρει να «σταθεί» μέχρι την άνοιξη του 2015, οπότε λήγουν τα συμβόλαια μίσθωσης στα τρία κέντρα που εξακολουθεί να λειτουργεί. Κι εάν όλα αυτά δεν πετύχουν;
«Θα πάρω τότε τις αποφάσεις μου», καταλήγει. Σε κάθε περίπτωση πάντως, τονίζει, δεν δεν σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί. «Θα επιζήσω. Μπορώ πάντα να επιστρέψω στο υπόγειο απ’ όπου ξεκίνησα, και να συνεχίσω να κάνω αυτό που μου αρέσει να κάνω, όπως το κάνω, για όσους ακόμη το προτιμούν»…
