Epic Games εναντίον Apple: «Το είχαμε προβλέψει»

του Robert Hackett

Τον Μάιο, έκανα μια αναφορά σχετικά με το πώς μπορεί να τελειώσει η αγωγή Epic Games εναντίον Apple. Όπως έγραψα τότε, «Αν μου βάζατε το …μαχαίρι στον λαιμό και ζητούσατε την πρόβλεψή μου, θα έλεγα το εξής: Η Apple θα αναγκαστεί να χαλαρώσει την απαγόρευσή της κατά των προγραμματιστών που διαφημίζουν εναλλακτικές επιλογές πληρωμής στο κατάστημα εφαρμογών».

Την Παρασκευή, αυτό ακριβώς συνέβη. Η ομοσπονδιακή δικαστής Yvonne Gonzalez Rogers, η οποία προήδρευσε της δικαστικής υπόθεσης, δήλωσε ότι η κατασκευάστρια εταιρεία του iPhone πρέπει να αφήσει τους προγραμματιστές εφαρμογών να επισημαίνουν εναλλακτικές, δυνητικά φθηνότερες επιλογές πληρωμής – μέσω κουμπιών, εξωτερικών συνδέσμων ή άλλων προσκλήσεων για δράση – παράλληλα με τις εφαρμογές iOS τους. Αλλά δεν έκρινε ότι η Apple είναι μονοπώλιο, που συνιστά μια μεγάλη νίκη για τον κολοσσό από το Κουπερτίνο της Καλιφόρνιας.

Βάσισα αυτή την πρόβλεψη σε δύο νομικά προηγούμενα. Η πρώτη υπόθεση είναι η “United States v. Terminal Railroad Association of St. Louis”, μια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του 1912. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι μια ένωση σιδηροδρόμων δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον έλεγχό της στις τοπικές υποδομές για να εμποδίσει τους ανταγωνιστές της να έχουν πρόσβαση σε μια διάβαση ποταμού. Η δικαστής Gonzalez Rogers αναφέρθηκε σε αυτή την υπόθεση όταν ρώτησε αν το κατάστημα εφαρμογών της Apple θα πρέπει να θεωρηθεί ως «βασική εγκατάσταση», δηλαδή ένα κομμάτι υποδομής που είναι βασικό για την παραμονή ή την είσοδο ενός ανταγωνιστή σε μια αγορά.

Η αναλογία είναι ατελής αλλά εύστοχη. Κατά κάποιον τρόπο, το App Store είναι μια βασική εγκατάσταση, δεδομένου του τρόπου με τον οποίο διαμεσολαβεί τη σχέση τόσων πολλών ανθρώπων με τον ψηφιακό κόσμο. Αλλά το App Store δεν είναι τόσο απαραίτητο όσο μια φυσική γέφυρα που συνδέει σιδηροδρομικές γραμμές. Οι τεχνολογίες είναι διαφορετικές και ο νόμος μπορεί να εφαρμόζεται διαφορετικά.

Η δεύτερη βάση για την πρόβλεψή μου ήταν ένα δεδικασμένο του Ανώτατου Δικαστηρίου σε μια υπόθεση που αφορούσε την American Express. Το ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε το 2018 ότι οι έμποροι δεν μπορούσαν να κατευθύνουν τους πελάτες να χρησιμοποιούν πιστωτικές κάρτες με χαμηλότερη χρέωση από ανταγωνιστές της Amex, όπως η Visa και η Mastercard.

Οι δικηγόροι της Apple επικαλέστηκαν αυτή την υπόθεση για να υπερασπιστούν τις πρακτικές «αντι-καθοδήγησης» της Apple, υποστηρίζοντας ότι η Apple δεν θα έπρεπε να διαφημίζει εναλλακτικές επιλογές πληρωμής. Όμως η διαφορά είναι ότι, σε αντίθεση με ένα ταμείο, από το οποίο περιμένει κανείς να παρουσιάσει μια ποικιλία επιλογών επεξεργασίας πληρωμών (π.χ. λογότυπα για Visa, Mastercard, Discover, Amex κ.λπ.), το App Store απαγόρευε κάθε αναφορά σε εναλλακτικές λύσεις.

Γιατί λοιπόν να μην αναγκάσουμε την Apple να επιτρέψει αυτές τις διαφημίσεις; Αυτή ήταν η λογική πίσω από την εικασία μου. Οι εφέσεις βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Και δεν είναι καθόλου σαφές πώς θα εφαρμοστεί η απόφαση στην πράξη.

Για παράδειγμα, πώς θα ξαναγράψει η Apple τους όρους παροχής υπηρεσιών της για να φιλοξενήσει εξωτερικούς συνδέσμους στο κατάστημα εφαρμογών; Και θα μπορούσε η Apple να αποθαρρύνει τη χρήση εξωτερικών μεθόδων πληρωμής κάνοντας αυτούς τους συνδέσμους λιγότερο αισθητούς, πιο δαπανηρούς ή λιγότερο εύχρηστους, όπως π.χ. αυξάνοντας τον αριθμό των κλικ που απαιτούνται για τη χρήση μιας μη προεπιλεγμένης επιλογής;

Προβλέψαμε την απόφαση – αλλά η δικαστική διαμάχη δεν έχει τελειώσει.