«Επιτομή» για την Πειραιώς ο Επίτιμος πρόεδρος

Λίλυ Σπυροπούλου

Είκοσι πέντε χρόνια στο τιμόνι μιας τράπεζας δεν είναι λίγα. Όταν η Τράπεζα αυτή από τα “σπάργανα” το Δεκέμβριο του 1991, φτάνει να γίνει η μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα και να γράφει ιστορία στα ελληνικά δρώμενα, τα χρόνια αυτά αποκτούν τουλάχιστον διπλάσια αξία.

Πόσο μάλλον όταν με την παρότρυνση της διοίκησής της, συνέβαλε στην ανακατάταξη της τραπεζικής αγοράς, μεγαλώνοντας τα μερίδιά της, αλλά και συμβάλλοντας σε διάσωση τραπεζών, εν ώρα κρίσης.

Η τράπεζα Πειραιώς, είναι σήμερα ο μεγαλύτερος τραπεζικός όμιλος, με 20.000 προσωπικό και 30% μερίδιο αγοράς. Το συνολικό της ενεργητικό, είναι 86 δισ. ευρώ και οι καταθέσεις της, 38 δισ ευρώ.

Πέραν κάθε άποψης για το ποιός είναι ο άνθρωπος πίσω από την Τράπεζα Πειραιώς – που από σήμερα θα κατέχει τη θέση του Επίτιμου προέδρου – το σίγουρο είναι ότι οδήγησε τον Όμιλο, όχι μόνο στην πρωτιά από πλευράς μεγέθους, αλλά πρωτοστάτησε και στην αλλαγή του ελληνικού τραπεζικού σκηνικού, με εξαγορές και συγχωνεύσεις μιας σειράς τραπεζών.

Ο Μιχάλης Σάλλας υπέβαλε χθες, Τετάρτη, με δική του πρωτοβουλία, προς το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας, την παραίτησή του από τη θέση του εκτελεστικού προέδρου και σε μια συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα, σύσσωμο το ΔΣ, επέλεξε ομόφωνα να τον ανακηρύξει Επίτιμο πρόεδρο.

Ήθελε με την κίνησή του αυτή να ανοίξει ο ίδιος το δρόμο για νέους ανθρώπους στη διοικητική κορυφή, μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης του ΤΧΣ στο πλαίσιο της επικείμενης αναδιάρθρωσης της Τράπεζας, μπροστά στις νέες προκλήσεις της νέας εποχής.

Όπως ήδη γράφηκε χθες, τα ηνία της Τράπεζας κρατάει προσωρινά η κυρία Απαλαγάκη, σήμερα νομική σύμβουλος της Τράπεζας , άνθρωπος εμπιστοσύνης της διοίκησης και παλαιό στέλεχος της Πειραιώς.

Η κυβέρνηση, μέσω σχολιασμού πηγών της αντιπροεδρίας, προσπάθησε να κάνει σαφές προς κάθε κατεύθυνση το ότι η εν λόγω αλλαγή, δεν γίνεται λόγω ξενόφερτων διοικήσεων, αλλά λόγω βούλησης του ιδίου του προέδρου, ο οποίος είχε ενημερώσει από τις αρχές του έτους το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και την Τράπεζα της Ελλάδος ότι θα αποχωρούσε από την Τράπεζα σε στιγμή που ο ίδιος θα έκρινε κατάλληλη.

Ο ίδιος χθες, απευθυνόμενος στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Πειραιώς, διευκρίνισε μεταξύ άλλων ότι έχει ενημερώσει ήδη από τις αρχές του 2016 τους αρμόδιους θεσμούς για την πρόθεσή του να μη συμμετέχει στο νέο οργανωτικό σχήμα του Ομίλου, έχοντας σταθμίσει τα νέα δεδομένα.

«Δεν μπορούσα ωστόσο, να υλοποιήσω νωρίτερα την απόφασή μου, καθώς το Δ.Σ. της Τράπεζας ήταν υπό αξιολόγηση και επιλογή των international experts. Σήμερα μετά και την ολοκλήρωση της αξιολόγησης του HFSF και της επιλογής του μεγαλύτερου μέρους των μελών του Δ.Σ., αποφάσισα να πραγματοποιήσω την απόφασή μου και να αποχωρήσω από το Δ.Σ. της Τράπεζας» είπε χαρακτηριστικά.

Πώς φτάσαμε ως εδώ

Μέσα σε ένα έντονο παρασκήνιο αντιπαραθέσων, αν όχι κανονικής διαμάχης, με τον Αμερικανό Paulson, o οποίος μέσω του επενδυτικού του fund αποτελεί μεγαλομέτοχο στην Τράπεζα Πειραιώς, ο ρόλος του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM) απέκτησε κυριολεκτικά άλλες διαστάσεις.

Με προπομπό τα αυστηρότατα κριτήρια του νέου Νόμου για τα εκτελεστικά μέλη των συστημικών τραπεζών (διεθνή εμπειρία και μη συμμετοχή σε ελληνική τράπεζα την τελευταία πενταετία), προεξοφλήθηκαν ως άμεσες και επιτακτικές οι αλλαγές στα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών.

Το πρόσωπο του κ. Σάλλα βρέθηκε στο στόχαστρο της σχετικής φιλολογίας όλο αυτό το διάστημα ( όπως συμβαίνει και με άλλους προέδρους τραπεζών αυτή τη στιγμή) και ο ίδιος “αιφνιδίασε” χθες με την πρωτοβουλία του να προβεί ο ίδιος στο βήμα της αποχώρησης.

Μετά και την άρνηση των θεσμών να κάνουν ελαστικότερα τα κριτήρια του Νόμου, έκλεισε κάθε δίοδος ή παράθυρο για εξαιρέσεις, ακόμη και για τα άτομα που ίδρυσαν, στήριξαν και επέκτειναν τις δραστηριότητες των τραπεζών που διοικούν.

Θα ήταν παράλογο να μην είχε προκαλέσει κόντρες και αντιδικίες, μια φυσιογνωμία ηγετική, ειδικά όταν άρχισαν τα προβλήματα με τις ανακεφαλαιοποιήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, αναζωπυρώθηκε μια κόντρα από παλαιά, ενισχυόμενη με καταγγελίες, εκ μέρους του Αμερικανού Paulsen, θέτοντας αμφιβολίες για τον τρόπο ολοκλήρωσης της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης.

«Λάδι στη φωτιά» αποτέλεσε τότε η απομάκρυνση από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στην Πειραιώς, του κ. Άνθιμου Θωμόπουλου, τον οποίο ο Αμερικανός επενδυτής στήριξε και δημοσίως.

Ως αποτέλεσμα, κάθε στρατηγική απόφαση προσέκρουε στις αντιρρήσεις του μεγαλομετόχου, εξ ου και, με την εμπλοκή του SSM, δεν δόθηκε η σχετική έγκριση για το διορισμό στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, του προτεινόμενου από την πλευρά Σάλλα, κ. Χρ. Παπαδόπουλου.

Οι αντιδικίες δεν έχουν τέλος και μόλις πριν λίγες μέρες, η Εισαγγελέας Διαφθοράς, κυρία Ράικου, επικαλούμενη καταγγελίες και δημοσιεύματα, έδωσε εντολή για εισαγγελική έρευνα σχετικά με την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση και ειδικότερα για τον αν ο τότε ceo ακολουθούσε οργανωμένο σχέδιο ή ενήργησε με τρόπο που να απειληθεί η επιβίωση της Τράπεζας.

Όλες αυτές οι εξελίξεις, σε συνδυασμό με το τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης που φαίνεται να έχουν οι θεσμοί με την Ελλάδα, οδηγούν τον SSM που έχει ακριβώς το ρόλο του Επόπτη, να σκληραίνει ακόμη περισσότερο τη στάση του. Και κάνει προφανή την πρόθεση των θεσμών, να ελέγξουν σε βάθος τις ελληνικές τράπεζες, προωθώντας ξένα τραπεζικά στελέχη.

Επί προεδρίας Μιχάλη Σάλλα, αρκετά τραπεζικά ιδρύματα διασώθηκαν μεσούσης της κρίσης. Ο Ομιλος Πειραιώς, απέκτησε την Αγροτική Τράπεζα, τη Γενική Τράπεζα, τις τρεις κυπριακές –Τράπεζα Κύπρου, Cyprus Popular Bank (τέως Λαϊκή) και Ελληνική- καθώς και την Πανελλήνια Τράπεζα (Συνεταιριστική), κατά το υγιές τμήμα τους.

Η ίδια η Τράπεζα Πειραιώς παρέμεινε τα τελευταία οκτώ χρόνια της

κρίσης σε ασφαλή νερά, προστατεύοντας τα συμφέροντα των καταθετών, των πελατών και της οικονομίας της, όπως μεταφέρουν στελέχη του Ομίλου, που διευκρινίζουν ότι παρά τις εξελίξεις, η στρατηγική της Τράπεζας παραμένει απαράλλακτη.

Έχει ήδη επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και η τράπεζα βρίσκεται στη σωστή τροχιά ώστε να περάσει στην κερδοφορία στο τέλος του τρέχοντος οικονομικού έτους.

Και αν μη τι άλλο, σχολιάζουν τραπεζικά στελέχη ακόμη και από τον ανταγωνισμό, ο Μιχάλης Σάλλας πέτυχε το εγχείρημα του 1991: από μια οριακά μικρή τραπεζούλα, έκανε το όνομα της Τράπεζας Πειραιώς, ένα από τα μεγαλύτερα brands στην αγορά.

Πηγή: news247.gr