Έπρεπε το χρέος της Ελλάδας να είναι κατά 90 δισ. ευρώ μικρότερο;

Του Πάνου Παναγιώτου

Το ελληνικό χρέος μπορούσε και έπρεπε να είναι μικρότερο κατά 80 και πλέον δις ευρώ και να είναι βιώσιμο ήδη από το 2012, αν η επαναγορά ομολόγων που πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2012 γινόταν σε προσυμφωνημένες τιμές κατόπιν διαπραγμάτευσης και όχι στις τρέχουσες, τότε, τιμές της αγοράς οι οποίες ήταν υπερδιπλάσιες αυτών του PSI που είχε προηγηθεί και αν το PSI σχεδιάζονταν διαφορετικά και πραγματοποιούνταν όταν είχε αρχικά αποφασιστεί, τον Ιούνιο του 2011, αντί για μερικούς μήνες αργότερα, το Μάρτιο/Απρίλιο του 2012.

Επιπλέον, τα δάνεια που συνόδευσαν το PSI μπορούσαν να είναι μικρότερα, αν ο σχεδιασμός του γινόταν διαφορετικά. Σε μία τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα είχε μία επιπρόσθετη μείωση του χρέους της από την τόκους που δε θα όφειλε να καταβάλει, ανεβάζοντας το συνολικό όφελος , περίπου, στα 90 δις ευρώ.

Πέρα από τη δυνατότητα μίας κατά πολύ μεγαλύτερης μείωσης του χρέους από αυτήν που τελικά επετεύχθη, η Ελλάδα έχασε και την ευκαιρία να αναδιαρθρώσει εκατοντάδες ομόλογα με εγγύηση της Ελληνικής Δημοκρατίας, επιλέγοντας να συμπεριλάβει στο PSI μόνο 36 σειρές ομολόγων με κρατική εγγύηση, αυτές που με βάση τους κανόνες της Eurostat προσμετρήθηκαν υποχρεωτικά στο δημόσιο χρέος.

Στα παραπάνω συμπεράσματα καταλήγουν δύο οικονομικές και νομικές μελέτες, η πρώτη των Jeromin Zettelmeyer, Christoph Trebesch και Mitu Gulati υπό την αιγίδα του Peterson Institute for International Economics και με τίτλο “Αναδιάρθρωση του Ελληνικού Χρέους: Μία Αυτοψία” (The Greek Debt Restructuring: An Autopsy) και η δεύτερη των Lee C. Buchheit και Mitu Gulati με τίτλο «Η Ενισχυόμενη Θύελλα των Εξαρτημένων Υποχρεώσεων σε μία Αναδιάρθρωση Κρατικού Χρέους» (The Gathering Storm:Contingent Liabilities in a Sovereign Debt Restructuring).

Σύμφωνα με τις εκθέσεις,  έγιναν αδικαιολόγητα λάθη που μπορούσαν και έπρεπε να αποφευχθούν και τα οποία κόστισαν στην Ελλάδα περισσότερο από 80 δις ευρώ σε χρέος που δεν κουρεύτηκε ή δεν επαναγοράστηκε,  χωρίς να συνυπολογιστούν οι απώλειες από την πληρωμή τόκων και από την ύφεση εξαιτίας των μέτρων που ελήφθησαν προκειμένου να επιτευχθεί η εξυπηρέτηση του συγκεκριμένου χρέους αλλά και χωρίς τους αντίστοιχους υπολογισμούς για τα ομόλογα με κρατική εγγύηση τα οποία παρέμειναν εκτός αναδιάρθρωσης και που σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες μπορούσαν να έχουν αναδιαρθρωθεί.

Με έναν γρήγορο υπολογισμό με βάση τα στοιχεία των συγκεκριμένων μελετών, το ελληνικό χρέος μπορούσε να βρίσκεται το 2014 κοντά ή και κάτω από το 120% του ΑΕΠ, να αξιολογείται, ήδη, από το 2012 ως βιώσιμο και να έχει πιστοποιήσει, από την ίδια εκείνη χρονιά, το επίσημο τέλος της ελληνικής κρίσης.

Προφανώς κάτι τέτοιο δε συνέβη και στη συνέχεια θα εξετάσουμε το γιατί, με μια συνοπτική ματιά στα πιο δαπανηρά λάθη που έγιναν στο PSI και στην Επαναγορά Ομολόγων.

Δείτε περισσότερα στο: News247