Φοροφυγάς ή φοροαδύναμος;
Όχι στην ποινικοποίηση της Επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.
Η ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα της κρίσης είναι πλέον γεγονός. Χωρίς να αρνείται κανείς, την αναγκαιότητα που έχει το “ταλαίπωρο” Ελληνικό δημόσιο να προασπίζεται τα συμφέροντα του, τις λαβές που έχει δώσει η Ελληνική επιχειρηματικότητα αλλά και την προφανή υπακοή στους νόμους (dur lex, sed lex), δε μπορεί παρά να καυτηριάσει το γεγονός ότι το κράτος δε μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι.
Το Ελληνικό δημόσιο, με τη σύμφωνη γνώμη(;) της Τρόικα προφυλακίζει και ουσιαστικά διασύρει επιχειρηματίες και νόμιμους εκπροσώπους εταιρειών για τη μη απόδοση φόρων και εισφορών, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η εταιρεία τους και αγνοώντας τα αίτια δημιουργίας του προβλήματος. Αυτή η τυφλή και γενικευμένη αντιμετώπιση είναι παντελώς άδικη και παράλογη, έχοντας βέβαια και μηδενικά αποτελέσματα.
Στο δρόμο ακόμα μια παρτίδα εκκαθαριστικών
Για παράδειγμα, δε μπορεί να προφυλακίζεται ένας επιχειρηματίας, ο οποίος πλήρωνε κανονικά τους φόρους του 11 μήνες και τον 12ο δε τα κατάφερε μαζί με κάποιον που είναι εξαφανισμένος για 11 μήνες. Είναι παράλογο…
Είναι τέτοια η άγνοια περί επιχειρηματικότητας από πλευράς Ελληνικού δημοσίου που έχει μάλιστα και το θράσος να ισχυρίζεται ότι όσες εταιρείες έχουν ελλείμματα και δε μπορούν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους θα πρέπει να κλείνουν. Δηλαδή, τι θα έπρεπε να έχουν γίνει οι εκατοντάδες ΔΕΚΟ και τα λοιπά ζημιογόνα και φορο-επιδοτούμενα ΝΠΔΔ; Μήπως να αρχίσουμε να κλείνουμε αυτές τις εταιρείες πρώτα; Προφανώς και δε πρέπει μια εταιρεία να χρηματοδοτεί τη βιωσιμότητα της, κλέβοντας το κράτος. Όμως, όλες οι εταιρείες κλέβουν; Όλοι οι επιχειρηματίες είναι «λαμόγια»;
Παράταση της υποβολής του Ε9 σχεδιάζει το ΥΠΟΙΚ
«Είναι λίγοι οι σωστοί και αυτοί που δε μπορούν πραγματικά να πληρώσουν», λένε κάποιοι. Συγνώμη αλλά την τελευταία φορά που διάβασα το σύνταγμα της χώρας δε προβλέπει ποσοτικούς διαχωρισμούς για την απόδοση της δικαιοσύνης και την ερμηνεία των νόμων. Το αντίθετο. Το πνεύμα είναι η προστασία όλων. «Μα γιατί δε κάνουν ρύθμιση», λένε κάποιο άλλοι. Μα πως; Αφού επιβάλλεται η καταβολή μιας δόσης, όπου με το νέο πλαίσιο (σ.σ. λίγος αριθμός δόσεων, παράλογα κριτήρια ένταξης) ούτε καν αυτή δε μπορούν να καταβάλουν. Αφήστε βέβαια που μάλλον οι αδύναμοι είναι πολλαπλάσιοι των «λαμογίων» πλέον. Τα «λαμόγια» μάλλον έχουν αφήσει το φέσι στο δημόσιο και έχουν μεταναστεύσει για άλλου.
Πώς μπορεί λοιπόν κανείς να κάνει τον διαχωρισμό;
Απλά με την υιοθέτηση μιας scorecard, δηλαδή μιας εφαρμογής (λογισμικό σε συνδυασμό με δεδομένα), που θα επεξεργάζεται στατιστικά τη συμπεριφορά της φορολογούμενης εταιρείας , τα τρέχοντα και ιστορικά της οικονομικά στοιχεία, τις επισφάλειες που έχει δεχθεί, την κατάσταση στον κλάδο καθώς και την πιθανότητα ανάκαμψης. Βάσει της αξιολόγησης θα μπορεί να δίνεται ένας οδικός χάρτης για τις αποφάσεις που θα πρέπει να λαμβάνει το δημόσιο (αναμόρφωση της προτεινόμενης ρύθμισης, συστάσεις, εκχωρήσεις, ενεχυριάσεις, διοικητικές ποινές), πριν προβεί σε συλλήψεις και διασυρμούς.
Βέβαια στην Ελλάδα του 2013 δε μπορείς να πτωχεύσεις την εταιρεία σου χωρίς ποινικές ευθύνες, τη στιγμή που στις ΗΠΑ ο μέσος όρος πτωχεύσεων για ένα επιτυχημένο επιχειρηματία είναι 3,7! Οτιδήποτε άλλο σε κάνει είτε Steve Jobs είτε Al Capone. Αλλά που ξέρουν αυτοί, ε;
(Ο Πάνος Μιχαλόπουλος είναι συν-ιδρυτής και πρόεδρος των εταιρειών HELLASTAT A.E., ARK-ANALYTICS AG, HELAEA ΕΠΕ και Ειδικός Συνεργάτης του FORTUNE)
