Fortune: Οι ελληνικές εκλογές και η όχι και τόσο κακή ιδέα της ήττας

του Τζέφρι Σμιθ

Λίγες ώρες απομένουν πριν τις εκλογές της Κυριακής, και σχεδόν 20% του εκλογικού σώματος δεν ξέρει τι θα ψηφίσει, ή θα ψηφίσει κόμματα που δεν έχουν καμία ελπίδα να μπουν στη Βουλή.

Τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά σε σχέση με τον περασμένο Γενάρη, όταν ο νέος και χαρισματικός Αλέξης Τσίπρας οδηγούσε τον ΣΥΡΙΖΑ στη νίκη, υποσχόμενος τον τερματισμό των γερμανόπνευστων πολιτικών λιτότητας με ταυτόχρονη παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Τότε υπήρχε η υπόσχεση μιας πραγματικής εναλλακτικής επιλογής – περίπου όμοιας με εκείνη που έφερε τον Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία των Βρετανών Εργατικών το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.

Αυτή η χίμαιρα όμως θρυμματίστηκε εκείνο το θυελλώδες διήμερο των διαπραγματεύσεων τον περασμένο Ιούλιο, όταν οι πιστωτές της χώρας είπαν στον Τσίπρα ότι αν η Ελλάδα ήθελε να τερματίσει τη λιτότητα, θα μπορούσε να το κάνει μόνο με το δικό της νόμισμα – τη δραχμή.

Ουσιαστικά, το διήμερο εκείνο καθόρισε την πορεία της ελληνικής πολιτικής ζωής για τα επόμενα χρόνια. Αυτό που πρόκειται να συμβεί αυτή την Κυριακή είναι απλώς μια μικρή «διευθέτηση» του εθνικού κοινοβουλίου ώστε η σύνθεσή του να αντανακλά αυτή την πραγματικότητα.

Το κόμμα του Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, διασπάστηκε μόλις ο ίδιος δέχθηκε τη νέα συμφωνία διάσωσης της χώρας. Έχασε αρκετούς βουλευτές και, αντίστοιχα, αρκετούς ψηφοφόρους, αν πιστέψουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Και τα δύο κόμματα πλήττονται από την απάθεια των ψηφοφόρων. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικότερα, πλήττεται από κατηγορίες για διαφθορά με στόχο τον πολιτικό μέντορα του Τσίπρα, Αλέκο Φλαμπουράρη.

Μια σειρά μικρότερων κομμάτων φαίνεται να επωφελούνται από αυτή την κατάσταση: η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη, η νεοφασιστική Χρυσή Αυγή και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Όσο για τους «αντάρτες» του ΣΥΡΙΖΑ που έφυγαν και σχημάτισαν την Λαϊκή Ενότητα, φαίνεται να κερδίζουν κάτι λίγο παραπάνω από 3% των ψήφων.

Το σενάριο της συνεργασίας του Τσίπρα με τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Βαγγέλη Μεϊμαράκη, φαίνεται απίθανο. Άρα, όποιος από τους δύο κερδίσει τις εκλογές θα επιλέξει κυβερνητικούς εταίρους από τα άλλα φιλο-ευρωπαϊκά κόμματα που φαίνεται να περνάνε το κατώφλι του 3%: το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και, ίσως, η Ένωση Κεντρώων.

Ο …τυχερός θα κληθεί να περάσει μέσα σε έναν μήνα τα περισσότερα από τα μέτρα που ο Τσίπρας και, πριν απ’ αυτόν, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπόρεσαν να αποδεχτούν: μείωση συντάξεων, περικοπή φοροαπαλλαγών, πώληση δημόσιας περιουσίας. Και τον Οκτώβριο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πει στην Ελλάδα τι χρήματα χρειάζεται για να κλείσει τις τρύπες του τραπεζικού συστήματος. Αν η …λυπητερή είναι πάνω από τα 25 δισεκατομμύρια ευρώ που προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο, τότε οι καταθέτες στις ελληνικές τράπεζες ίσως βρεθούν αντιμέτωποι με ένα «κούρεμα».

Κι όλα αυτά ενώ το βάρος από το χρέος συνεχίζει να συνθλίβει την οικονομία, το ανθρώπινο και χρηματικό κεφάλαιο φεύγει από τη χώρα, και χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες φτάνουν σ’ αυτήν καθημερινά.

Τόσο ο Τσίπρας όσο κι ο Μεϊμαράκης θα μπορούσαν να σκέφτονται ότι δεν θα ήταν τελικά και τόσο άσχημα να χάσουν αυτές τις εκλογές.