Γιατί δεν μιλάμε για την Ευρώπη;
Σε τρεις εβδομάδες θα γνωρίζουμε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Οι πολίτες θα ψηφίσουν, τα κόμματα θα αξιολογήσουν το αποτέλεσμα, στα social media θα γίνουν «κοκορομαχίες» και οι δημοσιογράφοι θα «διαβάσουμε» τα μηνύματα της κάλπης.
«Αυτές οι ευρωεκλογές μπορεί να μοιάζουν λίγο με φοιτητικές εκλογές» είχε πει εύστοχα ο Αλέξης Τσίπρας στο φόρουμ των Δελφών, αφού λίγο πολύ όλοι μπορεί να δηλώσουν νικητές. Η ΝΔ θα είναι λογικά πάνω από τον στόχο του 33%, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κρατήσει τη δεύτερη θέση και το ΠΑΣΟΚ θα αυξήσει τα ποσοστά του σε σχέση με τις εθνικές εκλογές. Άρα όλοι ικανοποιημένοι.
Όμως σε αυτές τις ευρωεκλογές, δεν έχουμε μιλήσει καθόλου για την Ευρώπη. Εννοώ πως τίποτε από τα βασικά διακυβεύματα της επόμενης πενταετίας, η ενεργειακή μετάβαση, το μεταναστευτικό, η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης και ο αμυντικός της πυλώνας, δεν έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο. Και ούτε θα γίνουν.
Πρώτον, διότι τα θέματα αυτά δεν προσφέρονται για τσακωμούς στα πρωινάδικα, ούτε για εύληπτα βιντεάκια στα τικ-τοκ. Δεύτερον, διότι η ίδια εκλογική νομοθεσία, με τους αυστηρούς της κανόνες αναφορικά με την προβολή των υποψηφίων και την αναπαραγωγή των θέσεων τους δεν επιτρέπει την ανοιχτή συζήτηση για τα θέματα αυτά. Τρίτον, διότι οι αρχηγοί έχουν πάρει το παιχνίδι πάνω τους και μονοπωλούν τη δημοσιότητα. Οπότε για ακόμη τρεις εβδομάδες θα ακούσουμε σε λούπα την κόντρα της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Έτσι βέβαια θα πάμε στις κάλπες ψηφίζοντας τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα – εκτός αν κάποιος κάνει την έκπληξη στο τέλος. Όμως οι εικοσιένας ευρωβουλευτές της επόμενης πενταετίας θα ψηφίσουν κρίσιμα νομοθετήματα στην ευρωβουλή που θα εισαχθούν ως κομμάτι της κοινοτικής νομοθεσίας προς ψήφιση στην ελληνική βουλή αμέσως μετά. Θα είναι τα μάτια και τα αυτιά της πολιτικής ηγεσίας για το τι συμβαίνει στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο. Κι επειδή η ομάδα της τελευταίας πενταετίας δεν αποδείχθηκε και η καλύτερη, ας είμαστε τουλάχιστον προσεκτικότεροι αυτή τη φορά.
