Γιατί οι γαλαζοαίματοι αποφάσισαν να φέρονται «φυσιολογικά»

Μετά από μία ημέρα αναμονής, ο παγκόσμιος Τύπος αντίκρισε για πρώτη φορά το νεότερο μέλος της βασιλικής οικογένειας στις 6 το απόγευμα της 2ας Μαΐου. Η εικόνα του Δούκα και της Δούκισσας του Cambridge να στέκονται έξω από την πόρτα του νοσοκομείου με την Κέιτ να κρατάει στην αγκαλιά της το μωρό θα είναι μία από τις εικόνες της χρονιάς.

Οι νεαροί γονείς φαίνεται πως έχουν απαλλαγεί από το χαμηλότερο επίπεδο φρενίτιδας που έχει περιβάλλει τη γέννηση του δεύτερου παιδιού τους. Από την μία πλευρά, αυτό μάλλον έκανε την όλη εμπειρία πολύ πιο εύκολη για εκείνους. Αλλά την άλλη, βοηθά τον William και την Kate να εδραιώσουν την εικόνα τους ως των πιο …νορμάλ ανθρώπων στο παλάτι.

Αν το δούμε κυριολεκτικά, η βασιλική οικογένεια είναι απλώς μία οικογένεια-αν και πρόκειται για μία δυναστεία χιλιάδων χρόνων. Όμως η ιδέα της παρουσίασης του μονάρχη και των συγγενών του ως μίας υποδειγματικής μονάδας αποτελεί σημείο-κλειδί για τους υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων του παλατιού μόλις τα τελευταία 100 χρόνια.

Ο δρόμος προς την … απλότητα

Η αξία του να πλασάρονται τα μέλη της βασιλικής οικογένειας ως καθημερινοί άνθρωποι άρχισε να αναγνωρίζεται κατά την διάρκεια της βασιλείας της Βασίλισσας Βικτώριας και του Πρίγκιπα Αλβέρτου τον 19ο αιώνα. Η προσγειωμένη συμπεριφορά του ζεύγους και οι αυστηροί κανόνες ηθικής που ακολουθούσαν τους κατέστησαν υπόδειγμα των Βικτωριανών αξιών. Οι γάμοι των εννέα παιδιών τους με μέλη διάφορων ευρωπαϊκών βασιλικών δυναστειών χάρισε στην Βικτώρια το ψευδώνυμο «η γιαγιά της Ευρώπης».

Εκατό χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, οι δύο κόρες του Βασιλιά Γεώργιου ΣΤ’, η πριγκίπισσα Ελισάβετ (η σημερινή βασίλισσα) και η πριγκίπισσα Μαργαρίτα, αξιοποιήθηκαν από την κυβέρνηση ως έμβλημα εθνικής πίστης και στωικότητας εν καιρώ πολέμου.

Η φαινομενική σταθερότητά τους εν μέσω εθνικών απειλών και πολεμικών θυσιών φαίνεται στις φωτογραφίες όπου οι νεαρές ποζάρουν χαλαρές και ανέμελες. Στόχος ήταν να καθησυχάζουν το λαό για τη συλλογική ασφάλεια. Η παρακμή της βρετανικής αυτοκρατορίας και η άνοδος της κοινοπολιτείας τοποθετεί τη Βασίλισσα Ελισάβετ στην κορυφή μιας παγκόσμιας, πολυπολιτισμικής οικογένειας και γι ‘αυτό πρέπει να επιδεικνύει άνεση και ικανοποίηση με την «κανονική» της πλέον ζωή. Αυτή η ιδέα των ανθρώπων του παλατιού εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ψευδαίσθηση της οικειότητας που προσφέρει η τηλεόραση.

Σήμερα, τις οικογενειακές αξίες αναλαμβάνουν να αντιπροσωπεύσουν ο Δούκας και η Δούκισσα του Cambridge. Μετά τη γέννηση του Πρίγκιπα Γεωργίου το 2013, οι φωτογραφίες και τα πλάνα της αγαπημένης και «κανονικής» οικογένειας (στο πάρκο, στον ζωολογικό κήπο, σε διακοπές) κάνουν τον γύρο του κόσμου.

Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο πίσω από αυτό. Πρόκειται για ένα είδος «διακανονισμού». Προβάλλοντας έναν απλό, καθημερινό τρόπο ζωής –που απέχει δραματικά από αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα- καταφέρνουν να αντισταθμίσουν την απέχθεια που προκαλούν τα βασιλικά προνόμια, ιδίως στις πιο αδύναμες οικονομικά τάξεις. Για να διατηρηθεί η δημοτικότητά τους πρέπει το αφήγημά τους να συνάδει με τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας.

Αλλά καθώς η μεσαία τάξη υπόκειται σε διαρκώς αυξανόμενη λιτότητα, η ανακαίνιση των ανακτόρων κοστίζει εκατομμύρια λίρες. Η εικόνα του απλού, καθημερινού ζευγαριού αποκρύπτει τα ταξικά προνόμια της βασιλικής οικογένειας, τον κληρονομικό πλούτο και το σημαντικότερο, τη συνταγματική και θεσμική εξουσία τους.

Η μοναρχία δεν μπορεί να είναι πολιτικά ισχυρή με οποιαδήποτε παραδοσιακή έννοια, αλλά είναι οικονομικά ισχυρή. Και σε μια εποχή στην οποία η ανισότητα αυξάνεται, η επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθεί το παλάτι τείνει να καθιστά την τεράστια ανισότητα του πλούτου ως ένα φυσικό γεγονός της ζωής.

* Η Laura Clancy είναι υποψήφια διδάκτωρ του τμήματος Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Lancaster.