Γιατί οι μεγάλες τράπεζες είναι δυσλειτουργικές;

Σε ένα άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στους Financial Times, ο Τζον Ριντ λέει ότι οι μεγάλες τράπεζες, όπως αυτή που διοικούσε στο παρελθόν, είναι πλέον «εγγενώς ασταθείς και δυσλειτουργικές».

Ο άνθρωπος που υπήρξε ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες του μοντέλου της «Μεγάλης Τράπεζας» υποστηρίζει πλέον ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έπρεπε το 1999 να αναστείλουν την ισχύ του Νόμου Glass-Steagall.

Κι αυτό ακριβώς θέλουν και οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών Μπέρνι Σόντερς και Μάρτιν Ο’Μάλεϊ – την επαναφορά του νόμου. Η Χίλαρι Κλίντον και οι Ρεπουμπλικάνοι αντιτίθενται σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Ως διευθύνων σύμβουλος της Citi από το 1984 μέχρι το 2000, ο Ριντ ήταν ένας από τους κύριους λομπίστες που πίεσαν το Κογκρέσο και τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον να ξεφορτωθούν τον Νόμο Glass-Seagall. Θεσπισμένος από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, ο νόμος απαγόρευε την ταυτόχρονη ενασχόληση των τραπεζών με την επενδυτική και την λιανική τραπεζική.

Όμως, ο Ριντ ήθελε η Citi να συγχωνευτεί με την Travelers Group, μια ασφαλιστική εταιρεία, και για να γίνει αυτό έπρεπε ο νόμος να ανακληθεί.

«Κάναμε λάθος ως προς κάποια πράγματα, και υπήρξαν άλλα πράγματα που αποτύχαμε να προβλέψουμε» έγραψε ο Ριντ την προηγούμενη Πέμπτη.

Το πρώτο ζήτημα που επισημαίνει ο Ριντ είναι ότι οι μεγάλες τράπεζες δεν είναι περισσότερο αποτελεσματικές από τις μικρές. «Υπήρχε η πεποίθηση ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο χρηματοπιστωτικός θεσμός τόσο αποτελεσματικότερος γίνεται. Τώρα ξέρουμε ότι η συγχώνευση των λειτουργιών δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική από πλευράς κόστους».

Το δεύτερο ζήτημα που θίγει είναι ότι οι μεγάλες τράπεζες έχουν προβληματικές κουλτούρες. «Η μίξη ασύμβατων κουλτούρων είναι από μόνη της πρόβλημα, και καθιστά όλο τον χρηματοπιστωτικό κλάδο πιο εύθραυστο».

Η στροφή 180 μοιρών του Ριντ έρχεται μετά από μια παρόμοια δήλωση μετανοίας του πρώην προέδρου και CEO της Citigroup, Σάντι Βέιλ, το 2012.