Γιατί η Βρετανία δεν μπορεί να πλήξει ουσιαστικά τον ISIS
Τι σημαίνουν οι βρετανικές αεροπορικές επιδρομές για την πάλη κατά του Iσλαμικού Κράτους.
του Σκοτ Λούκας*
Το βρετανικό κοινοβούλιο ενέκρινε το κυβερνητικό σχέδιο συμμετοχής στη διεθνή συμμαχία που βομβαρδίζει στόχους του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Ύστερα από 10 ώρες κοινοβουλευτικής συζήτησης, το σχέδιο έγινε δεκτό με 397 ψήφους υπέρ και 223 ψήφους κατά. Πριν την ψηφοφορία, οι βρετανικές εφημερίδες είχαν γεμίσει με αναφορές σε έναν «νέο» πόλεμο, ενώ όσοι αντιτίθενται στις αεροπορικές επιδρομές έκαναν τον παραλληλισμό με την καταστροφή που προέκυψε από την επέμβαση στο Ιράκ το 2003.
Και οι δύο αυτές απόψεις είναι υπερβολικές. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί της Βρετανίας δεν θα είναι σημαντικοί και, σίγουρα, δεν αποτελούν κομμάτι μιας συνεκτικής στρατηγικής εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, ή μιας λογικής προσέγγισης στη σύγκρουση στη Συρία. Όλο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά πολιτικός αντιπερισπασμός, για να αποσπαστεί η προσοχή από το κύριο ζήτημα – το οποίο είναι ο συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ και των αντιπάλων του.
Ο περιθωριακός χαρακτήρας της όποιας βρετανικής εκστρατείας βομβαρδισμών αποδεικνύεται από τον αριθμό των δυνάμεών της στην περιοχή. Η Πολεμική Αεροπορία της Βρετανίας διαθέτει 8 βομβαρδιστικά Tornado, δηλαδή μόλις το ένα τρίτο του αριθμού που απαιτείται για μια στοιχειώδη επιχείρηση εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Σε αυτά μπορούν να προστεθούν μαχητικά Typhoon, τα οποία όμως δεν μπορούν να μεταφέρουν τους πυραύλους υψηλής ακρίβειας πλήγματος Brimstone.
Δημοσίως, ο Κάμερον λέει ότι ο βομβαρδισμός του Ισλαμικού Κράτους είναι μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής που περιλαμβάνει την επεξεργασία μιας πολιτικής λύσης και την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Ιδιωτικά, όμως, Βρετανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι το Λονδίνο δεν μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς οι ΗΠΑ προσπαθούν να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων από τη Ρωσία.
Οι αεροπορικές επιδρομές της κυβέρνησης Κάμερον δεν θα προσφέρουν τίποτα, παρά μόνο επιπλέον δυσκολίες. Τόσο η Ρωσία όσο και ο Πρόεδρος Άσαντ θα καλωσορίσουν την εστίαση στο Ισλαμικό κράτος επειδή στρέφει την προσοχή μακριά από τη συνεχιζόμενη προσπάθειά τους με επιθέσεις από αέρος και εδάφους να τιμωρήσουν τους αντάρτες και τις πόλεις της αντιπολίτευσης. Θα υπάρξουν βραχυπρόθεσμοι νικητές: ο Κάμερον θα γιορτάσει τη νίκη της εξουσίας του, οι εφημερίδες του Λονδίνου θα βάλουν τα δραματικά τους πρωτοσέλιδα, η Μόσχα και η Δαμασκός θα κερδίσουν λίγο χώρο για να αναπνεύσουν πολιτικά, και η κυβέρνηση Ομπάμα θα ισχυριστεί ότι ο πόλεμος εναντίον του Ισλαμικού Κράτους προχωρά.
Σε αυτούς τους νικητές δεν θα περιλαμβάνονται, όμως, αυτοί που έχουν πληρώσει το υψηλότερο τίμημα, όπως το ιατρικό προσωπικό και οι ασθενείς που σκοτώθηκαν από αυτοσχέδιες βόμβες στην Επαρχία Χομς το προηγούμενο Σάββατο, τα 44 θύματα ρωσικής επιδρομής στην αγορά της Αρίχα στη βορειοδυτική Συρία την Τρίτη, ή τα 50.000 άτομα που είδαν τον φούρνο και το δίκτυο ύδρευσής τους να καταστρέφονται από ρωσικά βομβαρδιστικά στην Επαρχία Ιντλίμπ αυτή την εβδομάδα. Γι’ αυτούς τους Σύριους, και για εκατομμύρια άλλους, ο θάνατος και η εξαθλίωση θα συνεχιστούν.
* Ο Σκοτ Λούκας είναι καθηγητής διεθνούς πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.
