Γιατί είναι τόσο σημαντική η τελευταία κίνηση της Fed να ρίξει «φρέσκο» χρήμα

του Bernhard Warner

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ κατέπληξε τις αγορές την Πέμπτη, όταν ανακοίνωσε σε μια ιστορική κίνηση την αγορά εταιρικού χρέους μη επενδυτικής βαθμίδας, ως μέρος ενός ευρύτερου πακέτου διάσωσης ύψους 2,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για τις επιχειρήσεις και τους δήμους που πλήττονται περισσότερο από την πανδημία του κορονοϊού. Μόλις πριν από δύο εβδομάδες, η Fed είχε θέσει όρια, λέγοντας ότι θα εξετάσει μόνο την αγορά εταιρικού χρέους επενδυτικής βαθμίδας ως μέρος οποιασδήποτε προσπάθειας παροχής ρευστότητας στις πιστωτικές αγορές.

Στο πλαίσιο του πρόσφατα διευρυμένου προγράμματος της, η Fed θα αγοράσει τώρα εταιρικά ομόλογα που τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν αγοράζουν: εταιρικά ομόλογα μη επενδυτικής βαθμίδας. Ομόλογα – σκουπίδια.

Υπάρχει μια προϋπόθεση: για να πληροί τις προϋποθέσεις, το χρέος μιας επιχείρησης θα πρέπει να έχει αξιολόγηση «τουλάχιστον BBB- / Baa3 από δύο ή περισσότερα [πιστωτικά ιδρύματα] από τις 22 Μαρτίου 2020 και μετά», εξηγεί η Fed. Και η ίδια η επιχείρηση «πρέπει να έχει βαθμολογία τουλάχιστον BB- / Ba3» κατά τη στιγμή της έκδοσης του χρέους.

Παρόλα αυτά, η κίνηση αυτή είναι σημαντική.

Η κίνηση της Fed θεωρείται ως η πιο δυναμική της μέχρι στιγμής για να κρατήσει ζωντανές ορισμένες από τις πιο χρεωμένες εταιρείες της Αμερικής – εταιρείες που προφανώς απασχολούν πολύ κόσμο – ώστε να μην χρεοκοπήσουν, εάν η κρίση του κορονοϊού επεκταθεί μέχρι το καλοκαίρι.

Αν και σημαντικό, ο Shanawaz Bhimji, υπεύθυνος στρατηγικού σχεδιασμού σταθερού εισοδήματος στην ABN Amro Bank NV, θεωρεί ότι το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της Fed δεν θα επεκταθεί. Η κεντρική τράπεζα θα διακρατήσει σχεδόν σίγουρα τα χρεόγραφα μέχρι τη λήξη τους, σημειώνει, και έτσι «πιθανότατα θα παραμείνει στην ασφαλέστερη βαθμίδα χρέους υψηλής απόδοσης, όχι χαμηλότερου από ΒB».

Μετά τις επιθετικές κινήσεις της Fed, όλα τα μάτια είναι τώρα στραμμένα στην αντίδραση των υπολοίπων κεντρικών τραπεζών. Κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008-2009, οι κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο έδρασαν συχνά με συντονισμένο τρόπο για να ελαχιστοποιήσουν ορισμένες αρνητικές επιπτώσεις της πιστωτικής κρίσης, που εξαπλώθηκε πέρα από τα σύνορα.