Γιατί οι καλοί μαθητές δουλεύουν για τους κακούς μαθητές
Από την Ιωάννα Φο*
Γειά σας, παιδιά.
Ιωάννα εδώ και σήμερα θα δούμε γιατί οι καλοί μαθητές δουλεύουν για τους κακούς μαθητές. Συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για το βιβλίο «Γιατί οι καλοί μαθητές δουλεύουν για τους κακούς μαθητές και γιατί οι μέτριοι μαθητές δουλεύουν για την κυβέρνηση» του Robert Kiyosaki.
Ο συγκεκριμένος συγγραφές είναι πολύ γλαφυρός όσον αφορά τις περιγραφές του σε σύνθετα οικονομικά φαινόμενα και έχει αλλάξει την οπτική μας στα οικονομικά θέματα πολλές φορές με τα βιβλία του! Σε αυτό το βιβλίο, λοιπόν, ο Robert μας εξηγεί πώς μπορούμε να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο του οικονομικού αναλφαβητισμού και να προστατευτούμε εμείς και τα παιδιά μας!
Το πρώτο πράγμα που μας επισημαίνει ο Robert Kiyosaki είναι ότι η χρηματοοικονομική εκπαίδευση ξεκινά από το σπίτι και το κάνει με ένα παράδειγμα βγαλμένο από την ζωή! Συγκεκριμένα, μας ενημερώνει πως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας επανεκλογής του το 2012, ο Μπαράκ Ομπάμα ανέφερε ότι πλήρωσε φόρο εισοδήματος 20,5% για ετήσιο εισόδημα περίπου τριών εκατομμυρίων δολαρίων. Ο αντίπαλός του τώρα ο Μιτ Ρόμνεϊ δήλωσε ότι πλήρωσε φόρο 14% για εισόδημα 21 εκατομμυρίων δολαρίων! Αμέσως προέκυψε μια μεγάλη απορία και πολύς κόσμος εξοργίστηκε και αναρωτήθηκε πώς γίνεται ο Ρόμνεϊ να κατάφερε να πληρώνει λιγότερους φόρους ενώ βγάζει περισσότερα χρήματα.
Ο συγγραφέας, ωστόσο, έχει μια εξήγηση. Ο Ρόμνεϊ και ο Ομπάμα προέρχονται από πολύ διαφορετικό υπόβαθρο. Ο Ομπάμα γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια, ενώ ο Ρόμνεϊ γεννήθηκε σε μια εύπορη οικογένεια.
Ενώ, λοιπόν, και οι δύο πήγαν σε καλά Πανεπιστήμια, ο Ρόμνεϊ ήταν εκείνος που είχε οικονομική παιδεία, ήξερε δηλαδή να διαχειρίζεται το χρήμα, κάτι που είχε διδαχθεί από την εύπορη οικογένειά του. Η οικονομική παιδεία, λοιπόν, είναι κάτι που διδάσκεται αρχικά από την οικογένειά μας σύμφωνα με τον Robert Kyiosaki, και συμφωνώ μιας και, ας μην γελιόμαστε, αν περιμένουμε από το σχολείο – και δη το ελληνικό- για τα χρήματα, τον πληθωρισμό, τον ανατοκισμό, σωθήκαμε!
Άρα, το μεγάλο ερώτημα που χρίζει απάντησης είναι το εξής. Αφού εμείς, ως γονείς, θείοι και θείες, νονοί ή οτιδήποτε, πρέπει να αποκτήσουμε και να μεταδώσουμε οικονομική παιδεία, πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αρχίσουμε να μιλάμε στα παιδιά για το χρήμα;
Κι εδώ ο συγγραφέας μας μιλά για τα τρία βασικά στάδια της μάθησης που όλοι και όλες μας περνάμε, τα λεγόμενα «παράθυρα».
Το πρώτο είναι από τη γέννηση μέχρι την ηλικία των 12 ετών. Σε αυτή την ηλικία τα πάντα κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών και απορροφούν ό,τι συμβαίνει γύρω τους σαν σφουγγάρι. Και, ναι, αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να τους μιλήσουμε για το χρήμα σύμφωνα με τον συγγραφέα. Ωστόσο, πρέπει να το κάνουμε εν είδη παιχνιδιού και μέσω μιας διασκεδαστικής διαδικασίας.
Αναφέρει, για παράδειγμα, ότι μπορούμε να πάρουμε τα παιδιά μαζί στο supermarket και να τους βάλουμε ως παιχνίδι- στόχο να καταφέρουμε να μείνουμε μέσα στο budget μας. Διαφορετικά, να χρησιμοποιούμε ως οικογένεια έναν κουμπαρά, όπου θα μαζεύουμε χρήματα για κάτι που θέλουμε πολύ, όπως ένα ταξίδι. Έτσι, θα τους δείξουμε την αξία του να βάζουν χρήματα στην άκρη και να δημιουργούν πόρους για το μέλλον.
Το δεύτερο παράθυρο, από τα 12 έως τα 24 έτη χαρακτηρίζεται από την επαναστατική μάθηση. Οι νέοι και οι νέες θέλουν να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και συχνά φέρνουν αντιρρήσεις στους γονείς τους. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί. Δική μου άποψη είναι πως πρέπει να έχουμε ένα συγκεκριμένο ποσό που θα δίνουμε στα παιδιά, ως χαρτζιλίκι και τα αφήνουμε να το διαχειριστούν κατά βούληση. Το πώς ακριβώς θα διαχειριστεί ένας γονέας αυτή την αντίδραση του παιδιού είναι και αυτή που θα καθορίσει τελικά αν το παιδί θα οδηγηθεί στο σωστό ή στον λάθος δρόμο στα οικονομικά του στο μέλλον.
Τέλος, το τρίτο παράθυρο, είναι από την ηλικία των 24 έως 36 ετών. Συνήθως σε αυτή την ηλικία, ξεκινάμε να ανακαλύπτουμε τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα, δημιουργούμε τη δική μας οικογένεια, δημιουργούμε καριέρα, ξεκινάμε να επενδύουμε. Η ζωή μας αρχίζει να περιστρέφεται όλο και περισσότερο λοιπόν γύρω από το χρήμα και την έλλειψή του και τα μαθήματα που πήραμε στα δύο πρώτα παράθυρα θα καθορίσουν πώς θα ανταποκριθούμε στις σημαντικές οικονομικές αποφάσεις.
Κλείνοντας, και πλησιάζοντας προς το τέλος, ένα άλλο σημείο του βιβλίου που θα ήθελα να σταθώ, είναι εκείνο που μιλά για το πώς θα μάθουμε στα παιδιά εκτός από καλοί μαθητές στο σχολείο και καλοί υπάλληλοι αργότερα, να μάθουν πώς να είναι και καλοί επενδυτές και επενδύτριες.
Γιατί, κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι και οι περισσότερες από εμάς μεγαλώσαμε σε οικογένειες όπου οι γονείς μας εργάζονταν για ένα εισόδημα. Στο σχολείο μας έμαθαν ότι έπρεπε να είμαστε καλοί μαθητές και μαθήτριες, να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια να βρούμε μια καλή δουλειά που θα μας δίνει ένα σταθερό εισόδημα. Δεν μάθαμε, όμως, πώς θα κερδίζουμε ένα παθητικό εισόδημα από τις επενδύσεις μας και πώς θα ξεφύγουμε από την συμβατική σκέψη ότι χρειάζεται συνεχώς να ανταλλάσσουμε τον χρόνο μας για το χρήμα.
Και αυτό ας μας μείνει από το σημερινό κείμενό μας που βασίζεται στο βιβλίο του Robert Kiyosaki. Το τρίπτυχο γερά θεμέλια από μικρή ηλικία, διαχείριση των ‘’παραθύρων’’ όταν αυτά παρουσιάζονται στην ζωή μας όσο μεγαλώνουμε, αλλά κυρίως ότι η ανταλλαγή χρόνου για χρήμα δεν είναι η μοναδική μας επιλογή πλουτισμού.
Ας το μεταδώσουμε στα παιδιά μας, αλλά, κυρίως, ας βάλουμε στην ζωή μας αυτές τις απόψεις γιατί, στην τελική, και εμείς μεγάλα παιδιά είμαστε και μια χαρά προλαβαίνουμε να αλλάξουμε την οικονομική και επενδυτική μας πορεία, είτε είμαστε στα 30, στα 40 ή και στα 50 μας!
Ευχαριστώ όσους και όσες έφτασαν ως εδώ, καλή συνέχεια και τα λέμε την επόμενη φορά!
* Master in Economics and Politics
Βρείτε την Ιωάννα στο YouTube και στο Instagram εδώ:https://www.youtube.com/user/ioannafo/videoshttps://www.instagram.com/ioannafo
