Γιατί όλο και περισσότεροι 30άρηδες -παγκοσμίως- επιλέγουν να μένουν με τους γονείς τους;
Περίπου 1 στους 3 ενήλικες στις ΗΠΑ ηλικίας 18 έως 34 ετών ζει στο σπίτι των γονιών του, σύμφωνα με δεδομένα της Υπηρεσίας Απογραφής των ΗΠΑ.
Η πανδημία ώθησε περισσότερους νέους ενήλικες να επιστρέψουν στο πατρικό τους ή να συνεχίσουν να ζουν με τους γονείς τους ακόμη και στα τέλη των 20 ή στις αρχές των 30 τους. Ωστόσο, πέρα από αυτή την απότομη αύξηση, τα ποσοστά παρέμειναν σχετικά σταθερά τα τελευταία χρόνια.
Προ πανδημίας, η πιο πρόσφατη άνοδος στο ποσοστό των 18-34 ετών που ζουν με τους γονείς τους σημειώθηκε μεταξύ 2005 και 2015, σύμφωνα με δεδομένα της Υπηρεσίας Απογραφής.
«Αυτές οι χρονιές περιλάμβαναν την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης και την έξοδο από αυτή, όταν υπήρχαν πολλές αφηγήσεις στα μέσα ενημέρωσης για τους millennials που ‘τρώνε πολύ αβοκάντο τοστ’ για να ζήσουν μόνοι τους,» δήλωσε η Joanne Hsu, αναπληρώτρια καθηγήτρια έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, η οποία συν-συγγράφει μια μελέτη το 2015 για τους «boomerang» νέους για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα.
Δυσκολία οικονομικής ανεξαρτησίας
«Αυτό που βρήκαμε ήταν ότι μέρος του λόγου που βλέπουμε αυτή την αύξηση στους νέους ενήλικες που δεν φεύγουν από τη φωλιά ή επιστρέφουν σε αυτή, είναι η ιδέα ότι γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να αντέξουν οικονομικά σοκ,» πρόσθεσε η Hsu.
Τα οικονομικά σοκ είναι σημαντικά και απρόβλεπτα γεγονότα που διαταράσσουν τη χρηματοοικονομική σταθερότητα και τις αγορές, επηρεάζοντας τα εισοδήματα, την απασχόληση και τα επίπεδα χρέους των νοικοκυριών. Παραδείγματα τέτοιων σοκ περιλαμβάνουν την οικονομική κρίση του 2008, τη Μεγάλη Ύφεση και την πανδημία.
Σύμφωνα με έρευνα του 2024 από την Bank of America, περισσότεροι από τους μισούς ενήλικες της Generation Z αναφέρουν ότι δεν βγάζουν αρκετά χρήματα για να ζήσουν τη ζωή που θέλουν λόγω του υψηλού κόστους διαβίωσης. Παράλληλα, ένας σημαντικός αριθμός millennials και ατόμων της Generation Z δεν διαθέτουν έκτακτες οικονομίες.
«Γιατί να νοικιάσω και να δίνω τα χρήματά μου σε κάποιον άλλον;»
Η επιστροφή στο σπίτι των γονιών ή η παραμονή εκεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα έχει γίνει μια πρακτική επιλογή για πολλούς νέους ενήλικες που παλεύουν να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες οικονομικές προκλήσεις.
Η Victoria Franklin, 27 ετών, επέστρεψε στο σπίτι της μητέρας της το καλοκαίρι του 2019, μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο, για να αναζητήσει δουλειά στον τομέα της διοίκησης επιχειρήσεων.
«Κατέληξα να δουλεύω ως μπάρμαν και σερβιτόρα μέχρι τον Οκτώβριο [του 2019], όταν έλαβα την πρώτη μου προσφορά,» ανέφερε η Franklin. «Χρειάστηκε λίγο περισσότερο χρόνο από ό,τι περίμενα.»
Τελικά, βρήκε δουλειά στον τομέα της στη Νέα Υόρκη, που απαιτούσε δίωρη μετακίνηση από το σπίτι της μητέρας της στο Jersey Shore.
«Σκέφτηκα ότι σε περίπου έξι μήνες θα μετακομίσω στην πόλη, πιο κοντά στη δουλειά,» είπε η Franklin. «Αλλά η πανδημία χάλασε αυτά τα σχέδια.»
Η Franklin αποφάσισε να συνεχίσει να ζει στο σπίτι της μητέρας της μετά τη μετάβαση σε πλήρως απομακρυσμένη εργασία το φθινόπωρο του 2023.
«Η λογική μου είναι γιατί να νοικιάσω και να δίνω τα χρήματά μου σε κάποιον άλλον, όταν μπορώ να αρχίσω να αποκτώ περιουσία;» είπε η Franklin.
Αυτή τη στιγμή αποταμιεύει το 40% έως 50% του εισοδήματός της, με «μεγάλο μέρος» να κατευθύνεται σε προκαταβολή για την αγορά σπιτιού.
Τα οφέλη και οι επιπτώσεις στην οικονομία
Αν και το να ζει κανείς με τους γονείς μπορεί να προσφέρει οικονομικά οφέλη σε προσωπικό επίπεδο, οι ειδικοί λένε ότι αυτή η τάση μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία.
«Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου αυτό που είναι πραγματικά καλό για ένα άτομο ή μια οικογένεια δεν είναι απαραίτητα καλό για ολόκληρη τη μακροοικονομία,» δήλωσε η Joanne Hsu. «Μία από τις μεγάλες ενισχύσεις στις καταναλωτικές δαπάνες είναι όταν οι άνθρωποι δημιουργούν νοικοκυριά.»
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα εκτίμησε σε μελέτη του 2019 ότι οι νέοι ενήλικες που μετακομίζουν από το σπίτι των γονιών τους ξοδεύουν περίπου 13.000 δολάρια περισσότερα ετησίως σε πράγματα όπως στέγαση, φαγητό και μεταφορές.
