Γίνεται η Γερμανία ευρωφοβική;
Για πρώτη φορά, στις εκλογές της Κυριακής, οι Γερμανοί αναμένεται να στείλουν ευρωσκεπτικιστές, πιθανότατα και νεοναζί στη νέα Ευρωβουλή.
Τελικά τι θέλουμε: λιγότερη ή περισσότερη Ευρώπη; Κυρίαρχο σε αυτές τις ευρωεκλογές, το ερώτημα αυτό έχει αρχίσει να τίθεται ολοένα και πιο εμφατικά ακόμη και στη χώρα που έχει καταφανώς ευνοηθεί περισσότερο από την ευρωπαϊκή ενοποίηση: στη Γερμανία.
Κανείς βέβαια δεν αναμένει τον εκθρονισμό της Άνγκελα Μέρκελ από τη θέση της αυτόκλητης «Βασίλισσας της Ευρώπης». Παραμένει εξάλλου η μοναδική ηγέτιδα μίας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας που έχει καταφέρει να σταθεί πολιτικά όρθια στην δημοσιονομική κρίση (έστω κι εάν χρειάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο να συμμαχήσει με τους Σοσιαλδημοκράτες για τη συγκρότηση της τρίτης κυβέρνησής της).
Τώρα -πηγαίνοντας κόντρα στο «ρεύμα» της λιτότητας που το Βερολίνο έχει επιβάλει στους λοιπούς εταίρους του ευρώ- η Γερμανίδα Καγκελάριος ετοιμάζεται να «ανταμείψει» τον λαό της με τη θέσπιση κατώτατου μισθού, καλύτερες συντάξεις και μείωση του ορίου συνταξιοδότησης στα 63, για ορισμένες κατηγορίες επαγγελματιών.
Όχι τυχαία, παρά το ότι η ίδια δεν μετέχει στις ευρωεκλογές, η εικόνα της δημοφιλούς Άνγκελα Μέρκελ κυριαρχεί στις προεκλογικές αφίσες, μαζί με το πηχυαίο σύνθημα: «Μαζί για την επιτυχία στην Ευρώπη».
Με αυτήν «μπροστάρισα», λοιπόν, οι Χριστιανοδημοκράτες της βγαίνουν σταθερά και με διαφορά πρώτοι στις δημοσκοπήσεις. Οι τελευταίες τους δίνουν 37,5%, έναντι 26,5% που συγκεντρώνουν οι κυβερνητικοί εταίροι τους, οι Σοσιαλδημοκράτες. Ωστόσο, τα υπόλοιπα δημοσκοπικά ευρήματα για τις ευρωεκλογές προκαλούν έναν μίνι «πονοκέφαλο» στο κυβερνητικό επιτελείο του Βερολίνου.
Παρά το γεγονός ότι η χώρα τους κινεί πλέον τα «νήματα» σε ολόκληρη την Ευρώπη, το 72% των Γερμανών ψηφοφόρων δηλώνουν εν μέρει ή και παντελώς αδιάφοροι για την ευρωκάλπη. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές, το 2009, σχεδόν 1 στους 3 δεν πήγε καν να ψηφίσει. Φέτος, η αποχή μπορεί να «σπάσει» εγχώριο αρνητικό ρεκόρ.
«Σας παρακαλώ, πηγαίνετε να ψηφίσετε και βοηθήστε μας να κάνουμε την Ευρώπη ισχυρή και ειρηνική», απηύθυνε χθες προσωπικά έκκληση στους ψηφοφόρους η Άνγκελα Μέρκελ. Ο Σοσιαλδημοκράτης ΥΠΕΞ, Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, υπήρξε πάντως πιο σαφής: «χρειαζόμαστε μια μεγάλη συμμετοχή, ώστε το όριο που θα πρέπει να φτάσουν τα λαϊκιστικά και εθνικιστικά κόμματα (για να μπουν στο ευρωκοινοβούλιο) να είναι όσο το δυνατό πιο μεγάλο»!
Τι θέλει να πει ο… «ποιητής»; Φέτος, στη γερμανική πολιτική σκηνή θα υπάρξουν δύο «πρωτιές» στα γερμανικά χρονικά. Η μία έχει να κάνει με το ότι οι εκλογές θα γίνουν με βάσει την απλή αναλογική και χωρίς εκλογικό πλαφόν (μέχρι πρότινος υπήρχε 3% ευρωεκλογές πλαφόν). Η δεύτερη έχει να κάνει με την πρόβλεψη ότι περίπου το 1/10 των 96 γερμανικών εδρών στο νέο Ευρωκοινοβούλιο θα καταληφθούν από ευρωσκεπτικιστές και -πιθανότατα- και από νεοναζί του NDP.
Ειδικά η περίπτωση του ακροδεξιού-νεοναζιστικού NPD θεωρείται όνειδος για τη χώρα. Χάρη στην κατάργηση του πλαφόν κι εφόσον η αποχή… ξαναθριαμβεύσει, το κατ’ επίφαση αυτοαποκαλούμενο «Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα» αναμένεται να εκλέξει 1-2 ευρωβουλευτές. Εξαιτίας πάντως της ακραία φασιστικής ρητορικής του, αναμένεται να περιθωριοποιηθεί στο νέο Ευρωκοινοβούλιο, ακόμη και από τα κόμματα της ακροδεξιάς.
Όμως, η περίπτωση του ευρωσκεπτικιστικού AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) είναι μία εντελώς διαφορετική υπόθεση. Στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου λίγο έλειψε να υπερβεί το 5% και να εκλέξει βουλευτές. Σήμερα, οκτώ μήνες μετά και μόλις έναν χρόνο από την ίδρυση του, έχει καταφέρει να «σκαρφαλώσει» στις δημοσκοπήσεις στο 7%!
Οι ψηφοφόροι του εκτιμάται ότι προέρχονται από σχεδόν όλο το φάσμα της γερμανικής πολιτικής σκηνής, συμπεριλαμβανομένων των Χριστιανοδημοκρατών του CDU. Οι θέσεις του υπέρ μιας «συντεταγμένης διάλυσης» του ευρώ και κατά των ευρωδιασώσεων δείχνει να δελεάζει ολοένα και πιο πολλούς.
Η εκπροσώπησή του στο νέο Ευρωκοινοβούλιο -πιθανότητα με πέντε έως έξι ευρωβουλευτές- καθώς κι ένα μεγάλο ποσοστό αποχής στη Γερμανία θέτουν κατά πολλούς αναλυτές ζήτημα ηθικής νομιμοποίησης της κυρίαρχης θέσης του Βερολίνου. Έστω κι εάν αυτή η αντίδραση «εκ των έσω» βασίζεται σε εντελώς διαφορετικούς -συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρωζώνη- λόγους.
Παρ’ όλα αυτά, ο Καμίλ Μαρχίνκιβιτς, πολιτικός επιστήμονας στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, είναι κατηγορηματικός. «Δεν πρέπει να υπερεκτιμούμε την σημασία του AfD στην γερμανική πολιτική σκηνή».
«Μπορεί να λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των Γερμανών ευρωσκεπτικιστών, όμως η πλειοψηφία των Γερμανών προβληματίζεται περισσότερο με την πιθανότητα η χώρα τους να μην είναι στην Ευρώπη». Για τον ίδιο λόγο, παρατηρεί, «δεν μπορούν να κατανοήσουν τον λόγο που η Βρετανία, αν και είναι μικρότερη χώρα, υπερεκτιμά τις ικανότητές της εκτός της ΕΕ, ως μεμονωμένο μέλος του παγκοσμιοποιημένου κόσμου».
Διαβάστε ακόμη:
Το φάντασμα της ακροδεξίας πάνω από την Ευρώπη
Ο ακροδεξιός Ολλανδός κόβει τα αστέρια της σημαίας της Ε.Ε.
