Goldman Sachs: Στο χείλος σοβαρής ύφεσης οι προηγμένες οικονομίες – Οι πιθανότητες για ΗΠΑ, Ευρωζώνη και Βρετανία
H Goldman Sachs, που εξακολουθεί να αρνείται να κάνει την ύφεση βασικό της σενάριο, παρότι η βασική πρόβλεψή της για τον δείκτη βαρόμετρο του αμερικανικού χρηματιστηρίου S&P 500 «δίνει» τιμή στόχο τις 3.150 μονάδες, με πρόσφατο report της κάνει μια αναδρομή στις 77 υφέσεις που έλαβαν χώρα παγκοσμίως από το 1961… Το συμπέρασμα, σύμφωνα με τον αναλυτή Chris Hussey, είναι πως ο κόσμος θα μπορούσε να βρίσκεται στο χείλος μιας μάλλον σοβαρής ύφεσης.
Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρει η αμερικανική τράπεζα, πρέπει να δοθεί προσοχή στη δημοσιονομική όσο και στη νομισματική απάντηση… Δεδομένου δε ότι οι Δημοκρατικοί θα χάσουν το Κογκρέσο αυτόν τον Νοέμβριο και δεν θα υπάρξει νέα δημοσιονομική τόνωση μέχρι το 2025 το νωρίτερο, το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι η νομισματική απάντηση, δηλαδή το πόσο η Fed θα μειώσει ή θα αυξήσει τα επιτόκια, αλλά και αν θα συνεχίσει το QE.
Κατά τ’ άλλα, άλλα βασικά ευρήματα της Goldman είναι πως οι πιθανότητες να εισέλθει η οικονομία σε ύφεση το επόμενο έτος είναι 30% στις ΗΠΑ, 40% στη ζώνη του ευρώ και 45% στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Σημειώνεται πως οι πιθανότητες ύφεσης εν προκειμένω είναι σημαντικά υψηλότερες από τη μέση πιθανότητα, 15%, ύφεσης παγκοσμίως, αρχής γενομένης από τη δεκαετία του 1960. Το δε ποσοστό ανεργίας στη μέση ύφεση των προηγμένων οικονομιών έχει από τη δεκαετία του ’60 κατά 2,7%, ενώ οι μεγαλύτερες σχετικές αυξήσεις παρατηρούνται τη δεκαετία του 1980 και στο Ηνωμένο Βασίλειο και οι μικρότερες στην Ιαπωνία. Η κατανομή είναι ελαφρώς λοξή προς μεγαλύτερες αυξήσεις σε πιο σοβαρές υφέσεις.
Η οικονομική υπερθέρμανση —υψηλή αύξηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος και υψηλός δομικός πληθωρισμός— και οι μεγάλες σωρευτικές αυξήσεις του επιτοκίου πολιτικής συχνά προηγούνται σοβαρών υφέσεων. Αντίθετα, τα αυξημένα χρηματοοικονομικά πλεονάσματα του ιδιωτικού τομέα συχνά προοιωνίζονται λιγότερο σοβαρές υφέσεις.
Επί του παρόντος, στις προηγμένες οικονομίες, η αύξηση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, ο βασικός πληθωρισμός και η αναμενόμενη συνολική αύξηση του επιτοκίου πολιτικής κυμαίνονται σε επίπεδα παρόμοια με την περίοδο της τυπικής ύφεσης.
Το χρηματοοικονομικό ισοζύγιο του ιδιωτικού τομέα ήταν πολύ υψηλότερο από ό,τι πριν από την τυπική ύφεση για όλες τις οικονομίες, υπονοώντας μια ρηχή επόμενη ύφεση.
Άλλοι παράγοντες εκτός του ιστορικού συνόλου δεδομένων δίνουν μια μικτή εικόνα. Από την απαισιόδοξη πλευρά, η απάντηση στο πλαίσιο της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής μπορεί να είναι πιο περιορισμένη από ό,τι συνήθως ενώ οι διαταραχές στην ενέργεια αποτελούν βασικό κίνδυνο για την Ευρώπη.
Από την αισιόδοξη πλευρά, οι μακροπρόθεσμες προσδοκίες για τον πληθωρισμό και τους μισθούς εξακολουθούν να εμφανίζονται ως επί το πλείστον αγκυρωμένες και εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες βελτίωσης από την πλευρά της προσφοράς.
