Οι δηλώσεις του Προκόπη Παυλόπουλου κατά τη συζήτηση με τους «θρύλους» της εθνικής ποδοσφαίρου του 2004
Το παράδειγμα που έχουν αφήσει πίσω τους οι παίκτες της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου, στο ευρωπαϊκό κύπελλο του 2004, με το ανεπανάληπτο επίτευγμά τους πριν από 15 χρόνια, εξήρε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος κατά τον χαιρετισμό του στο ετήσιο συνέδριο του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος με θέμα «Το Εγώ κάτω από το Εμείς, Διδάγματα και Εμπειρίες από ένα ανεπανάληπτο επίτευγμα».
Αναλύοντας τα χαρακτηριστικά εκείνης της μεγάλης νίκης, ο κ. Παυλόπουλος τόνισε ότι αποτελεί παράδειγμα για το τι πρέπει να κάνουμε οι Έλληνες, αν θέλουμε να πετύχουμε μεγάλους στόχους και επικαλέστηκε την πίστη τους σε έναν πραγματικό ηγέτη τον Όττο Ρεχάγκελ αλλά και την συλλογική δουλειά, μέσα από την οποία μετέτρεψαν το «εγώ» σε «εμείς».
«Οι Έλληνες είμαστε φτιαγμένοι από την Ιστορία μας, από το «Εθνικό μας DNA», ας το πω έτσι, να επιτυγχάνουμε μεγάλους στόχους» τόνισε ο κ. Παυλόπουλος και πρόσθεσε ότι πρέπει πρώτα να τους θέτουμε και έπειτα να τους επιτυγχάνουμε. Ωστόσο, υπογράμμισε ότι «πρέπει να θέτουμε στόχους ρεαλιστικούς. Δεν πρέπει να παλεύουμε ούτε με χίμαιρες, ούτε με ουτοπίες. Πρέπει να θέτουμε στόχους μεγάλους, αλλά στόχους οραματικούς, που σημαίνει ότι μπορούμε να τους επιτύχουμε».
Παράλληλα, σημείωσε, ότι πρέπει να πιστεύουμε σ’αυτόν τον μεγάλο στόχο για να μπορούμε να τον επιτύχουμε, καθώς και στην συλλογική προσπάθεια για την επίτευξή του και υπογράμμισε ότι οι μεγάλοι στόχοι επιτυγχάνονται από ισχυρές προσωπικότητες.
«Οι μεγάλοι στόχοι επιτυγχάνονται από ανθρώπους που είναι και ισχυρές προσωπικότητες. Δεν επιτυγχάνονται – πρέπει να είμαστε ειλικρινείς – με μετριότητες οι μεγάλοι στόχοι. Κι επιτέλους σ’ αυτόν τον Τόπο πρέπει να μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε αυτό που πάντοτε έχω πει ότι είναι η χειρότερη δικτατορία, την οποία έχουμε αντιμετωπίσει ως Έλληνες. Αυτό που λέγεται «η δικτατορία των μετρίων». Αυτό που μας ωθεί την Αριστεία να την υποτιμάμε, γιατί δεν μπορούμε να την φτάσουμε. Το «εγώ» μετατρέπεται σε «εμείς» όταν η ισχυρή προσωπικότητα μαθαίνει όχι να επιβάλλεται στους άλλους, αλλά να εμπνέει με το παράδειγμά της» επισήμανε.
Παρατήρησε, επίσης, ότι «Πρέπει το αίσθημα του φθόνου να το βγάλουμε από μέσα μας αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Να μάθουμε να αναγνωρίζουμε στον καθένα αυτό που πραγματικά του ανήκει. Μόνο έτσι μπορούμε να πετύχουμε την μετατροπή για μεγάλους στόχους του «εγώ» σε «εμείς». Όχι με την ισοπέδωση, αλλά με την έμπνευση. Αλλά κυρίως με την αναγνώριση του τι αναλογεί στον καθένα».
Αναφερόμενος στο ηγετικό πρότυπο, διευκρίνισε ότι σε κάθε μεγάλη συλλογική προσπάθεια υπάρχει ένας ηγέτης, ο οποίος και αυτός πρέπει να είναι ισχυρή προσωπικότητα, η οποία να εμπνέει και να μην επιβάλλεται.
«Η επιβολή δεν σημαίνει τίποτα. Η ισοπέδωση της προσωπικότητας των άλλων δεν οδηγεί πουθενά. Ο ηγέτης πρέπει να εμπνέει. Για να εμπνέει ο ηγέτης, ξέρετε, πρέπει ο ίδιος να δίνει το παράδειγμα. Είναι δύσκολο «άθλημα» η ηγεσία. Δεν σημαίνει ότι διοικείς τους άλλους, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις μάθει πραγματικά να είσαι το υπόδειγμα αυτού που θέλεις να εμπνεύσεις σε εκείνους. Γι’ αυτό είναι δύσκολο «άθλημα», σας το είπα. Προϋποθέτει στερήσεις, προϋποθέτει ένα υπόδειγμα ζωής. Και αυτό το υπόδειγμα ζωής δεν είναι εύκολο. Αλλά πρέπει να μάθουμε τι επιδιώκουμε στη ζωή μας, τι θέλουμε να προσφέρουμε. Δεν είναι εύκολο, ξέρετε, να τα έχεις όλα στη ζωή» κατέληξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
