Οι δυναστείες της Ινδίας
Τι πρέπει να λάβει υπόψη του όποιος θέλει να κάνει business στην οικογενειοκρατούμενη χώρα.
Εάν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να λάβει κανείς σοβαρά υπόψη του για να κάνει business στη ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομικά Ινδία, είναι η απανταχού οικογενειοκρατία. Στην κοινωνική ζωή, στην πολιτική, στον επιχειρηματικό κόσμο… Γονείς, παιδιά, παπούδες και εγγόνια, συνήθως ζουν όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη. Είτε είναι φτωχοί, είτε πλούσιοι. Είτε το σπίτι τους είναι μία πολυτελής έπαυλη, είτε μία τρώγλη!
Εξ’ ου και, εκτός από μία «χούφτα» ιδιωτικές τράπεζες και καινοτόμες εταιρίες, όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι οικογενειακή υπόθεση. Με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, τα μέλη στα διοικητικά συμβούλια έχουν το ίδιο επίθετο. Η ιεραρχία βασίζεται συνήθως στην ηλικία. Και στη σύνθεσή τους μπορεί να συνυπάρχουν έως και τέσσερις διαφορετικές γενιές, της ίδιας πάντα φαμίλιας.
Ο «Δράκος» στο νησί της φωτιάς και του πάγου
«Ξέρω μία εταιρία στην Γκουιαράτ, όπου επικεφαλής της ιδιοκτήτριας οικογένειας είναι ένας πολύ ηλικιωμένος άνδρας, που του λείπει το ένα χέρι και μέρος του εγκεφάλου, εξαιτίας ενός όγκου», εξιστορεί η Ντελφίνι Γκιέ, δικηγόρος στην UGGS & Associates, μία συμβουλευτική εταιρία που βοηθά γαλλικές επιχειρήσεις να κάνουν εμπορικά ανοίγματα στην Ινδία. «Την εταιρία διοικεί ο… μικρός του αδελφός, που είναι 70 ετών! Όμως, καμία απόφαση δεν λαμβάνεται χωρίς τη συγκατάθεση του πρώτου», λέει. «Πριν από κάθε διοικητικό συμβούλιο, επισκέπτονται τον υπερήλικα μεγάλο αδελφό για να πάρουν την συγκατάθεσή του. Την ίδια διαδικασία αναγκάστηκε να ακολουθήσει μέχρι κι ένας Γάλλος πελάτης μου, που συνεργάστηκε με την εν λόγω εταιρία».
«Όταν μία ξένη επιχείρηση επιλέγει έναν Ινδό εταίρο θα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν κλείνουν απλά μία συνεργασία με την τάδε ή τη δείνα εταιρία, αλλά με ολόκληρη την οικογένεια που την κατέχει», παρατηρεί η γαλλική οικονομική εφημερίδα Les Echos. «Κι εάν εντοπίσει κανείς από νωρίς το μέλος της οικογένειας που θα είναι ο επόμενος ισχυρός κρίκος της, τότε θα έχει βρει και το κλειδί για την απόλυτη επιχειρηματική επιτυχία».
Δεδομένου, πάντως ότι στην ινδική νομοθεσία δεν ποινικοποιείται η υπεξαίρεση εταιρικών περιουσιακών στοιχείων, επισημαίνει με νόημα η Ντιέ, «καλό θα ήταν για έναν επενδυτή, πριν κλείσει μία συμφωνία συνεργασίας ή αγορά μίας εταιρίας, να έχει πρώτα ελέγξει όλα τα εταιρικά έξοδα, καθώς σε αυτά οι Ινδοί συνηθίζουν να καταχωρούν σχεδόν τα πάντα: από αυτοκίνητα και αμοιβές υπηρετικού προσωπικού, έως και τον γάμο των τέκνων»!
Η Κίνα ξεκινά λογιστικό έλεγχο του χρέους
Μία ακόμη χρήσιμη συμβουλή φαίνεται ότι είναι και η επίγνωση της οικογενειοκρατικής κατάστασης που επικρατεί μέχρι και στην πολιτική ζωή της χώρας. Στην πολυπληθέστερη στον κόσμο δημοκρατία, άλλωστε, φαίνεται ότι πάει… σόι μέχρι και το βουλευτικό αξίωμα!
Πρόσφατη έρευνα κατέδειξε ότι το 37% των μελών του ινδικού κοινοβουλίου, ηλικίας 41-50 ετών, έχουν πάρει… κληρονομικά τις βουλευτικές έδρες από τους πατεράδες τους. Το ποσοστό εκτινάσσεται στο 65% για τους βουλευτές μεταξύ 31-40 ετών και φτάνει το 100% για όσους είναι κάτω των 30. Κατάσταση -σχολιάζει η Echos– που θυμίζει μάλλον περισσότερο τη φεουδαρχική κατάσταση προ της ανεξαρτησίας, παρά μία χώρα που επαίρεται για τις δημοκρατικές της αξίες.
