Η Ελλάδα, όντως, επιμένει

Της Αναστασίας Καψάλη*

“Η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει, κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.”

Διονύσης Σαββόπουλος, 1983

«Για μένα υπάρχει η Ελλάδα η δική μου. Δεν είναι η Ελλάδα η τρέχουσα. Και το έργο μου ρχεται σαν βράχος στο κύμα που τη χτυπά. Αντιστέκεται. Και η αντίσταση είναι ουσιαστική».

Οδυσσέας Ελύτης 1988

Είτε το πούμε με το τσάμικο του Σαββόπουλου είτε με τα λόγια του Ελύτη, η Ελλάδα είναι δημιούργημα της επιμονής της. Παρακολουθώ σαστισμένη τεχνητές αντιστάσεις στις δυσκολίες ή στη βαθιά ανάγκη για επανακαθορισμό της δημιουργικότητας των πολιτών, των δημιουργών και της χώρας. Αναρωτιέμαι συχνά, πώς με τεχνητή αναπνοή θα φυσήξει φρέσκος αέρας από τα πνευμόνια μας. Δυσανασχετώ, εξοργίζομαι – αντιδρώ κάποτε άναρχα (συμπαθώντας την αδυναμία, αντιπαθώντας την ψευτοδύναμη του τσαμπουκά) – με τα σημάδια των καιρών που άλλοι τα λένε τέλματα, κι άλλοι «επανάσταση».

Τίποτα δε θα με έβγαζε από αυτήν την οδύνη, αν δεν είχα την ευκαιρία, αλλά κυρίως τη διάθεση, να παρακολουθώ τις διαδρομές ανθρώπων και δημιουργών μέσα στα χρόνια της οικονομικής δυσπραγίας. Δεν είναι λίγοι, δεν είναι φανεροί, δεν είναι μιας ηλικιακής κατηγορίας ή μιας βαθμίδας μορφωτικής. Είναι διάσπαρτοι, διαφορετικοί και σιωπηλοί παίκτες.

Επιλέγω να γράψω για τέσσερα – χαρακτηριστικά – παραδείγματα και για λόγους που θα γίνουν κατανοητοί στη συνέχεια. Κρατήστε μόνο τέσσερα νούμερα: 25, 35, 40, 45.

Στα 45 του έχει καταφέρει να φτιάξει μια αλυσίδα πρότυπης μονάδας παραγωγής και διάθεσης προϊόντων. Κατάφερε μάλιστα να επεκτείνει το δίκτυό του από το 2008 έως το 2011, διπλασιάζοντας τα σημεία πώλησης. Αυτοδημιούργητος και ο ίδιος παραγωγός των προϊόντων που τώρα φτιάχνονται από 70 παρασκευαστές ζαχαροπλαστικής. (Max Perry).

Στα 35 του έχει καταφέρει να δημιουργήσει δύο εταιρείες διαχείρισης αποβλήτων και διανομής ενέργειας, αξιοποιώντας νέες τεχνολογίες και πράσινες τακτικές. Κατάφερε μάλιστα να διπλασιάσει τον τζίρο του αλλά και να βραβευτεί ως ένας εκ των καλύτερων νέων επιχειρηματιών, το 2014. (Antipollution/Green)

Στα 40 της έχει δημιουργήσει έναν από τους πιο αγαπημένους χώρους χαλάρωσης στο κέντρο της Αθήνας, με υπηρεσίες υψηλής αισθητικής, χαρακτηριστικά προσιτής πολυτέλειας και σεβασμό στο προϊόν της. Δυναμική και αισιόδοξη. Αγαπημένη στους φίλους, κι όχι μόνο επειδή τους καλωσορίζει στο χαμάμ! ( Hammam in Athens).

Στα 25 του έχει ξεκινήσει να κάνει πραγματικότητα την επιθυμία του, δημιουργώντας το δικό του χώρο, με προσήλωση στο επόμενο βήμα και σκληρή προπόνηση, κυριολεκτικά. Αισιόδοξος, χωρίς δεύτερη σκέψη για το αν έκανε καλά που το 2014 επένδυσε σε αυτό που αποτελεί αρχή μιας διαδρομής αλλά και ολοκλήρωση προηγούμενων κόπων. (Team Crimson).

Τι μας διδάσκουν αυτοί οι τέσσερις «περίεργοι τύποι», που δεν αοριστολογούν πολιτικολογώντας στα social media για την κακή μας τη μοίρα, ούτε αποτελούν περσόνες μικρών επίλεκτων κύκλων; Που δεν τους ξέρουν (παρά λίγοι) στα media με το ονοματεπώνυμό τους; Που επιλέγουν μια δράση αντίστασης στη θλίψη που τόσο «άρρωστα» ποτίζει τη δημόσια σφαίρα και το διάλογο για τη «σωτηρία μας»;

Ότι ούτε ηλικία, ούτε πορτοφόλι παχύ έχει η δράση. Ότι ούτε επίπεδα ταξης και ακριβοπληρωμένων σπουδών, ούτε κοκαλάκι της νυχτερίδας έχει η επιτυχία. Ότι ούτε επωνυμία, ούτε διασημότητα, ούτε σελίδες κιτσάτου φωτορεπορτάζ χρειάζεται η επιμονή για την επίτευξη του στόχου και του υποσχόμενου μέλλοντος.

Να, γιατί αυτοί είναι τα πρότυπά μου, για την επιμονή της χώρας. Για την αντίσταση, την ουσιαστική, που δε χρειάζεται συνώνυμα. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει…

Καμία άλλη επιλογή δεν είναι διαθέσιμη. Με αυτούς θα προχωρήσουμε. Αλλιώς θα μείνουμε να κοιτάμε από απόσταση τι πήγε/πάει στραβά, όταν εκείνοι θα μας έχουν τελικά “σώσει”, αλλά δε θα το μάθουμε ποτέ, παρά μόνο, όταν γυρίσει ο τροχός.

Η Αναστασία Καψάλη είναι Marketing & Communications Manager*