Οι Ευρωπαίοι που διεκδικούν την ηγεσία του ΔΝΤ
- 23/07/2019, 11:05
- SHARE
Η σύγκρουσή τους ως προς το ποιος πρέπει να διαδεχθεί την Κριστίν Λαγκάρντ εισέρχεται σε μια τρίτη εβδομάδα- χωρίς να υπάρχουν ενδείξεις συναίνεσης. Η πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έχει ήδη εγκαταλείψει το Ταμείο για να ηγηθεί της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αργότερα φέτος και όσο περισσότερο διαρκεί το αδιέξοδο, τόσο περισσότερο χρόνο έχουν οι άλλες χώρες για να βρουν εναλλακτική λύση ώστε να αμφισβητήσουν την παραδοσιακή κυριαρχία των Ευρωπαίων στο ΔΝΤ. «Χρειάζονται κάποιον με όνομα που να είναι γνωστό πέρα από την Ευρώπη», δήλωσε ο Janwillem Acket, επικεφαλής οικονομολόγος της Julius Baer στη Ζυρίχη.
Ακολουθούν οι κύριοι υποψήφιοι που ακούγονται ως πιθανές επιλογές της Ευρώπης, σύμφωνα με συζητήσεις με αξιωματούχους της ηπείρου.
Γερούν Ντάισελμπλουμ
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας και επικεφαλής του Eurogroup, της ισχυρής ομάδας των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, κέρδισε το σεβασμό των συναδέλφων του κατά τη διάρκεια της κρίσης στην περιοχή, επιβλέποντας δύσκολες διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα και εγκαθιδρύοντας την τραπεζική ένωση της ζώνης. Οι άλλοι υπουργοί τον θεωρούσαν ως ικανό συντονιστή, ο οποίος θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίτευξη σκληρών συμβιβασμών.
Μειονεκτήματα : Ο Ντάισελμπλουμ, 53 ετών, έχει γερμανική υποστήριξη και καλό προφίλ σε άλλες βόρειες χώρες, αλλά η υποψηφιότητά του αντιμετωπίζει αντιδράσεις από την Ιταλία και άλλα μέλη της νότιας Ευρώπης που τον συνδέουν με τη σκληρή λιτότητα που επιβλήθηκε σε ορισμένες χώρες κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της περιοχής. Προκάλεσε ακόμη περισσότερη οργή με δηλώσεις του που συνέδεαν τα προβλήματα με τις δαπάνες στη Νότια Ευρώπη για «γυναίκες και ποτά».
Μάριο Σεντένο
Ο Πορτογάλος υπουργός Οικονομικών και σημερινός πρόεδρος του Eurogroup, 52 ετών, είναι ένας από τους κορυφαίους υπευθύνους χάραξης πολιτικής της Ευρωζώνης. Ο διορισμός ενός υπηκόου από μια χώρα που είχε διασωθεί πριν από λιγότερο από μια δεκαετία θα ήταν συμβολική, γυρίζοντας σελίδα μετά από ένα οδυνηρό κεφάλαιο στην ιστορία της νότιας Ευρώπης.
Μειονεκτήματα: Οι Πορτογάλοι έχουν ήδη την προεδρία των Ηνωμένων Εθνών, άρα μια ακόμα θέση υψηλού προφίλ θα είναι ένα δύσκολο κατόρθωμα για ένα μικρό έθνος. Πολλοί αξιωματούχοι συγκρίνουν επίσης με δυσφορία την απόδοση του Σεντένο σε σχέση με τον προκάτοχό του.
Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα
Η Βουλγάρα διευθύνουσα σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας και πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι καλά καταρτισμένη ως οικονομολόγος με προηγούμενες ηγετικές θέσεις σε διεθνείς οργανισμούς. Ο διορισμός της θα βοηθούσε στην εξάλειψη της ελλιπούς εκπροσώπησης της Ανατολικής Ευρώπης σε τέτοιες θέσεις.
Μειονεκτήματα: Στα 65 της χρόνια, η Γκεοργκίεβα έχει ξεπεράσει το όριο ηλικίας για έναν διευθυντή του ΔΝΤ, οπότε θα χρειαστεί να αλλάξει το καταστατικό του για να επιτύχει. Σε αντίθεση με τη Λαγκάρντ, η Γκεοργκίεβα δεν υπηρέτησε ποτέ ως υπουργός Οικονομικών και οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών μπορεί να προτιμούν έναν από τους δικούς τους.
Μαρκ Κάρνεϊ
Ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, 54 ετών, έχει ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό βιογραφικό, έχοντας διοικήσει τις κεντρικές τράπεζες τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στον Καναδά και έχοντας συμβάλει στον καθορισμό κανόνων για τον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Μειονεκτήματα: Γεννημένος στον Καναδά, ο Κάρνεϊ διαθέτει βρετανικό και ιρλανδικό διαβατήριο, οπότε η επιλογή του θα διαφυλάξει τεχνικά την κυριαρχία της Ευρώπης στο ΔΝΤ. Αλλά αρκετοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι δεν είναι «αρκετά Ευρωπαίος» και δεν είναι καν σαφές ποια κυβέρνηση θα τον προτείνει.
Όλι Ρεν
Ο διοικητής της Τράπεζας της Φινλανδίας, πρώην υπουργός Οικονομίας και Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις, κατείχε αρκετές θέσεις που καθιστούν το βιογραφικό του ισχυρό. Πρόσφατα έχασε από τη Λαγκάρντ τη θέση στην ΕΚΤ.
Μειονεκτήματα : Ο Ρεν, 57 ετών, διαχειριζόταν τα σκληρά προγράμματα του μπλοκ κατά τις πρώτες ημέρες της κρίσης στην Ευρωζώνη, ενώ υπηρετούσε ως επικεφαλής οικονομικών της ΕΕ, αφήνοντας πικρές αναμνήσεις σε μερικές χώρες.
Αλεξάντερ Στουμπ
Έχοντας υπηρετήσει ως πρωθυπουργός της Φινλανδίας και σε υπουργικούς ρόλους που καλύπτουν τα οικονομικά, το εμπόριο και τις εξωτερικές υποθέσεις, ο Στουμπ έχει ισχυρά διαπιστευτήρια. Επί του παρόντος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, μιλά πέντε γλώσσες και θεωρείται χαρισματικός στην επικοινωνία.
Μειονεκτήματα: Ο Στουμπ, 51 ετών, θεωρήθηκε ως ένας από τους πιο σκληρούς πολιτικούς κατά τη διάρκεια της κρίσης στην Ευρωζώνη και η επιλογή του θα μπορούσε να συναντήσει αντίσταση από τη νότια Ευρώπη.
Νάντια Καλβίνο
Η υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, 50 ετών, είναι μία σοσιαλίστρια από το νότο της Ευρώπης, και έχει πολλά ατού σε μια εποχή όπου οι κεντροδεξιοί πολιτικοί της περιοχής έχουν κερδίσει σημαντικά πόστα, ενώ οι ηγετικές θέσεις στην παγκόσμια οικονομική πολιτική εξακολουθούν να κυριαρχούνται από άνδρες. Η Καλβίνο έχει προηγούμενη διεθνή εμπειρία, έχοντας εργαστεί ως κορυφαία αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Μειονεκτήματα: Η προσωρινή κυβέρνηση της Ισπανίας κέρδισε ήδη μια ανώτερη θέση στην ΕΕ, όταν ο Josep Borrell διατήρησε το ρόλο του επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής- στον συμβιβασμό όπου η Λαγκάρντ πήρε την ΕΚΤ και η Γερμανίδα Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν επελέγη ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Μπρούνο Λε Μερ
Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, 50 ετών, αρνείται ότι διεκδικεί το πόστο και θα πρέπει να απομακρυνθεί από το ρόλο του στην επίβλεψη της αναζήτησης του διαδόχου της Λαγκάρντ αν αλλάξει γνώμη. Ωστόσο, έχει οικοδομήσει μια διεθνή φήμη μέσα από τις προσπάθειές του να εισαγάγει φορολογία για τους τεχνολογικούς κολοσσούς, και εντός της ΕΕ ως υποστηρικτής της ενίσχυσης της ζώνης του ευρώ.
Μειονεκτήματα: Πέντε διευθυντές του ΔΝΤ ήταν Γάλλοι, συμπεριλαμβανομένης της Λαγκάρντ, κάνοντας την προοπτική για έναν έκτο φιλόδοξη. Επίσης, με τη Λαγκάρντ να οδεύει προς την ΕΚΤ, η Γαλλία θα πίεζε να διορίσει έναν άλλο δικό της άνθρωπο στο τιμόνι ενός μεγάλου οικονομικού ιδρύματος.
Μπαλαντέρ
Καθώς ακόμα δεν υπάρχει συναίνεση, αξιωματούχοι λένε ότι ένας υποψήφιος-μπαλαντέρ, όπως ένας κορυφαίος οικονομολόγος έξω από την προφανή σφαίρα της χάραξης πολιτικής της ΕΕ, δεν πρέπει να αποκλειστεί.