Η «εξίσωση ειρήνης» του Τραμπ στην Ουκρανία: Υποσχέσεις και αμφιβολίες
Η υπόσχεση του Ντόναλντ Τραμπ να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα σε μία μέρα από την ανάληψη των καθηκόντων του, έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Με τους συμβούλους του να προτείνουν διαφορετικές προσεγγίσεις, ένα κοινό στοιχείο αναδεικνύεται: η υποχώρηση της Ουκρανίας από βασικές επιδιώξεις, όπως η ένταξη στο ΝΑΤΟ, και η παραχώρηση εδαφών στη Ρωσία.
Σύμφωνα με πηγές κοντά στον Τραμπ, οι προτάσεις περιλαμβάνουν τη δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένων ζωνών ή «αυτόνομων περιοχών», ενώ ταυτόχρονα επιχειρούν να ασκήσουν πιέσεις και στις δύο πλευρές μέσω κινήτρων και κυρώσεων. Ο Κιθ Κέλογκ, ο εκλεγμένος απεσταλμένος του Τραμπ για την Ουκρανία, εισηγείται τη σταθεροποίηση των σημερινών γραμμών του μετώπου, με παράλληλη αναστολή της στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο αν αρνηθεί τις διαπραγματεύσεις.
Αναλυτές και πρώην αξιωματούχοι εθνικής ασφάλειας είναι επιφυλακτικοί. Όπως σημειώνει ο πρώην αναλυτής πληροφοριών Γιουτζίν Ράμερ, ο Βλαντίμιρ Πούτιν πιθανόν να παρατείνει τη σύγκρουση, αναμένοντας περισσότερες παραχωρήσεις. Η ιδέα της «πάγωσης» των συγκρούσεων χωρίς σαφές σχέδιο για τη βιώσιμη ειρήνη, τονίζει ο Ράμερ, θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω αστάθεια.
Οι αντιδράσεις από την ουκρανική πλευρά είναι επίσης αναμενόμενες. Ο πρόεδρος Ζελένσκι, αν και ανοιχτός σε διαπραγματεύσεις, επιμένει στην ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και στην αποκατάσταση των εδαφών που έχουν καταληφθεί από τη Ρωσία. Ευρωπαίοι σύμμαχοι και το Κογκρέσο των ΗΠΑ, όπου πολλοί τάσσονται κατά της περαιτέρω στρατιωτικής βοήθειας, ενδέχεται να αποτελέσουν εμπόδιο στις φιλοδοξίες του Τραμπ.
Παρά τις διακηρύξεις του, ο δρόμος προς την ειρήνη φαίνεται γεμάτος προκλήσεις. Ο συνδυασμός διπλωματικών πιέσεων, πολιτικών αντιδράσεων και στρατιωτικών πραγματικοτήτων καθιστά την υπόσχεση του Τραμπ έναν φιλόδοξο στόχο με αβέβαιη κατάληξη.
