Η Ινδία είχε πάντα επάρκεια οξυγόνου

Η ξαφνική έκρηξη των λοιμώξεων από COVID και η επακόλουθη ανάγκη για συμπληρωματικό οξυγόνο στα τέλη Μαρτίου γονάτισαν το δίκτυο υγειονομικής περίθαλψης της Ινδίας.

Η χώρα είχε υποθέσει ότι τα χειρότερα από την πανδημία είχαν περάσει. Αλλά μέσα σε δύο εβδομάδες, η ημερήσια ζήτηση ιατρικού οξυγόνου αυξήθηκε κατά 12 φορές σε σύγκριση με τα επίπεδα πριν από τον COVID, αφήνοντας νοσοκομεία όπως της Batra να πασχίζουν για τη θεραπεία του πλήθους των ασθενών που εμφανίζονταν με συμπτώματα δύσπνοιας.

Δεν ήταν μόνο η οξεία ανάγκη που προκάλεσε την εξάντληση των αποθεμάτων οξυγόνου. Ο πανικός έκανε τους ανθρώπους να αγοράσουν φιάλες οξυγόνου και μηχανήματα όπως συμπυκνωτές οξυγόνου για το τριπλάσιο της κανονικής τους τιμής στη μαύρη αγορά, ακόμα κι αν οι αγοραστές δεν τα χρειάζονταν άμεσα, σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες από καταναλωτές και αναφορές των μέσων ενημέρωσης.

Η εμφανής έλλειψη οδήγησε τους Ινδούς να ικετεύουν για οξυγόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε ιστορίες όπως εκείνη της γιατρού Himthani, όπου οι ασθενείς με COVID πέθαιναν επειδή οι ανάγκες τους δεν ικανοποιούνταν ποτέ.

Στην πραγματικότητα, η Ινδία είχε πάντα επάρκεια οξυγόνου. Όμως, ενώ το δεύτερο κύμα του κορονοϊού άρχισε να χτυπάει μανιωδώς τη χώρα, αυτό χρησιμοποιείτο για βιομηχανικούς – και όχι ιατρικούς – σκοπούς.

Συνήθως, η Ινδία παράγει 9.000 τόνους υγρού οξυγόνου κάθε μέρα. Μόνο το 10% έως 15% αυτού προορίζεται για ιατρικές προμήθειες. Τo υπόλοιπο χρησιμοποιείται στη βιομηχανία, όπως στη χαλυβουργία και άλλους τομείς.

Στο αποκορύφωμα του δεύτερου κύματος της Ινδίας, το οποίο συνεχίζεται, οι ασθενείς με COVID χρειάζονταν μεταξύ 9.000 και 11.000 τόνους οξυγόνου ημερησίως. Η Ινδία είχε την ικανότητα να καλύψει αυτήν τη ζήτηση, αλλά αυτό θα απαιτούσε την εκτροπή έως και του 90% των προμηθειών οξυγόνου της χώρας από βιομηχανικούς χώρους.

Για να επιτευχθεί αυτό χρειάστηκαν κάποιες εβδομάδες και μια κυβερνητική παρέμβαση.

Το σημαντικότερο σημείο καμπής στην εθνική κρίση οξυγόνου ήρθε στα τέλη Απριλίου όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απαγόρευσε τη χρήση υγρού οξυγόνου για βιομηχανικούς σκοπούς, με μερικές εξαιρέσεις.

Από την ημερομηνία έκδοσης του κυβερνητικού διατάγματος, το οξυγόνο που χρησιμοποιείται συνήθως για τη βιομηχανία έχει καλύψει περίπου το 80% της ιατρικής ζήτησης οξυγόνου. Το υπόλοιπο καλύπτεται από μονάδες παραγωγής οξυγόνου σε νοσοκομεία, μικρές μονάδες παραγωγής που παρέχουν φιάλες οξυγόνου σε νοσοκομεία και εισαγωγές, δήλωσε ο Seshagiri Rao, διευθύνων σύμβουλος της JSW, ενός από τους μεγαλύτερους παραγωγούς χάλυβα και καταναλωτές οξυγόνου της Ινδίας, ο οποίος είναι επίσης επικεφαλής της ομάδας της Συνομοσπονδίας Ινδικών Βιομηχανιών για την προμήθεια οξυγόνου.

Για να επιταχυνθεί ο ρυθμός των κυκλικών δρομολογίων των  βυτιοφόρων που μεταφέρουν οξυγόνο, η κυβέρνηση ξεκίνησε τη μεταφορά των βυτιοφόρων με αεροπλάνα και τραίνα. (Τα αεροπλάνα δεν μπορούν να μεταφέρουν γεμάτα βυτιοφόρα λόγω κινδύνου πυρκαγιάς.) Η επιτάχυνση του ταξιδιού επιστροφής μειώνει τον πλήρη χρόνο των κυκλικών δρομολογίων τουλάχιστον κατά το ήμισυ μέσω τραίνου και κατά 90% με αεροπλάνο.

Η κυβέρνηση επικαλέστηκε επίσης έναν Εθνικό Νόμο Διαχείρισης Καταστροφών, ώστε τα βυτιοφόρα μεταφοράς οξυγόνου να έχουν την ίδια προτεραιότητα στους δρόμους με τα ασθενοφόρα στις εθνικές οδούς. Μια κυβερνητική μονάδα παρακολουθεί ψηφιακά την κίνηση των βυτιοφόρων για να διασφαλίσει ότι οι οδηγοί δεν κάνουν μη προγραμματισμένες στάσεις ή εκτροπές από τις κοντινότερες διαδρομές.