Η κατασκευή εχθρών δεν δείχνει συμφωνία

Η κυβέρνηση δηλώνει αισιόδοξη για συμφωνία ακόμη και μέσα στην εβδομάδα, παρά τη σημαντική απόσταση στα μεγάλα ζητήματα της διαπραγμάτευσης, που εντοπίζουν οι δανειστές.

Έτσι, είδαμε όλες τις προηγούμενες ημέρες τους δανειστές να μιλούν για πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει (Κριστίν Λαγκάρντ) καθώς και ότι είμαστε ακόμη μακρυά (Βόλγγκανγκ Σόιμπλε), την ώρα που στην Αθήνα, το κλίμα από κυβερνητικές πηγές, αλλά και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό είναι ότι πλησιάζουμε σε συμφωνία.

Ωστόσο, υπάρχει μια αντίφαση: ενώ ο Πρωθυπουργός δηλώνει προσέγγιση, την ίδια στιγμή και στην ίδια ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, εξαπολύει επίθεση καταγγέλλοντας τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ότι υπονομεύει τη διαπραγμάτευση, αλλά και το ΔΝΤ ότι κρατά επίτηδες σκληρή στάση για να μην παραδεχθεί τα λάθη στο πρόγραμμα.

Αλλά και οι κυβερνητικές πηγές που δηλώνουν ότι η συμφωνία πλησιάζει παραδέχονται ότι δεν έχουμε ακόμη συμφωνήσει στα θέματα του δημοσιονομικού κενού, δηλαδή στην τρύπα του προϋπολογισμού, στο ρυθμό ανάπτυξης για φέτος, αλλά και στο ύψος του φετινού πρωτογενούς πλεονάσματος. Τα στοιχεία αυτά είναι απαραίτητα για να αποφασιστεί στη συνέχεια το ποια μέτρα θα ληφθούν για να καλύψουν τα κενά.

Διαφωνία συνεχίζει να υπάρχει και στο θέμα του ΦΠΑ, καθώς η κυβέρνηση απορρίπτει την απαίτηση των δανειστών για δύο συντελεστές 12% και 23% και αντιπροτείνει τρεις συντελεστές 7%-14%-22%, ενώ συμφωνία δεν έχει επέλθει ούτε για το ποια προϊόντα θα υπάγονται σε κάθε συντελεστή.

Στο ασφαλιστικό η μόνη προσέγγιση που υπάρχει είναι η παραδοχή για περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, όμως οι δανειστές επιθυμούν αυτό να ξεκινήσει από το 2018, ενώ η κυβέρνηση θέλει να το μεταθέσει για το 2025.

Καμία συμφωνία δεν υπάρχει για την κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, που οι εταίροι θεωρούν μονομερή ενέργεια ακύρωσης ψηφισμένων μέτρων, δηλαδή παραβίαση της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, ενώ ανοιχτά είναι τα καυτά μέτωπα των εργασιακών, με τους δανειστές να μην συζητούν την πρόθεση της κυβέρνησης για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την αύξηση του κατώτατου μισθού.

Τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν πως -εάν δεν γίνει μια θεαματική μεταστροφή από κάποια από τις δύο πλευρές- δεν είναι εφικτή μια συμφωνία και, μάλιστα, τόσο γρήγορα.

Έτσι μάλλον εξηγείται η… κατασκευή εχθρών από την κυβέρνηση:

Σε περίπτωση επώδυνης συμφωνίας αυτή θα πρέπει να έρθει την τελευταία στιγμή και μετά από σκληρή διαπραγμάτευση, ως ύστατη λύση, ενώ στη συνέχεια θα πρέπει να εξηγήσει την αναγκαιότητα στο εσωτερικό της και δη στην Αριστερή Πλατφόρμα, η οποία μόλις χθες συγκέντρωσε 45% στην πρότασή της για ρήξη και επιστροφή στη δραχμή.

Σε περίπτωση ρήξης, θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις στον ελληνικό λαό, καθώς η εντολή που πήρε η κυβέρνηση ήταν να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ.

Η κατασκευή εχθρών διευκολύνει στο εσωτερικό, καθώς είναι πιο εύκολο να ρίχνεις την ευθύνη στον κακό Γερμανό, το κακό ΔΝΤ και τα κακά ΜΜΕ (γι’ αυτό και όπως προανήγγειλε ο Πρωθυπουργός ετοιμάζει την ΕΡΤ ως αντίπαλο δέος), ωστόσο, θα πρέπει να είμαστε αρκετά επιφυλακτικοί για το πόσο βοηθάει στο εξωτερικό και, κυρίως, στη διαπραγματευτική θέση της χώρας και στην επίτευξη συμφωνίας.