Η Κίνα ξεκινά λογιστικό έλεγχο του χρέους

της Σοφία Γιαν

Η Κίνα αντιμετωπίζει, πλέον, πρόβλημα δημοσίου χρέους, όμως ούτε η ίδια η κεντρική κυβέρνηση στο Πεκίνο δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει στα λογιστικά βιβλία των τοπικών και επαρχιακών κυβερνήσεων.

Για να βγάλει άκρη, η κινέζικη κυβέρνηση αποφάσισε να ξεκινήσει λογιστικό έλεγχο του συνολικού δημοσίου χρέους, σύμφωνα με μία σύντομη αναφορά που δημοσιεύτηκε σε κυβερνητική ιστοσελίδα.

Ο λογιστικός έλεγχος, που θα αρχίσει την 1η Αυγούστου, συνιστά την τρίτη προσπάθεια εκτίμησης του δημοσίου χρέους κατά τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua.

Οι αναλυτές ανησυχούν ότι η έκρηξη της τραπεζικής πίστης στην Κίνα έχει φορτώσει με τεράστια δάνεια προβληματικές επιχειρήσεις, έχει τροφοδοτήσει το σκιώδες τραπεζικό σύστημα της χώρας κι έχει ρίξει τις τοπικές κυβερνήσεις μέσα στην παγίδα του χρέους. Εξαιτίας των μάλλον χαλαρών προτύπων λογιστικής και διαφάνειας, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους εξωτερικούς αναλυτές να εκτιμήσουν το μέγεθος του προβλήματος ή να ποσοτικοποιήσουν τους σχετικούς κινδύνους.

«Είναι κάπως ανησυχητικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση αναγκάστηκε να προβεί σε λογιστικό έλεγχο τόσο αργά, για να προσδιορίσει το πλήρες μέγεθος του χρέους της τοπικής αυτοδιοίκησης», αναφέρει ο Τζιμ Άντος, αναλυτής του κινεζικού τραπεζικού συστήματος στην εταιρεία Mizuho Securities. «Αυτό σημαίνει ότι η πλήρης έκταση του δανεισμού δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα».

Τι προβλέπουν κορυφαίοι ηγέτες για το νέο μέλλον της Κίνας στο Fortune Global Forum.

Καθώς η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας επιβραδύνεται, διογκώνονται οι ανησυχίες γύρω από τη δυνατότητα των τοπικών κυβερνήσεων να πληρώσουν ό,τι χρωστούν. Αν οι τοπικοί αξιωματούχοι δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, τότε η κεντρική κυβέρνηση θα αναγκαστεί πιθανώς να τους διασώσει.

Αυτό σημαίνει ότι πολύ λίγοι δήμοι θα χρεοκοπήσουν, εκτιμά ο αναλυτής της Fitch Τέρι Γκάο. Όμως, ένα κύμα διασώσεων θα μπορούσε να ζορίσει οικονομικά το Πεκίνο.

«Η κεντρική κυβέρνηση έχει τη βούληση και την ικανότητα να αποτρέψει τις χρεοκοπίες», λέει ο Γκάο. Η Fitch εκτιμά ότι το συνολικό χρέος της τοπικής αυτοδιοίκησης κυμαίνεται ανάμεσα στα 15 και στα 18 τρισεκατομμύρια γουάν (2,5  – 3 τρισεκατομμύρια δολάρια).

Το εθνικό γραφείο λογιστικού ελέγχου της Κίνας πρόκειται να παγώσει κάθε άλλη δραστηριότητα για να επικεντρωθεί σ’ αυτή την επείγουσα έρευνα, σύμφωνα με την εφημερίδα People’s Daily, επίσημο όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το αξιόχρεο των τοπικών κυβερνήσεων μπορεί να ποικίλει εξαιρετικά. Με 34 διοικητικά σώματα σε επίπεδο επαρχιών, 333 σε επίπεδο ανεξάρτητων δήμων, και πάνω από 2.800 σε επίπεδο κοινοτήτων, η κατάσταση των οικονομικών κάθε τοπικής ενότητας είναι δύσκολο να εκτιμηθεί.

Ως το τέλος του 2010, το Πεκίνο είχε ανακοινώσει ότι το τοπικό και περιφερειακό δημόσιο χρέος άγγιζε τα 10,72 τρισ. γουάν (1,7 τρισ. δολάρια). Τον Ιούνιο, η κεντρική κυβέρνηση έκανε δειγματοληπτικές μετρήσεις σε 36 επιλεγμένες τοπικές κυβερνήσεις και βρήκε ότι το μέσο χρέος είχε αυξηθεί κατά 13% από το 2010 ως το τέλος του 2012.

Ο Tόνι Μπλερ εξορκίζει τον δράκο

Το πάρτι δανεισμού της Κίνας είχε πλεονεκτήματα έως σήμερα. Όταν η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση εμφανίστηκε το 2008, η κυβέρνηση έδωσε εντολή να διατηρηθούν οι πιστωτικές γραμμές ανοιχτές. Οι τράπεζες και άλλοι δανειστές ανταποκρίθηκαν θετικά, χρηματοδοτώντας τεράστια έργα κατασκευών κτιρίων και υποδομών.

Όμως, η ραγδαία αύξηση του χρέους έχει πλέον βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής των Κινέζων αξιωματούχων.

Τον Μάρτιο, ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας, Τσου Ξιαοχουάν, δήλωσε ότι η χώρα είχε ανάγκη να προσέξει τα χρηματοδοτικά εργαλεία της τοπικής αυτοδιοίκησης, εφόσον 20% των δανείων θα μπορούσαν να θεωρηθούν υψηλού κινδύνου.

Ακόμα και πρώην κομματικοί αξιωματούχοι έχουν εμπλακεί στη συζήτηση. Ο πρώην υπουργός οικονομικών, Ξιαν Χουαιτσένγκ, δήλωσε τον Απρίλιο ότι το χρέος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Κίνα ίσως ανέρχεται σε πάνω από 20 τρισεκατομμύρια γουάν.

Τον ίδιο μήνα, η Fitch υποβάθμισε έναν από τους βασικούς δείκτες χρέους της Κίνας εξαιτίας της διόγκωσης του σκιώδους τραπεζικού συστήματος της χώρας και της αύξησης της ευπρόσιτης πίστης.