Οι «πηγές» της επόμενης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης – Από εκεί θα μπορούσαν να ξεκινήσουν όλα

Τι εννοούμε όταν λέμε «τρωτά σημεία» της οικονομίας; Είναι ένας τομέας αδυναμίας που μπορεί να ενισχυθεί και να μεταδώσει ένα απροσδόκητο οικονομικό σοκ, αυξάνοντας το επίπεδο κινδύνου για το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Όπως για παράδειγμα ένας σεισμός επιδρά διαφορετικά σε ένα σπίτι που χτίστηκε πάνω στην άμμο, σε αντίθεση με ένα σπίτι πάνω σε γερά θεμέλια, έτσι και στον χρηματοπιστωτικό κόσμο, οι ρωγμές στα θεμέλια μπορούν να προκύψουν από υψηλά επίπεδα χρέους και αναντιστοιχίες των παραγόντων κινδύνου των ιδρυμάτων, όπως τα νομίσματα ή οι ωριμάνσεις των ανοιγμάτων τους.

Ένα τέτοιο αδύναμο σημείο είναι το επίπεδο χρέους στις αμερικανικές εταιρείες και τα ρίσκα που έχουν οι επενδυτές στα χρεόγραφά τους. Τα δάνεια σε υπερχρεωμένες εταιρείες με χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα αυξάνονται και μπορεί να αποτελούν μια ρωγμή στο σύστημα που διευρύνεται.

Αυτή και άλλες ευπάθειες αντικατοπτρίζονται στο παρακάτω διάγραμμα σε κλίμακα πέντε βαθμών που κυμαίνονται από το χαμηλότερο (σκούρο πράσινο) έως το υψηλότερο (κόκκινο) και δείχνει την κατανομή των τρωτών σημείων σε έξι τομείς, σε πέντε ομάδες κρατών. Καταρτίστηκε χρησιμοποιώντας δεκάδες δείκτες σε βάθος δύο δεκαετιών. Μπορείτε να διαβάσετε όλες τις λεπτομέρειες στο οnline παράρτημα της Παγκόσμιας Έκθεσης Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας του Απριλίου του 2019.

Το διάγραμμα δείχνει ότι τα τρωτά σημεία είναι αυξημένα σε διάφορους τομείς, με βάση τα ιστορικά πρότυπα. Το δημόσιο χρέος στη ζώνη του ευρώ παραμένει μία από τις πιο σοβαρές αδυναμίες που πλήττει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και είναι επίσης υψηλό στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές χώρες των αναδυόμενων αγορών. Στις προηγμένες οικονομίες εκτός της ζώνης του ευρώ, ο δανεισμός των νοικοκυριών είναι υψηλός. Στην Κίνα, τα τρωτά σημεία είναι υψηλά σε διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομένων των μη τραπεζικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Η επίγνωση του βαθμού στον οποίο οι ευπάθειες είναι υψηλές ή αυξανόμενες μπορεί να βοηθήσει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να λάβουν μέτρα για την προστασία των χρηματοπιστωτικών συστημάτων τους, καθώς και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τα βήματα μπορεί να περιλαμβάνουν την αύξηση των κεφαλαίων των τραπεζών, τη μείωση του δημόσιου χρέους ή την επιβολή περιορισμών στο δανεισμό προς νοικοκυριά ή εταιρείες. Ωστόσο, τα κενά στα δεδομένα εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικό εμπόδιο για μια συνολική ανάλυση ευπάθειας και πρέπει να καλυφθούν.