Η «σιωπηρή παραίτηση» κοστίζει σχεδόν 9 τρισ. στην παγκόσμια οικονομία
Η σιωπηρή παραίτηση ήρθε στην επιφάνεια πέρυσι -και μετά έγινε viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης– όταν οι εργαζόμενοι αποφάσισαν ότι θα πάψουν να υπερβαίνουν πια τα όρια της δουλειάς τους. Ήταν μία από τις πολλές τάσεις που αναδιαμόρφωσαν τον εργασιακό χώρο μετά την πανδημία που προκλήθηκε από τη Μεγάλη Παραίτηση και την ευρεία υιοθέτηση της εργασίας από το σπίτι, η οποία έδωσε στους εργαζομένους μια νέα ευελιξία. Γνωρίζουν όμως αυτοί οι εργαζόμενοι πόσο μεγάλο ήταν το πλήγμα στην παγκόσμια οικονομία;
Η σιωπηρή παραίτηση έχει κόστος και είναι μεγάλο. Η παγκόσμια οικονομία χάνει σχεδόν 9 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την εταιρεία αναλύσεων Gallup, που ισοδυναμεί με το 9% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αν και αυτό μπορεί να μοιάζει με ένα βαρύ τίμημα, είναι κατά κάποιο τρόπο καλό νέο, υποστηρίζει η εταιρεία δημοσκοπήσεων. «Οι σιωπηρά παραιτηθέντες είναι συχνά η μεγαλύτερη ευκαιρία για ανάπτυξη και αλλαγή», έγραψε η Gallup στην έκθεσή της για το φαινόμενο που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη.
Με άλλα λόγια, η σιωπηρή παραίτηση είναι διαδεδομένη μεταξύ των εργαζομένων, αλλά οι διευθυντές θα μπορούσαν να εξάγουν κάτι ουσιαστικό από αυτήν.
«Παρόλο που είναι ελάχιστα παραγωγικοί, είναι πιο πιθανό να είναι αγχωμένοι και εξαντλημένοι σε σχέση με τους αφοσιωμένους εργαζομένους, επειδή αισθάνονται χαμένοι και αποκομμένοι από τον χώρο εργασίας τους», έγραψε η Gallup στην έκθεσή της για τους σιωπηρά παραιτηθέντες, οι οποίοι αποτελούν πλέον το 59% των εργαζομένων παγκοσμίως.
Μπορεί να υπάρχουν πολλοί παράγοντες που οδηγούν στη σιωπηρή παραίτηση. Με τις απολύσεις να ταράζουν την αγορά εργασίας, το ηθικό και η δέσμευση των εργαζομένων έχουν δεχθεί πλήγμα ακόμη και μεταξύ των εργαζομένων που διατήρησαν τη δουλειά τους, καθώς παλεύουν με υψηλότερα επίπεδα άγχους στην εργασία. Τα οικονομικά προβλήματα μπορεί να επιτείνουν την κρίση της σιωπηρής παραίτησης με τον υψηλό πληθωρισμό και τους φόβους ύφεσης να βρίσκονται στην κορυφή του μυαλού των ανθρώπων. Ή ίσως οι σιωπηρά παραιτηθέντες απλώς ανταποκρίνονται στην αλλαγή της δυναμικής του χώρου εργασίας, προτείνει η Rubab Jafry O’Connor, καθηγήτρια υπηρεσιών διοίκησης στο Tepper School of Business του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon.
«Ίσως ο τεχνολογικός κόσμος μας, όπου μπορούμε να δουλεύουμε από παντού και να είμαστε προσβάσιμοι ανά πάσα στιγμή, μας βάζει σε έναν αγχωτικό χώρο όπου τα όρια έχουν θολώσει τόσο πολύ ώστε να είναι δυσδιάκριτα», είπε η O’Connor στο Fortune. «Ίσως η σιωπηρή παραίτηση στους οργανισμούς να είναι μια απάντηση σε αυτό το άγχος. Θα μπορούσε να είναι μια προσπάθεια επαναφοράς αυτών των ορίων;».
Υπάρχουν ακόμη περισσότερα στο θέμα πέρα από το ποσό των σχεδόν 9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Γνωρίζατε ότι υπάρχουν τρία είδη εργαζομένων στον εργασιακό σας χώρο; Τα ευρήματα της Gallup μπορεί να σας εκπλήξουν.
Η έρευνα της Gallup κατηγοριοποιεί τους εργαζομένους με τρεις τρόπους με βάση το επίπεδο δέσμευσής τους: αυτοί που «ευδοκιμούν στη δουλειά» είναι πιο αφοσιωμένοι, οι «σιωπηρά παραιτηθέντες» δεν είναι αφοσιωμένοι και οι «ρητά παραιτηθέντες» είναι ενεργά αποπροσανατολισμένοι, γεγονός που σημαίνει ότι προσπαθούν ενεργά να βλάψουν τον οργανισμό για τον οποίο εργάζονται. Το ζήτημα της χαμηλής δέσμευσης έχει κόστος, αλλά ως επί το πλείστον διορθώνεται, αν οι διευθυντές προσπαθήσουν αρκετά σκληρά, ειδικά στην περίπτωση των σιωπηρά παραιτηθέντων, σύμφωνα με την Gallup.
«Περιμένουν έναν ηγέτη ή έναν διευθυντή να κάνει μια συζήτηση μαζί τους, να τους ενθαρρύνει, να τους εμπνεύσει. Μερικές αλλαγές στον τρόπο διαχείρισής τους θα μπορούσαν να τους μετατρέψουν σε παραγωγικά μέλη της ομάδας», έγραψε η Gallup.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι επιθυμούν καλύτερη κουλτούρα στις εταιρείες τους για να βελτιώσουν το πρόβλημα της σιωπηλής παραίτησης, είτε αυτό γίνεται με το να μπορούν να προσεγγίζουν ευκολότερα τους διευθυντές είτε με το να τους ανατίθεται πιο απαιτητική εργασία. Και η Gallup διαπιστώνει ότι η λύση σε αυτά τα εμπόδια βρίσκεται στα χέρια των διευθυντών και των ηγετών.
«Το εβδομήντα τοις εκατό της δέσμευσης της ομάδας οφείλεται στον διευθυντή. Όμως πολλοί ή οι περισσότεροι από τους διευθυντές σας παραιτούνται επίσης σιωπηρά», γράφει η Gallup. «Περιμένουν τα εργαλεία για τη δημιουργία σπουδαίων ομάδων».
Κορυφαίοι ηγέτες έχουν τονίσει πως η σιωπηρή παραίτηση είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λύσουν οι μάνατζερ. Ένα πάνελ εμπειρογνωμόνων ανθρώπινου δυναμικού στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ νωρίτερα φέτος συζήτησε πώς οι top-down ηγέτες πρέπει να επικοινωνούν και να δημιουργούν σχέσεις με τους υπαλλήλους τους για να τους βοηθήσουν να αισθάνονται πιο παρακινημένοι.
«Εάν οι ηγέτες και οι οργανισμοί ακούνε τους υπαλλήλους τους και αντιμετωπίζουν τις βασικές ανησυχίες των υπαλλήλων τους, τότε αυτό θα πρέπει να έχει θετικό αντίκτυπο», σημειώνει η O’Connor, προσθέτοντας ότι αντίθετα, εάν οι οργανισμοί βλέπουν τους υπαλλήλους να «ενεργούν ανταγωνιστικά», αυτό θα μπορούσε να βλάψει το ηθικό.
Οι ειδικοί έχουν επίσης παρατηρήσει αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι αισθάνονται στον χώρο εργασίας τους. Ο καθηγητής οικονομικών Tyler Cowen υποστήριξε σε άρθρο του την περασμένη εβδομάδα ότι υπάρχει μια «σοβαρή κρίση ηθικού» στο νέο μετα-πανδημικό περιβάλλον γραφείου και ότι ίσως οι εργαζόμενοι κάνουν λιγότερα πράγματα ως αποτέλεσμα. Προσέθεσε επίσης ότι η απομακρυσμένη εργασία μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στον εργασιακό χώρο και πιθανόν να απαιτούνται περισσότερες έρευνες προτού καταλήξουμε σε συμπέρασμα για τις επιπτώσεις της στην παραγωγικότητα των εργαζομένων.
Αρκετές μελέτες στο παρελθόν έχουν δείξει ότι η εξ αποστάσεως εργασία βοηθά την παραγωγικότητα των εργαζομένων γενικότερα, αλλά μεταξύ των Αμερικανών εργαζομένων η παραγωγικότητα έχει μειωθεί. Οι εργαζόμενοι, ιδίως μεταξύ των νεότερων γενεών, εκτιμούν όλο και περισσότερο την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και την αντιμετωπίζουν ως σημαντικό παράγοντα στην εργασία τους.
Με το εργατικό δυναμικό να επανεκτιμά τις προτεραιότητές του, ενώ αψηφά τις καταιγίδες των απολύσεων και της οικονομικής ύφεσης, αρκεί να πούμε ότι η σιωπηρή παραίτηση μπορεί να διαρκέσει περισσότερο απ’ ό,τι πίστευαν αρχικά οι άνθρωποι.
«Η σιωπηρή παραίτηση είναι μια αντίδραση και μια μετακίνηση, σκόπιμα, από την κουλτούρα της βιασύνης του παρελθόντος προς μια κουλτούρα που εστιάζει περισσότερο στον καθορισμό ορίων γύρω από την ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής», δήλωσε τον Φεβρουάριο στο Fortune η Lexi Clarke, αντιπρόεδρος ανθρώπων του λογισμικού αποζημιώσεων Payscale. «Δεν νομίζω ότι η σιωπηρή παραίτηση θα εξαφανιστεί το 2023, ειδικά αν βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον ύφεσης που προκαλεί περισσότερες απολύσεις».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
