Η τάση της εξ αποστάσεως εργασίας και οι φόβοι που συνδέονται με αυτήν
Το 1897, ο λογοτέχνης Μαρκ Τουέιν λέγεται ότι βρήκε τη δική του νεκρολογία σε μια εφημερίδα της Νέας Υόρκης. Ερωτηθείς, ο Τουέιν είπε ως γνωστόν ότι οι αναφορές για τον θάνατό του ήταν …«κάπως υπερβολικές».
Το ίδιο συναίσθημα θα μπορούσε να ειπωθεί και για την τρέχουσα και μελλοντική κατάσταση της εργασίας “λευκού κολλάρου”. Μια πληθώρα πρωτοσέλιδων στις ΗΠΑ ισχυρίζεται ότι εκατομμύρια θέσεις εργασίας πρόκειται να εξαφανιστούν μέσα σε μια ή δύο δεκαετίες. Ανάλογα με το ποιον ρωτάτε ή σε ποιο άρθρο κάνετε κλικ, μπορεί κάλλιστα να βρείτε τη δουλειά σας σε μια λίστα.
Αυτή η προοπτική δεν είναι τόσο τρομακτική όσο ακούγεται. Η μορφή της εργασίας έχει μεταμορφωθεί και αναπροσανατολιστεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Σε μακροοικονομικό επίπεδο, αναλογιστείτε τη βιομηχανική επανάσταση. Όμως, ακόμη και σε στιγμές σοβαρής αβεβαιότητας, οι άνθρωποι τείνουν να προχωρούν. Οι άνθρωποι πάντα προσαρμόζονταν, βελτιώνοντας τις δεξιότητές τους και προσαρμόζοντας τις καριέρες τους στις τρέχουσες ανάγκες του εργατικού δυναμικού. Και παρά τον αιώνιο φόβο ως προς ένα τεχνοκρατικό μέλλον, τα ρομπότ δεν μας έχουν φτάσει ακόμα ούτε κατά διάνοια.
Στους περισσότερους αρέσει η ευέλικτη εργασία. Όμως όσοι ζούσαν από το 2020 σε συνθήκες απομακρυσμένης ή πλήρως απομακρυσμένης εργασίας γραφείου, ίσως βρεθούν αντιμέτωποι με μια άγρια αφύπνιση. Αν έχετε αποδείξει ότι μπορείτε να εργαστείτε από οπουδήποτε, το αφεντικό σας μπορεί επίσης να συμπεράνει ότι αυτό μπορεί να γίνει από κάποιον άλλον, κάπου αλλού, πολύ φθηνότερα. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζική έξοδο των απομακρυσμένων θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ, ενδεχομένως μέσα σε μια δεκαετία.
«Αν οι άνθρωποι που γράφουν κώδικα για την Google και το Facebook ήταν σε θέση να ζουν οπουδήποτε στις ΗΠΑ ήθελαν και να εργάζονται για ενάμιση χρόνο χωρίς να πηγαίνουν ποτέ στο γραφείο, φαίνεται πολύ πιθανό ότι πολλές εταιρείες θα το ξανασκεφτούν αυτό μακροπρόθεσμα και θα αναθέσουν σε εξωτερικούς συνεργάτες αυτά τα είδη θέσεων εργασίας που δεν ανατίθεντο σε εξωτερικούς συνεργάτες», δήλωσε πέρυσι στο Fortune η Anna Stansbury, επίκουρη καθηγήτρια σπουδών εργασίας και οργάνωσης στο MIT Sloan School of Management, η οποία διδάσκει ένα μάθημα για το μέλλον της εργασίας. Περιττό να πούμε ότι το αμερικανικό εργατικό δυναμικό θα αλλάξει ριζικά αν οι καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας λευκού κολάρου μεταφερθούν ξαφνικά στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με πρόσθετα στοιχεία από το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών των ΗΠΑ, περισσότερες θέσεις εργασίας από όσες νομίζετε μπορούν στην πραγματικότητα «να μεταφερθούν» σε άλλες χώρες. Τα αφεντικά, που πληρώνουν μισθούς μεγάλης πόλης σε εργαζομένους που έχουν μετακομίσει εδώ και καιρό σε μικρότερες, φθηνότερες πόλεις, αναρωτιούνται ήδη αν κάποιος χρειάζεται να βρίσκεται κοντά σε ένα γραφείο ή στην πραγματική του ομάδα. Μέσα σε λίγα χρόνια, οι εργασίες που μπορούν λογικά να γίνουν εξ αποστάσεως από άτομα σε τέτοιες θέσεις εργασίας «θα γίνονται αναπόφευκτα από τηλε-μετανάστες», αναφέρει το Γραφείο.
Αλλά αυτό ίσως και να μη συμβεί τόσο γρήγορα. «Τα κοινωνικά και πολιτιστικά πλαίσια μεταξύ των χωρών καθιστούν λιγότερο πιθανό το ενδεχόμενο ένας ειδικός δημοσίων σχέσεων ή ένας μηχανικός πωλήσεων που βρίσκεται στο Ανόι να είναι σε θέση να αντικαταστήσει κάποιον που βρίσκεται στο Σηάτλ», προσθέτουν οι ερευνητές.
Και μια ανάλυση της Washington Post επίσης βρίσκει ελάχιστες ενδείξεις ότι αυτό θα συμβεί σύντομα. Αλλά ακόμη και αν συμβεί, οι υπάλληλοι λευκού κολάρου στις ΗΠΑ βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή θέση για να επιβιώσουν από τα χειρότερα. Όπως αναφέρει η Post, είναι οι πιο κινητικοί και πιο marketable εργαζόμενοι στο αμερικανικό εργατικό δυναμικό.
