Ιωαννίδου (CEO της Hellenic Duty Free Shops): One style doesn’t fit all

Γράφει η Μαρία Ιωαννίδου, Διευθύνουσα Σύμβουλος της Hellenic Duty Free Shops.

Ως μητέρα τριών παιδιών, έπρεπε στο διάστημα που μεγάλωναν  να προσαρμόζω το γονικό μου μοντέλο σε τρεις αντιδιαμετρικά διαφορετικές προσωπικότητες. Όλες οι τακτικές δεν δουλεύαν σε όλα τα παιδιά.

Ούτε όλες οι τιμωρίες ούτε όλες οι επιβραβεύσεις. Άλλο παιδί χρειαζόταν πιο συγκεκριμένα, πιο σαφή όρια, ενώ άλλο έπρεπε να το αφήσεις αυτόνομο. Άλλο ήθελε συνεχή παρακολούθηση, ενώ άλλο κάτι τέτοιο το αντιλαμβανόταν σαν προσβολή. Στο ένα η απαγόρευση να κάνει κάτι ήταν «νόμος», σε άλλο ήταν πρόκληση να την παραβεί.

Με πυξίδα, λοιπόν, την ανατροφή τριών παιδιών με τα πρότυπα και τις αρχές της οικογένειας, έπρεπε να χρησιμοποιηθούν διαφορετικές μέθοδοι και στυλ.

Το ίδιο έπρεπε να συμβαίνει και διαχρονικά, ανάλογα με τις ηλικίες και τις φάσεις ζωής του κάθε παιδιού. Έπρεπε να μεταμορφώνεσαι από αυστηρός γονιός σε πιο χαλαρό, από βαρετός γονιός του κηρύγματος σε κάποιον που είναι πιο laissez faire, από κουραστικός και επίμονος στη λεπτομέρεια σε λίγο πιο απόμακρο προσφέροντας αυτονομία. Όλα αυτά σε μέλη της ίδιας οικογένειας και σε παρόμοιες περιστάσεις. Και φυσικά, το δυσκολότερο όλων είναι ότι έπρεπε να εξηγήσεις σε αυτά τα παιδιά γιατί η ίδια πράξη είχε διαφορετική συνέπεια για τον καθένα, αλλά και γιατί η αυτονομία που παρείχες σε κάποιον δεν σήμαινε διακριτική μεταχείριση ή και αδιαφορία, ή ότι κάποιος ήταν χειρότερος ή καλύτερος  από τον άλλο.

Στο ίδιο μοτίβο, η διοίκηση των ομάδων δεν απέχει πολύ. Καλούμαστε να περάσουμε ένα όραμα, μία στρατηγική και, το κυριότερο όλων, μία εταιρική κουλτούρα σε ανθρώπους διαφορετικούς. Ανθρώπους διαφορετικού χαρακτήρα, αλλά και διαφορετικών γενεών, υπόβαθρου, πεποιθήσεων, ανατροφής, φιλοδοξιών και προσδοκιών. Και όλους αυτούς καλείται ο ηγέτης να τους ευθυγραμμίσει και να τους κάνει όχι μόνο φορείς, αλλά και πρέσβεις ενός κοινού οράματος. Έχουμε διαβάσει πολλά για διαφορετικά στυλ ηγεσίας, και στο παρελθόν και σήμερα, και μέρα με τη μέρα, αυτό που πρεσβεύαμε ως σωστό χτες είναι ξεπερασμένο σήμερα.

Έχουμε διαβάσει για «leading with power», «leading with competence», «leading with grace», «leading with purpose», «leading by example» και το αγαπημένο μου, «leading with trust and legitimacy». Και εδώ έρχεται το «one style doesn’ t fit all», αλλά και ο ηγέτης ζογκλέρ.

Θα τολμήσω να πω ότι οι γυναίκες είμαστε πολύ καλύτερα προετοιμασμένες γι’ αυτόν τον τόσο ρευστό και δύσκολο ρόλο και όσοι από εμάς έχουν δει την ταινία Barbie και θυμούνται τον μονόλογο της America Ferrara σχετικά με το πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα, θα καταλάβουν πιο εύκολα τι εννοώ (Read full America Ferrera monologue from Barbie movie – Los Angeles Times).

Ο σύγχρονος ηγέτης, λοιπόν, πρέπει να είναι δυναμικός και να εμπνέει σταθερότητα, χωρίς όμως να παρά είναι δυναμικός, με αποτέλεσμα να καταπνίγει τις εναλλακτικές απόψεις.  

• Πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση για να εμπνέει εμπιστοσύνη, αλλά να μην είναι αρκετά ισχυρογνώμων ώστε να επηρεάζει αρνητικά την αποτελεσματικότητα της ομάδας.
• Πρέπει να είναι εξαιρετικός γνώστης των θεμάτων της επιχείρησης, χωρίς όμως να κάνει micromanagement.
• Πρέπει να είναι συμπεριληπτικός και να ακούει όλες τις γνώμες, χωρίς όμως να δίνει την αίσθηση ότι δεν ξέρει καλά το θέμα και δεν έχει δική του γνώμη.
• Πρέπει να παραδέχεται το λάθος του, χωρίς όμως να ρισκάρει να χάσει το κύρος του.
• Πρέπει να μπορεί να δείξει αδυναμία, χωρίς να θεωρηθεί αδύναμος.
• Πρέπει να είναι επικοινωνιακός και ανθρώπινος, χωρίς όμως να παραγνωρίζεται.
• Πρέπει να μπορεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις, χωρίς να φανεί δυσάρεστος.
• Πρέπει να είναι αυστηρός, χωρίς να θεωρείται τύραννος.
• Πρέπει να μπορεί να βγει μπροστά και να ηγηθεί όταν το απαιτήσουν οι περιστάσεις, αλλά να μην το κάνει διαρκώς.
• Πρέπει να νοιάζεται για τους ανθρώπους, αλλά όχι τόσο ώστε να τον θεωρούν μητρική φιγούρα.Πρέπει, λοιπόν, να έχει τεράστια ενσυναίσθηση, για να αντιλαμβάνεται, κάθε περίσταση αλλά και κάθε διαφορετικό μέλος της ομάδας του, τι ποσοστό από το καθένα από αυτά χρειάζεται, και με ποιον τρόπο.

Το βασικό, κατά τη γνώμη μου, είναι ακριβώς αυτό: η εύρεση της σωστής ισορροπίας. Οι ηγέτες πρέπει να εμπνέουν αυτοπεποίθηση και όραμα, ενώ ταυτόχρονα να αξιοποιούν τα δυνατά σημεία της αυθεντικότητας, όπως η οικοδόμηση εμπιστοσύνης και η προώθηση της συνεργασίας, η συμπερίληψη στις αποφάσεις και η σταθερότητα στον κοινό στόχο.

Δεν πρέπει να φοβούνται να δείξουν αδυναμία. Ένας άνθρωπος που δεν δείχνει ποτέ αδύναμος δεν μπορεί να εκληφθεί ως ανθρώπινος και αληθινός, γιατί θεωρείται ότι κρύβει κάποια κομμάτια της προσωπικότητάς του.

Τελικά, οι πιο επιτυχημένοι ηγέτες είναι εκείνοι που έχουν αυτογνωσία και προσαρμοστικότητα, ικανοί να ελιχθούν στην τεράστια πολυπλοκότητα της σύγχρονης ηγεσίας με ψυχραιμία, εμπιστοσύνη και αυθεντικότητα.

*Η ειδική έκδοση «CEO Initiative Book» κυκλοφορεί  μαζί με το νέο τεύχος του Fortune Greece από την Παρασκευή 20/12 στα περίπτερα.

Δείτε τον χάρτη με τα σημεία πώλησης

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ON LINE ΕΚΔΟΣΗ ME ENA KΛΙΚ ΣΤΟ Fortune Members