Είστε σίγουροι ότι ακολουθείτε τη σωστή καριέρα;

της Άντζελα Ντορν*

Σχεδόν ο καθένας μας αντιμετωπίζει «καθοριστικές» στιγμές στην καριέρα του και, άρα, πρέπει να μάθει πώς να τις διαχειρίζεται αποτελεσματικά. Ο καλύτερος τρόπος που γνωρίζω για να διαχειριστεί κανείς αυτές τις στιγμές είναι μέσω αυστηρής ανάλυσης και αυτο-αξιολόγησης, που επικεντρώνονται σε ένα ερώτημα: πώς θα ταιριάξει η απόφασή σας με τις βασικές αξίες σας;

Ενώ μερικοί άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι αυτές οι καθοριστικές στιγμές προέρχονται από δύσκολες αναθέσεις εργασιών, διαφωνώ. Εν πολλοίς, όταν ανατεθεί σε εξειδικευμένους επαγγελματίες ένα δύσκολο έργο στη δουλειά τους, ξέρουν πώς να το χειριστούν: εργάζονται περισσότερες ώρες, ζητούν τη βοήθεια κατάλληλων ανθρώπων, κ.λπ. Κατά τη γνώμη μου, μια πραγματικά καθοριστική στιγμή έχει να κάνει με μια δύσκολη απόφαση για τη σταδιοδρομία. Όπως το να αποφασίσει κανείς κατά πόσον αξίζει ή όχι να εργαστεί σε μια συγκεκριμένη εταιρεία, με έναν προϊστάμενο ή ακόμα και σε ένα συγκεκριμένο τομέα. Είστε αναγκασμένοι να ρωτήσετε τον εαυτό σας: τί θα κάνω στην πορεία;

Ο καλύτερος τρόπος για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό είναι να κατανοήσετε τι έχει πραγματικά αξία για σας ως επαγγελματίας και ως άτομο. Για παράδειγμα, αντιμετώπισα μια καθοριστική στιγμή πριν μερικά χρόνια στην καριέρα μου ως δικηγόρος, όταν δούλευα ως συνεργάτης σε δικηγορικό γραφείο. Εκπροσωπούσαμε κάποιους διαχειριστές ενός μεγάλου επενδυτικού ταμείου συντάξεων. Είχαμε ήδη αναλάβει το έργο της έρευνας σχετικά με κάποια νομοθεσία λόγω ενός ερωτήματος που είχε θέσει κάποιος συνταξιούχος: μπορεί το κρατικό συνταξιοδοτικό ταμείο του Κάνσας να επενδύσει σε δημοτικά ομόλογα της Καλιφόρνια;

Ο συνεργάτης μου γέλασε. Ενώ δεν ήξερε την απάντηση στο ερώτημα αυτό, ο ίδιος γνώριζε ότι οι συνταξιούχοι θα πρέπει να είναι περισσότερο ανήσυχοι για το γεγονός ότι οι αναλογιστικές μελέτες έδειχναν ότι το ταμείο εν μέρει υποχρηματοδοτείτο, σε σχέση με τον αριθμό των συμμετεχόντων, οπότε σε 15 χρόνια δε θα είχε χρήματα για να πληρώσει τις συντάξεις. Με άλλα λόγια, όλοι οι συνταξιούχοι θα έπρεπε να ανησυχούν περισσότερο για το γεγονός ότι το κράτος δε θα ήταν ποτέ σε θέση να αντέξει οικονομικά να πληρώσει τις πλήρεις συντάξεις τους.

Ο συνεργάτης μου κρυφογελούσε με την τύχη των επενδυτών αλλά εγώ αισθανόμουν κυριολεκτικά άρρωστη. Έπρεπε να είμαστε σε θέση να εκπροσωπήσουμε σωστά τον πελάτη μας, αλλά και να μεριμνήσουμε παράλληλα για τα συνταξιοδοτικά του συμφέροντα. Ζήτησα μέχρι και τη γνώμη φίλων μου που είχαν καλή γνώση του θέματος, για να βεβαιωθώ ότι δεν ήμουν απλώς παράλογη. Δυστυχώς, όλοι διαφωνούσαν. Η άποψη του συνεργάτη μου ήταν απολύτως νόμιμη – δεν κάναμε τίποτα λάθος με το να μην αποκαλύπτουμε στους δικαιούχους των συντάξεων το πραγματικό πρόβλημα. Δεν ήμασταν υποχρεωμένοι να μιλήσουμε για το μέλλον της φερεγγυότητας του ταμείου.

Αυτό υπήρξε καθοριστική στιγμή για μένα, γιατί δε μπορούσα να συμβιβάσω τις ενέργειές μας ως δικηγορικό γραφείο με τις δικές μου προσωπικές αξίες και πεποιθήσεις σχετικά με τη νομοθεσία. Δεν έγινα δικηγόρος για να μένω αδρανής σε περιπτώσεις όπως αυτή. Ήταν σαφές ότι η επιχείρηση είχε επιλέξει να λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο και, ως εκ τούτου, με ανάγκασε να συνειδητοποιήσω ότι αυτή η δουλειά δεν ήταν για μένα. Ήταν μια τρομακτική αποκάλυψη, αλλά και απίστευτα απελευθερωτική. Έπρεπε να βρω δουλειά, που ήταν περισσότερο σύμφωνη με τις βασικές αξίες μου. Δεν πέρασε πολύς καιρός μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση και έγινα ιδρυτικό μέλος της Single Stop USA, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που εστιάζει στο να βρίσκει τους απαραίτητους πόρους σε ανθρώπους που χρειάζονται οικονομική ασφάλεια. Η εμπειρία που είχα ως δικηγόρος με βοήθησε να αναγνωρίσω αυτό που εκτιμούσα ως επαγγελματίας. Αυτή η καθοριστική στιγμή έφερε τεράστια σαφήνεια στη ζωή και την καριέρα μου.

*Η Άντζελα Ντορν είναι επικεφαλής νομική σύμβουλος στην Single Stop USA.