JPMorgan και Goldman Sachs παρακολουθούν πόσο συχνά πηγαίνουν οι εργαζόμενοι στο γραφείο. Πόσο καλό είναι αυτό;

της Jane Thier

Πιθανότατα δεν το σκέφτεστε όταν σαρώνετε την ταυτότητά σας για να μπείτε στο γραφείο σας το πρωί, αλλά ο εργοδότης σας μπορεί να σας παρακολουθεί.

Η JPMorgan Chase έγινε πρωτοσέλιδο τον Απρίλιο, όταν το Business Insider ανέφερε ότι το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα συλλέγει δεδομένα από τις σαρώσεις των καρτών ταυτότητας για να διαπιστώσει πόσο συχνά οι εργαζόμενοι έρχονται στο γραφείο, σύμφωνα με τις πολιτικές επιστροφής στο γραφείο. Τα δεδομένα αυτά συγκεντρώνονται στη συνέχεια σε εκθέσεις που οι διευθυντές μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να επιβάλουν ποσοστώσεις εργασίας με φυσική παρουσία. Η JPMorgan αρνήθηκε να απαντήσει στο αίτημα του Fortune για κάποιο σχόλιο.

Τέσσερις τραπεζίτες της JPMorgan μοιράστηκαν ανώνυμα λεπτομέρειες με το Business Insider, συμπεριλαμβανομένων στιγμιότυπων οθόνης από μηνύματα μεταξύ ανώτερων και εκτελεστικών διευθυντών της τράπεζας που περιγράφουν ένα πίνακα που δηλώνει πόσες ημέρες οι υπάλληλοι μπήκαν στο γραφείο από τον πιθανό αριθμό των επιλέξιμων ημερών.

Στην ετήσια επιστολή του προς τους μετόχους τον περασμένο μήνα, ο διευθύνων σύμβουλος της JPMorgan Chase, Jamie Dimon, δήλωσε ότι περίπου το 10% των εργαζομένων επιτρέπεται να εργάζονται εξ αποστάσεως με πλήρη απασχόληση, περίπου οι μισοί πρέπει να επιστρέψουν στο γραφείο με πλήρη απασχόληση και το υπόλοιπο 40% μπορεί να μοιράζει το χρόνο του. Για την τελευταία ομάδα, ο Dimon δήλωσε ότι ο ίδιος και τα στελέχη της εταιρείας διατηρούν μια «γενική προσδοκία» τριών ημερών επιτόπιας εργασίας την εβδομάδα.

Όπως και ο διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, David Solomon, ο οποίος χαρακτήρισε την εξ αποστάσεως εργασία ως «παρέκκλιση», ο Dimon παραπονιέται εδώ και καιρό για τον τρόπο με τον οποίο οι εικονικές συναντήσεις συνθλίβουν την «αυθόρμητη παραγωγή ιδεών» και την αποτελεσματική ηγεσία και εκπαίδευση. Τον Ιούνιο του 2021, η JPMorgan εξέδωσε ένα εταιρικό υβριδικό υπόμνημα επιστροφής στο γραφείο. «Θέλουμε ο καθένας από εσάς να επιστρέφει τακτικά, ώστε να μπορέσουμε να δοκιμάσουμε την αποτελεσματικότητα αυτών των μοντέλων το συντομότερο δυνατό», ανέφερε τότε.

Ορισμένοι υπάλληλοι είναι θυμωμένοι που παρακολουθούνται τόσο… στενά

Ενώ οι πίνακες ελέγχου μπορεί να είναι απλώς μια προσπάθεια να κατανοηθεί αν τα σχέδια επιστροφής στα γραφεία λειτουργούν, ορισμένοι υπάλληλοι της JPMorgan είναι θυμωμένοι που παρακολουθούνται τόσο στενά.

Οι τραπεζοϋπάλληλοι έχουν καταφύγει στο Blind, έναν ανώνυμο εταιρικό πίνακα μηνυμάτων, για να συζητήσουν το θέμα. Τον Φεβρουάριο, σε ανάρτηση αναφερόταν το εξής: «Μας αντιμετωπίζουν σαν παιδιά που δεν θέλουν να κάνουν τα μαθήματά τους και χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση».

Ωστόσο, ορισμένοι από τους υπαλλήλους της JPMorgan αποδέχονται την πρακτική παρακολούθησης της τράπεζας, η οποία αναμφισβήτητα δεν είναι τόσο διαφορετική από την περίπτωση που ένας ωρομίσθιος υπάλληλος χτυπάει την κάρτα εργασίας στην αρχή και στο τέλος της βάρδιας.

«Κανείς δεν θέλει να παρακολουθείται, αλλά… είναι τα δεδομένα της εταιρείας και δεν έχουμε άλλη επιλογή», δήλωσε μια ανώνυμη πηγή της JPMorgan στο Business Insider. «Οι άνθρωποι θέλουν να τους εμπιστευόμαστε να εργάζονται από το σπίτι και να τους αντιμετωπίζουμε ως ενήλικες. Αλλά πάντα υπάρχει ένας free rider».

Κάποιοι είναι λιγότερο πρόθυμοι να συμβιβαστούν

Το Blind είναι γεμάτο με αναρτήσεις από τραπεζοϋπαλλήλους που αναζητούν δουλειές πιο φιλικές προς την απομακρυσμένη εργασία, κυρίως στον κλάδο της τεχνολογίας, σε κολοσσούς όπως η Meta, η Salesforce και η Airbnb.

Ο Nicholas Bloom, καθηγητής οικονομικών στο Στάνφορντ και συνιδρυτής της WFH Research, πιστεύει ότι η ύπαρξη και μόνο αυτών των προγραμμάτων παρακολούθησης των εργαζομένων δείχνει μια πραγματική έλλειψη διορατικότητας.

«Οι γυναίκες, τα άτομα με αναπηρία και οι έγχρωμοι έχουν όλοι μια προτίμηση στην απομακρυσμένη εργασία – η Goldman και η JPMorgan όχι μόνο αναστατώνουν τους υπαλλήλους, αλλά θα αντιμετωπίσουν και ζητήματα ποικιλομορφίας αν συνεχίσουν έτσι», λέει ο Bloom στο Fortune. «Αυτό είναι άλλο ένα τίμημα που δεν νομίζω ότι γνωρίζουν».

Ποια είναι η λύση λοιπόν;

Ο Bloom υποστηρίζει ότι εταιρείες όπως η JPMorgan, οι οποίες παρακολουθούν το δυσαρεστημένο εργατικό δυναμικό τους, δεν έχουν σκεφτεί σαφώς τον τελικό τους στόχο. Ας πούμε ότι ένας εργαζόμενος έρχεται μόνο δύο ημέρες την εβδομάδα αντί για τις απαιτούμενες τρεις. Το τμήμα HR το ανακαλύπτει αυτό με την παρακολούθηση των swipes και το λέει στον διευθυντή του εργαζομένου.

«Πώς θα κινηθεί ο διευθυντής από εκεί και πέρα;» αναρωτιέται ο Bloom.

Έχουν δύο επιλογές, λέει ο Bloom: Μπορούν να το αγνοήσουν, γεγονός που θα καταστήσει σαφές στους εργαζόμενους ότι ο κανόνας δεν εφαρμόζεται και τελικά κάνει τη διοίκηση να φαίνεται αδύναμη. Δεύτερη επιλογή: Αρχίζουν να τιμωρούν τους ανθρώπους και να λένε: «Ξέρω ότι αποδίδεις καλά και πετυχαίνεις τους στόχους σου, αλλά η παρουσία σου δεν είναι καλή, οπότε σου μειώνουμε τον μισθό».

«Προφανώς, αυτό απλώς σπρώχνει τους ανθρώπους με υψηλές επιδόσεις προς τους ανταγωνιστές σας. Καμία από αυτές τις επιλογές δεν είναι ελκυστική, οπότε όπως και να το κάνετε, δεν βλέπω πώς μπορεί να αποτελέσει μια καλή πολιτική» καταλήγει ο καθηγητής.