Κάτι… χτίζεται στο Μονακό!
Οικοδομικό-επιχειρηματικός παροξυσμός επικρατεί στο μικροσκοπικό πριγκιπάτο που αλλάζει όψη.
Η διαδήλωση διαμαρτυρίας ήταν μικρή – μόλις καμιά δεκαριά άνθρωποι ήταν συγκεντρωμένοι. Και υπό κανονικές συνθήκες, η διοργάνωσή της δεν θα αποτελούσε καν είδηση, εάν δεν γινόταν σε ένα κατά τα λοιπά φιλήσυχο πριγκιπάτο, όπου είναι ασυνήθιστο να ακούγεται μια διαφορετική από την την επίσημη γραμμή γνώμη…
Ο τόπος της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας ήταν στο Μονακό, έξω από το Sporting d’ Hiver: ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια art deco του πριγκιπάτου, που στο παρελθόν είχε χρησιμοποιηθεί για τη στέγαση ενός χλιδάτου κλαμπ για πλούσιους τζογαδόρους, ενώ στους χώρους του είχαν διεξαχθεί μερικά από τα πιο εντυπωσιακά γκαλά των απανταχού βασιλέων, πριγκίπων και δισεκατομμυριούχων.
Περίπου 80 χρόνια μετά την κατασκευή του, το Sporting d’ Hiver θα κατεδαφιστεί λίαν συντόμως και στη θέση του θα ανεγερθεί ένα νέο, πολυόροφο κτιριακό συγκρότημα γραφείων, διαμερισμάτων και πανάκριβων μπουτίκ. Ο σχεδιασμός του έχει ήδη ανατεθεί στον Βρετανό αρχιτέκτονα Ρίτσαρντ Ρότζερς. Και εν κατακλείδει η νέα κατασκευή κρίνεται πως θα εξυπηρετεί καλύτερα τα σχέδια της «γαλαζοαίματης» οικογένειας των Γκριμάλντι.
Στους… χαλεπούς καιρούς της πάταξης της φοροδιαφυγής, της φορολόγησης των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και της οικονομικής κρίσης, το… tax free μικροσκοπικό πριγκιπάτο έχει ακόμη μεγαλύτερη σήμερα πέραση στους κύκλους των πλουσίων. Όμως, καθώς το ενδιαφέρον εταιριών και κεφαλαιούχων μεγαλώνει για το Μονακό -όπου όλοι οι… «καλοί» χωράνε- δεν υπάρχει πια άλλος χώρος ελεύθερος για την επέκτασή του, ώστε να στεγάσει έδρες ΑΕ και Ltd, καθώς και τους νέους πολιτογραφημένους του κατοίκους.
Διαβάστε ακόμη: Πανεπιστήμιο για το Τζετ-Σετ του Μονακό
Ήδη, το δεύτερο αυτό μικρότερο σε μέγεθος κράτος της γης θεωρείται πια το πιο πυκνοκατοικημένο. Μοιραία, λοιπόν, οποιαδήποτε οικοδομική επέκταση μπορεί να γίνει πλέον μόνον… προς τα επάνω. Και για την ανέγερση κάθε νέου κτίσματος, τον πρώτο και ουσιαστικά τον τελευταίο λόγο έχει η Société des Bains de Mer ή αλλιώς B.S.M.
Ιδιοκτησίας -σε ποσοστό 69%- των ίδιων των Γκριμάλντι, είναι ο αρμόδιος κρατικός φορέας του πρικγιπάτου για πάσης φύσεως τουριστικές δραστηριότητες επί των εδαφών του. Από τον B.S.M. ελέγχονται ο τζόγος, η διασκέδαση, η εστίαση και τα ξενοδοχεία. Στην κατοχή του βρίσκονται ορισμένα από τα πιο φημισμένα “«κοσμήματα» του νεοπλουτίστικου κρατιδίου: το καζίνο του Μονακό, η κρατική Όπερα, το πολυτελέστατο Hotel de Paris και φυσικά το Sporting d’ Hiver…
Με απλά λόγια, εάν ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό και οι δικοί του θέλουν να κατεδαφίσουν ένα προς ένα όλα αυτά τα αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα, για να σηκώσουν στη θέση τους ουρανοξύστες -που πολύ αρέσουν στους νέους κατόχους του χρήματος, όπως στους Ρώσους ολιγάρχες- δεν χρειάζεται να δώσουν λόγο σε κανέναν.
«Έχουμε όλοι επίγνωση ότι υπάρχει μόνον ένα αφεντικό εδώ», παραδέχεται στους New York Times η Έρικ Ελένα, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Μονακό που εκλέγουν οι Μονεγάσκοι, αλλά έχει πρακτικά λίγη επιρροή στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων από τον -διορισμένο από το παλάτι- πρωθυπουργό και τον ίδιο τον πρίγκιπα του κράτους.
Διαβάστε ακόμη: Μονακό καλεί επιχειρηματικότητα, «όβερ»!
Αυτή η πρακτική της… εξαναγκαστικής σιωπηρής συναίνεσης δείχνει να διακατέχει όλο το πριγκιπάτο, όπου οποιαδήποτε δημόσια προσβολή στο πρόσωπο του «γαλαζοαίματους» ανώτερού του άρχοντα μπορεί ούτως ή άλλως να οδηγήσει στη σύλληψη ή ακόμη και στη φυλακή τον εκάστοτε παραβάτη.
Όμως στο Μονακό κανείς δεν φαίνεται ακόμη να έχει πραγματική διάθεση για παράπονα και ηχηρές διαμαρτυρίες. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι περίπου 100.000 ευρώ, η ανεργία μηδενική -μεγαλύτερος εγχώριος εργοδότης είναι η ίδια η B.S.M., απασχολώντας παραπάνω από το ένα δέκατο του συνολικού πληθυσμού των 36.000 μόνιμων κατοίκων- και η εγκληματικότητα αποτελεί άγνωστη έννοια.
Με απλά λόγια, το «ευ ζειν» αποτελεί λίγο πολύ το σήμα κατατεθέν του κρατιδίου και κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να χάσει τη βολή του. Ή όπως παρατηρεί και ο Ρότζερ-Λούις Μπιανκίνι, συνταξιούχος δημοσιογράφος που έγραφε τακτικά στην Nice Martin θέματα για το πριγκιπάτο: «Ο λαός του Μονακό δείχνει να φοβάται να ελέγξει την εξουσία. Κι αυτό γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν έτσι τα προνόμια που απολαμβάνουν».
Διαβάστε ακόμη: Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πατά γκάζι στην Formula E
