Κωδικός: Μεσαία τάξη
Στην κυβέρνηση φαίνεται πως έχουν ανακουφιστεί από το γεγονός ότι η υπόθεση των Τεμπών δεν μονοπωλεί πλέον την επικαιρότητα. Έτσι το Μέγαρο Μαξίμου καταφέρνει να αλλάζει την ατζέντα, πότε με την ανακοίνωση ενός γιγαντιαίου πλεονάσματος, πότε με τις επιδοτήσεις των ενοικίων, άλλοτε με τις αυξήσεις στους ενστόλους και τα δώρα στους συνταξιούχους. Το κυβερνητικό επιτελείο έχει σαφή στοχοπροσήλωση, ξέρει ποια είναι τα κοινά που απευθύνεται και ποιους πρέπει να ικανοποιήσει μέχρι τις εκλογές του 2027. Και επειδή οι συνταξιούχοι είναι ένα εκλογικό κοινό στο οποίο βασίζει η κυβέρνηση την πρωτιά στις εκλογές, θα έχει πάντα την μερίδα του λέοντος στις παροχές.
Ωστόσο αυτό που γίνεται σαφές, είναι πως υπάρχει κι ένα κομμάτι της κοινωνίας που έχει πληρώσει πολλαπλώς το μάρμαρο της κρίσης και της περιόδου που την ακολούθησε. Μιλάμε για ένα τμήμα της κοινωνίας που έχει κατά τεκμήριο την καλύτερη μόρφωση, σχετικά καλοπληρωμένες δουλειές στον ιδιωτικό τομέα, που επέλεξε να μείνει στη χώρα όταν έσκασε η κρίση, δεν φοροδιαφεύγει και εξακολουθεί να πληρώνει μεγάλο ποσοστό της άμεσης φορολογίας και βέβαια της έμμεσης μέσα από την κατανάλωση. Στο Μαξίμου έχουν ήδη προαναγγείλει τις φοροελαφρύνσεις στην άμεση φορολογία που πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι γενναίες. Τόσο για συμβολικούς όσο και για ουσιαστικούς.
Τα χρόνια που ακολούθησαν την κρίση έγινε σαφές ότι η χώρα μπορεί να ζήσει με ένα μικρότερο και πιο ευέλικτο δημόσιο τομέα. Έγινε επίσης σαφές ότι η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, αυτή που έχει συνήθως οικογενειακά χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να αποτελεί τη βάση ανάπτυξης μιας οικονομίας. Δεν μπορεί να πετύχει άλματα ανάπτυξης, ούτε οικονομίες κλίμακας. Γίνεται επίσης σαφές πως το παραγωγικό μοντέλο της χώρας πρέπει να στραφεί σε παραγωγή και προϊόντα υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας που θα μπορούν να εξάγονται στο εσωτερικό ή να πωλούνται στο εσωτερικό σε ξένους. Αυτό προϋποθέτει ένα ανθρώπινο κεφάλαιο με εξειδικευμένη γνώση και δεξιότητες. Αυτό το κεφάλαιο η Ελλάδα το διαθέτει κυρίως στη διασπορά και παλεύει να το κρατήσει ή να το δημιουργήσει στο εσωτερικό. Εάν η πολιτεία δεν δημιουργήσει συνθήκες οικονομικής και φορολογικής ασφάλειας για αυτό το δυναμικό κομμάτι που θα μπορούσε και να παράγει, αλλά και να καταναλώνει, κανένας από τους υψηλούς στόχους ανάπτυξης δεν θα μπορέσει να επιτευχθεί. Μια γενναία μεταρρύθμιση και φοροελάφρυνση για τους μεσαίους θα έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα – ειδικά σε μια περίοδο που η φορολογική συμμόρφωση έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
Τίποτε δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Ωστόσο η πολιτική απόφαση στήριξης ενός δυναμικού κομματιού της κοινωνίας θα ωφελήσει τη χώρα μακροπρόθεσμα. Στο Μέγαρο Μαξίμου το ξέρουν – το ερώτημα είναι πόσο τολμηρή θα είναι η αλλαγή που θα επιδιωχθεί το ερχόμενο φθινόπωρο.
