Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος: Η Ελλάδα είναι μια «εταιρεία» που χάνει λεφτά κάθε χρόνο
Ιδρυτής και CEO της INSPIRING EARTH, ενός επενδυτικού ομίλου, με κύκλο εργασιών που ξεπερνά τα 270 εκ. ευρώ, με συμμετοχή σε 15 εταιρείες και παρουσία σε 20 χώρες και 5 ηπείρους, ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, συνιδρυτής και βασικός μέτοχος της INTRALOT, όπου και διετέλεσε CEO για 22 χρόνια μέχρι το 2014, έδωσε το «παρών» στο CEO Initiative Forum. Μίλησε για τον ρόλο των funds, επισημαίνοντας ότι πρέπει να δημιουργηθεί μια πυραμίδα μικρομεσαίων funds ως επενδυτικός βραχίονας των ΜμΕ, που θα συνεισφέρουν με management skills. Αναφέρθηκε στους κλάδους που σήμερα δημιουργούν ευκαιρίες στην Ελλάδα, και κλείνοντας, δήλωσε αισιόδοξος για την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, κρίνοντας ότι δημιουργείται μια σοβαρή ευκαιρία για να δούμε μια «Ενωμένη Ευρώπη».
Ακολουθούν αποσπάσματα από τα κύρια σημεία της παρέμβασής του
ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΜμΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Πρέπει να δημιουργηθεί μια πυραμίδα μικρομεσαίων funds
Το πρόβλημα των συζητήσεων είναι ότι τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στα μεγάλα μεγέθη. Στους μεγάλους ομίλους, τις μεγάλες τράπεζες, τα μεγάλα funds. Κανένας δεν σκύβει στην πραγματική οικονομία όπου το 97%, 98%, 99% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι μικρομεσαίες, για να καταλάβουμε για τι πράγμα μιλάμε. Δεν έχουμε πολλούς μεγάλους ομίλους, έχουμε λίγους. Στον κατασκευαστικό κλάδο, για παράδειγμα, έχουμε 4-5 μεγάλες επιχειρήσεις, που όμως στηρίζονται σε μικρομεσαίες από κάτω. Η υγεία των ΜμΕ είναι η υγεία και των μεγάλων επιχειρήσεων. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι αυτές οι ΜμΕ είναι οικογενειακές, αλλά στον χρόνο που έχουν λειτουργήσει έχουν δημιουργήσει αξία. Η αξία αυτή, δημιουργήθηκε από έναν founder, από έναν πατέρα. Ο πατέρας έκανε τρία παιδιά, τα τρία παιδιά έχουν 6 ή 9 εγγόνια. Η επιχείρηση παραμένει η ίδια. Το χωράφι το χωρίσανε στα 9 ή στα 12, την επιχείρηση δεν μπορούν. Άρα αρχίζουν και απομαστεύουν 9 οικογένειες την ίδια επιχείρηση. Στην ουσία απομαστεύουν το κεφάλαιο κίνησής τους. Χρειάζεται λοιπόν ένας επενδυτικός βραχίονας και αυτός είναι τα funds. Τα funds τα οποία ακούμε μέχρι σήμερα είναι τα μεγάλα funds. Τα μεγάλα funds είναι αυτά τα οποία έχουν under management 10 δις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μια ομάδα ανθρώπων δεν μπορεί να επενδύσει σε οτιδήποτε είναι μικρότερο των 200 εκατομμυρίων. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι επενδύσεις των 5-10 εκατομμυρίων. Πού θα τα βρούνε αυτά; Άρα πρέπει να δημιουργηθεί μια πυραμίδα προς τα κάτω, μικρομεσαίων funds. Δηλαδή οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θέλουν μικρομεσαία funds.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ FUNDS: Δεν υπάρχει αυτό που λέμε management skill
Λεφτά υπάρχουν. Δεν υπάρχει αυτό που λέμε management skill. Για να φτιάξεις ένα fund πρέπει να έχεις ομάδα ή ομάδες οι οποίες να μπορέσουν να διοικήσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, Για να τις μεγαλώσεις πρέπει να έχεις κάποιο skill. Για να φτιαχτεί αυτό το skill, πρέπει να πείσουμε ανθρώπους οι οποίοι ζουν στην – ας το πούμε – άνεση των πολυεθνικών επιχειρήσεων να μπουν στην έννοια του ρίσκου, να δημιουργήσουν μια αξία, γιατί οι fund managers αμείβονται με βάση την επιτυχία, όχι κυρίως με βάση τον μισθό τους. Άρα η απάντηση είναι ότι διαλέγουμε ομάδες κι διαλέγουμε κλάδο. Διότι δεν δημιουργούν όλοι οι κλάδοι ευκαιρίες στην Ελλάδα
ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ: Ο αγροτικός τομέας είναι must
Αυτή τη στιγμή ο μεταποιητικός είναι ένας πολύ ενδιαφέρων κλάδος γιατί είναι πολύ υποβαθμισμένος. Τουριστικά, για παράδειγμα, προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να επενδύσω, διότι πλέον το παιχνίδι έχει πάει στα μεγάλα funds των 200 εκατομμυρίων. Και όχι στα rooms to let. Ενώ στη μεταποίηση, υπάρχουν μικρές επιχειρήσεις στις οποίες πρώτον, ένα fund δίνει την έννοια της διαφάνειας και της αξιοπιστίας, άρα γίνεται bankable, δηλαδή και οι τραπεζίτες θα το δουν με πολύ συμπάθεια, διότι είναι βέβαιοι ότι όλη η διαχείριση είναι διαφανής. Και δεύτερον, όλη η προσπάθεια είναι να το φτιάξεις, να το μεγαλώσεις και να το παραδώσεις στην επόμενη γενιά funds. Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται. Άρα, διαλέγουμε κλάδους οι οποίοι έχουν αυτή τη στιγμή τη λιγότερη καλή θέση. Όπως ο αγροτικός τομέας. Δεν υπάρχει πιο υποβαθμισμένος κλάδος στην Ελλάδα από τον αγροτικό.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΕΣΕΣ ΞΕΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ: Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το εμπορικό ισοζύγιο
Οι πολιτικοί λένε ότι η ροή των άμεσων ξένων επενδύσεων είναι μια χαρά. Δεν είναι. Διότι το μεγαλύτερο κομμάτι των ξένων επενδύσεων είναι στο real estate. Το real estate δεν είναι παραγωγικό. Πρέπει να έχουμε ξένες παραγωγικές επενδύσεις. Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το ΑΕΠ. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το εμπορικό ισοζύγιο. Είμαστε μια «εταιρία» που χάνει λεφτά κάθε χρόνο. Αν δεν σταματήσει αυτό, τα υπόλοιπα είναι κουβέντες. Ο Ντράγκι επισημαίνει ότι η Ευρώπη χρειάζεται επενδύσεις 800 δις το χρόνο για τα επόμενα 10 χρόνια. Υπολογίστε το μερίδιο της Ελλάδας. Δε θα πω τίποτε άλλο. Αλλά 800 δις όχι σε τούβλα, 800 δις σε έρευνα, ανάπτυξη, παραγωγικές επενδύσεις κλπ. Και όταν έχεις μια χώρα με ΜμΕ πρέπει να έχεις την αντοχή και την ικανότητα να σκύψεις χαμηλά. Όχι μόνο ψηλά.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΡΑΜΠ ΣΤΙΣ ΗΠΑ: Σοβαρή ευκαιρία για την Ευρώπη
Εγώ είμαι αισιόδοξος διότι έχω διαβάσει Μαρξ. Διότι καμία εξέλιξη δεν γίνεται χωρίς πόνο. Άρα η εκλογή Τραμπ, λέει στην ουσία «όλη η Αμερική εντός των τειχών» και αφήνει ελεύθερο χώρο για τους υπόλοιπους. Μία Ευρώπη η οποία ζούσε στη μασχάλη της Αμερικής, βλέπουμε πώς είναι, χωρίς ηγεσία, χωρίς στρατηγική. Είναι σοβαρή ευκαιρία η Ευρώπη να γίνει ενωμένη Ευρώπη. Είναι σοβαρή ευκαιρία. Οι Αμερικάνοι θα κάνουν τη δουλειά τους. Εμείς είμαστε Ευρωπαίοι. Πρέπει να κάνουμε τη δική μας δουλειά για μας.
