Κόστος δανεισμού: Πώς η Ελλάδα έχει βρεθεί σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με τις μεγάλες οικονομίες
Η πρόσφατη άνοδος στις αποδόσεις των 10ετών κρατικών ομολόγων μεγάλων οικονομιών, όπως των ΗΠΑ, της Βρετανίας και σε μικρότερο βαθμό, της Γαλλίας, επαναφέρει τη συζήτηση γύρω από τις συνέπειες των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του διογκούμενου χρέους. Οι αποδόσεις στις ΗΠΑ και τη Βρετανία προσέγγισαν το 5%, με αύξηση άνω της μιας ποσοστιαίας μονάδας από τον Σεπτέμβριο, σηματοδοτώντας την ανησυχία των αγορών.
Σύμφωνα με τη Morgan Stanley, η εκτίναξη αυτή συνδέεται με τις προσδοκίες για υψηλότερη οικονομική ανάπτυξη και πληθωρισμό στις ΗΠΑ, αλλά και την απαίτηση επενδυτών για μεγαλύτερο «ασφάλιστρο» κινδύνου, το οποίο αυξήθηκε κατά 30 μονάδες βάσης. Στη Βρετανία, η αύξηση αποδόσεων αποδίδεται στις ανησυχίες γύρω από τη βιωσιμότητα του προϋπολογισμού της κυβέρνησης, ενώ στη Γαλλία η πολιτική αβεβαιότητα και το δημοσιονομικό έλλειμμα διατηρούν την πίεση στα ομόλογα.
Υποδειγματική δημοσιονομική στάση
Σε αντίθεση με τις παραπάνω χώρες, η Ελλάδα συνεχίζει να απολαμβάνει χαμηλότερο κόστος δανεισμού. Οι αποδόσεις των 10ετών ελληνικών ομολόγων διαμορφώθηκαν στο 3,30%, χαμηλότερα από τα αντίστοιχα γαλλικά (3,33%) και ιταλικά (3,65%). Η επιτυχία αυτή αποδίδεται στη συνετή δημοσιονομική πολιτική, τα πρωτογενή πλεονάσματα, την ταχύτερη ανάπτυξη από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης και την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας.
Η μεγάλη ζήτηση για το νέο 10ετές ελληνικό ομόλογο, με προσφορές που ξεπέρασαν τα 40 δισ. ευρώ, επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Παράλληλα, η μείωση του spread σε σχέση με τα γερμανικά ομόλογα καταδεικνύει τη σταθερή δημοσιονομική πορεία της χώρας.
Ευρωζώνη: Μικρότερη Πίεση
Η αύξηση στις αποδόσεις των ομολόγων στην Ευρωζώνη παραμένει συγκρατημένη, καθώς οι επενδυτές εκτιμούν ότι ο πληθωρισμός θα επιστρέψει στον στόχο του 2% και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα προχωρήσει σε μειώσεις επιτοκίων. Ωστόσο, χώρες με υψηλό έλλειμμα, όπως η Γαλλία, συνεχίζουν να δέχονται πίεση.
Η περίπτωση της Ελλάδας αποτελεί σημείο αναφοράς για το πώς η δημοσιονομική υπευθυνότητα μπορεί να μετατραπεί σε εργαλείο οικονομικής ανάκαμψης και εμπιστοσύνης στις αγορές.
