Λύνοντας το γρίφο της Προεδρικής εκλογής
Ο Πρωθυπουργός θα ανακοινώσει την επόμενη εβδομάδα την επιλογή του για την Προεδρία της Δημοκρατίας και μοιραία η πολιτική συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το θέμα αυτό. Μέχρι στιγμής φαίνεται πως κανείς που μετέχει στο δημόσιο διάλογο δεν γνωρίζει τις πραγματικές προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος ωστόσο έχει μπροστά του μια σειρά από επιλογές.
Η πρώτη αφορά τον πολιτικό συμβολισμό που θα εκπέμψει η επιλογή προσώπου που θα κάνει. Το 2020 επέλεξε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, καταφέρνοντας να συσπειρώσει ένα μεγάλο αριθμό των κομμάτων της αντιπολίτευσης που την υπερψήφισε. Ήταν η πρώτη γυναίκα που υπηρέτησε το θεσμό και χάρη στην προοδευτική της τοποθέτηση έτυχε θετικής υποδοχής από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Εάν ο Πρωθυπουργός επιλέξει να την επαναπροτείνει, σημαίνει πως η θητεία της επιβεβαίωσε τις προσδοκίες που υπήρχαν πριν την εκλογή της. Εάν επιλεγεί άλλο πρόσωπο θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πρώτον το γιατί δεν προτείνει εκ νέου την Κατερίνα Σακελλαροπούλου και δεύτερον τι συμβολισμούς και πολιτικές προεκτάσεις κρύβει η νέα επιλογή.
Η δεύτερη, έχει να κάνει με τις συναινέσεις που θα πετύχει το πρόσωπο που θα προταθεί. Ο Πρωθυπουργός έχει μπροστά του δυο «μαξιλαράκια» που αντιστοιχούν σε αριθμούς ψήφων. Το πρώτο, αυτό των 200 ψήφων που απαιτούνται για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας φαίνεται πως δύσκολα επιτυγχάνεται, όποιο πρόσωπο κι αν προταθεί, με δεδομένη την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των υπόλοιπων μικρών κομμάτων να διαφοροποιηθούν από την κυβερνητική επιλογή.
Το δεύτερο, αυτό των 180 θετικών ψήφων που απαιτεί η τρίτη ψηφοφορία θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν δίπλα στις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ αθροίζονταν αυτές των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Μια τέτοια συνθήκη ευνοεί μια υποψηφιότητα που προέρχεται από την Κεντροαριστερά. Σε μια τέτοια περίπτωση υποψηφιότητες όπως αυτές του Ευάγγελου Βενιζέλου, του Γιάννη Στουρνάρα, ή του Λουκά Παπαδήμου φαίνεται πως θα ικανοποιούσαν αυτή τη συνθήκη. Θεωρητικά το ίδιο θα ίσχυε για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ωστόσο η πιθανότητα αρνητικής ψήφου μικρού αριθμού βουλευτών της ΝΔ θα απομάκρυνε τον στόχο των 180 ψήφων και θα δημιουργούσε αρνητική εικόνα για την κυβερνητική παράταξη.
Η τρίτη επιλογή, μια επιλογή από το χώρο της Κεντροδεξιάς φαίνεται πως θα περιχαράκωνε το χώρο της ΝΔ, θα ενίσχυε τη συνοχή του κόμματος, αλλά δεν θα υπερψηφίζονταν από τα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Θα απομάκρυνε επίσης τον στόχο των 180 ψήφων. Κανείς δεν μπορεί να την αποκλείσει όμως δεν φαίνεται στην παρούσα φάση να συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες.
Είναι προφανές ότι κάθε απόφαση ενέχει ένα κόστος, ενώ ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στην άσκηση της συναίνεσης και της εσωκομματικής ηρεμίας. Η επιλογή ωστόσο δεν είναι άσχετη με το σύνθετο γεωπολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται τις πρώτες εβδομάδες του 2025 και προδιαγράφει δύσκολες συνθήκες στην περιοχή μας αλλά και στον κόσμο τα επόμενα χρόνια.
