Lunar Gateway: Η διαβίωση στη Σελήνη ανοίγει τον δρόμο για ανθρώπινες αποστολές στον Άρη

Lunar Gateway: Η διαβίωση στη Σελήνη ανοίγει τον δρόμο για ανθρώπινες αποστολές στον Άρη
Photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το Lunar Gateway αποσκοπεί στο να γίνει "πάτημα" για τις αποστολές των αστροναυτών στον κόκκινο πλανήτη.

H επίτευξη μιας μακροχρόνιας παρουσίας του ανθρώπου στη Σελήνη που μπορεί να είναι πολύ πιο κοντά απ’ ότι οι περισσότεροι θεωρούν, όπως υποστηρίζει ο Μάσιμο Κομπαρίνι, αναπληρωτής CEO και ανώτερος εκτελεστικός αντιπρόεδρος του τμήματος παρατήρησης, εξερεύνησης και πλοήγησης της Thales Alenia Space.

Σε αυτό που θεωρείται ως μια πρόβα τζενεράλε για την αποστολή του ανθρώπου στον Άρη, η σεληνιακή διαβίωση είναι το κλειδί για τη συνεχή εξερεύνηση του Διαστήματος.

Η NASA προγραμματίζει το 2025 μια αποστολή στη Σελήνη, στο πλαίσιο των αποστολών Artemis και ο δρόμος προς τον Άρη θα χρειαστεί το Lunar Gateway, ένα διαστημικό σταθμό που θα μπορεί να υποστηρίξει τη βιώσιμη παρουσία του ανθρώπου στη Σελήνη, ενώ παράλληλα θα παρέχει μια περιοχή στάθμευσης για μελλοντικές αποστολές στον κόκκινο πλανήτη.

Ορισμένα από τα μέρη του Gateway προέρχονται από την Thales, που συνεργάζεται με την NASA και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος για τον σχεδιασμό και το χτίσιμο του International Habitat (I-HAB) που θα παρέχει χώρους διαβίωσης και συστήματα υποστήριξης για τα μέλη του πληρώματος που θα ζουν και θα εργάζονται εκεί.

Ο Gateway θέτει ένα νέο σύνολο προκλήσεων για τη διατήρηση της ασφάλειας, της παραγωγικότητας και της άνεσης των αστροναυτών σε ένα περιβάλλον που είναι μικρότερο από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και πιο μακριά από τη Γη.

Επειδή ο Gateway είναι μικρότερος από τον ISS, ο σχεδιασμός χρειάζεται περισσότερη λειτουργικότητα σε μικρότερο όγκο. Χρειάζεται επίσης περισσότερους αυτοματισμούς επειδή δεν είναι εύκολα προσβάσιμος και δεν είναι μόνιμα κατειλημμένος, οπότε η διοίκηση της αποστολής πρέπει να μπορεί να επεμβαίνει εξ αποστάσεως όταν οι αστροναύτες δεν βρίσκονται εκεί.

Πέρα από την υποστήριξη των δυνατοτήτων της αποστολής, ο Gateway πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη τη συνολική ευημερία των αστροναυτών που θα εργάζονται και θα ζουν εκεί, ακόμη και αν πρόκειται μόνο για περίπου 30 ημέρες. Ο ISS απέχει μόλις 400 χιλιόμετρα από τη Γη, ενώ ο Gateway βρίσκεται 240.000 χλμ μακριά, απαιτώντας ένα ταξίδι τριών ημερών για να φτάσει στον πλανήτη μας. Αυτή η απόσταση δεν εισάγει μόνο τεχνολογικές προκλήσεις – υπάρχουν και ψυχολογικές προκλήσεις.

Ο σχεδιασμός για τη λήψη των αποφάσεων θα λάβει υπόψη του τις εκτιμήσεις για τους αστροναύτες που τελικά θα κατοικήσουν στη Σελήνη και θα παραμείνουν στο διάστημα ενδεχομένως για μήνες. Χρονικό διάστημα πολύ μεγαλύτερο από εκείνο των αποστολών Apollo των ΗΠΑ.

Ο σχεδιασμός για εργασία και ζωή στη Σελήνη

Ο σχεδιασμός κατοικήσιμου περιβάλλοντος στη Σελήνη είναι όσο δύσκολος όσο ακούγεται.

Ένα βράδυ στη Σελήνη διαρκεί περίπου 14 γήινες νύχτες, κατά τη διάρκεια του οποίου καταγράφονται ακραία χαμηλές θερμοκρασίες και απόλυτο σκοτάδι. Έτσι, είναι κρίσιμη μια αξιόπιστη πηγή ενέργειας από ηλιακά πάνελ και αναγεννητικές κυψέλες καυσίμου, για την αξιοποίηση και αποθήκευση ενέργειας κατά τη διάρκεια της σεληνιακής ημέρας.

Ακόμα, αντίθετα από τη Γη, η Σελήνη δεν διαθέτει προστατευτικό ατμοσφαιρικό και μαγνητικό πεδίο, αφήνονται έκθετη την επιφάνεια της στην έντονη ηλιακή ακτινοβολία και την κοσμική ακτινοβολία. Η ακτινοβολία αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την υγεία των αστροναυτών. Η διερεύνηση διαφόρων υλικών και διαμορφώσεων για τη δημιουργία ισχυρών λύσεων θωράκισης είναι το κλειδί για τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης προστασίας της υγείας των αστροναυτών.

Η σεληνιακή σκόνη, γνωστή και ως ρεγκόλιθος, είναι μια πανταχού παρούσα πρόκληση στη Σελήνη που θέτει σε κίνδυνο τον εξοπλισμό και την ανθρώπινη υγεία. Η πρόκληση αυτή απαιτεί την ανάπτυξη εξειδικευμένων σφραγίδων, συστημάτων φιλτραρίσματος και επιφανειακών επιστρώσεων για την ελαχιστοποίηση της διείσδυσης σκόνης στους χώρους διαβίωσης και στον εξοπλισμό.

Η Gateway θα χρειαστεί συστήματα κλειστού κύκλου που θα ανακυκλώνουν και θα αναγεννούν ζωτικούς πόρους όπως ο αέρας, το νερό και τα απόβλητα, μειώνοντας την εξάρτηση από αποστολές ανεφοδιασμού από τη Γη. Η προσέγγιση αυτή εξασφαλίζει ότι οι αποστολές μεγάλης διάρκειας είναι εφικτές και ελαχιστοποιεί την ανάγκη για υπερβολική κατανάλωση πόρων.

Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις: