Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς (θα) είναι εδώ
Στους χαλεπούς καιρούς της κρίσης, του έγνοιας, των αντιξοοτήτων και της διχόνοιας, η καλλιτέχνης είναι παρούσα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Παρούσα δηλώνει και στην Αθήνα η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, αφού στις 7 Μαρτίου εμφανίζεται δια ζώσης στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Και πείτε μου σας παρακαλώ… Τι μας έχει κάνει φέτος η Στέγη; Μήπως να μην πιστεύουμε στα μάτια και τα αφτιά μας;
Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς μπορεί να είναι και η πιο διάσημη, η πιο καταξιωμένη και συνάμα αμφιλεγόμενη εικαστική καλλιτέχνιδα στο κομμάτι της παγκόσμιας performance. Γεννημένη το 1946 στο Βελιγράδι ξεκίνησε τη δράση της στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με κεντρική θεματική της πάντα το κορμί της. Το σώμα της ως μέσο. Το σώμα της ως ουσία. Το σώμα της ως θέμα. Και με όχημα το σώμα και γενικό πλαίσιο την τέχνη του performance περιηγήθηκε στα όρια του σωματικού, του ψυχικού, του ψυχικοσωματικού της «είναι» ή μήπως να ονομάσουμε το «είναι», «υπερεγώ» για την περίσταση;
Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς απαντάται συχνά στην καριέρα της να υποβάλει εαυτόν σε πολύ ακραίες καταστάσεις: άλλοτε επώδυνες ή εξαντλητικές πνευματικά ή/και συναισθηματικά. Στόχος είναι πάντα ο χειρισμός και η μετάβαση τόσο της καλλιτέχνιδας όσο και του κοινού που παρακολουθεί. Ειδικά τα συναισθήματα του κοινού είναι πάντα πολύ ακραία και ως εκ τούτου πολύ διαφορετικά. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έχει πολλούς φανατικούς θαυμαστές και άλλους τόσους ορκισμένους haters.
Η μελέτη της σχέσης της τέχνης με τον καλλιτέχνη, του καλλιτέχνη με το κοινό, αλλά και της τέχνης με το κοινό μέσω της perfrormance με τον τρόπο που την εκτελεί η Μαρίνα Αμπράμοβιτς αναδεικνύει κατά κύριο λόγο την αλήθεια. Την αλήθεια όπως είναι. Όχι ωραιοποιημένη. Ούτε θεατρική. Την αλήθεια γυμνή και αδυσώπητη. Δεν είναι εύκολο θέαμα αυτό. Πιο σωστά δεν είναι εύκολη η αλήθεια για όλους.
Μετά από σειρά έργων που έγιναν πολύ γνωστά όπως το Balkan Baroque ή το πολύ πρόσφατο Η Καλλιτέχνης Eίναι Eδώ, έως το τελευταίο της, The Abramovic Method,το kickstarter project για τη χρηματοδότηση του ΜΑΙ (Marina Abramovic Institute).
Δείτε ακόμη: Η άγνωστη όψη των Βαλκανίων
Στις 7 Μαρτίου έρχεται στη Στέγη με αφορμή τούτο το έργο. Θα συνομιλήσει με τον Ζβόνιμιρ Ντομπρόβιτς για τις καλλιτεχνικές πρακτικές της και θα μιλήσει, βεβαίως, για το έργο της στα πλαίσια του Κύκλου «Tranisitions 1. Balkans: Φεστιβάλ της σύγχρονης ανεξάρτητης βαλκανικής σκηνής». Τι είναι αυτό; Πρόκειται για ένα γεωπολιτικό φεστιβάλ, διοργάνωση της Στέγης που επιχειρεί να διευρύνει και να εμβαθύνει τον πολιτιστικό διάλογο με κοινωνίες που κλυδωνίζονται τις τελευταίες δυο δεκαετίες από ραγδαίες πολιτικές και οικονομικές αλλαγές, ενώ συγχρόνως αντιμετωπίζουν ακραία κοινωνικά φαινόμενα.
Στις 7 του Μάρτη λοιπόν η καλλιτέχνιδα έρχεται με άγριες διαθέσεις. Θα μιλήσει για τη μέθοδο Αμπράμοβιτς και θα την χρησιμοποιήσει για να εκπαιδεύσει τους θεατές στις δεξιότητες που απαιτούνται για να συμμετάσχουν και να παρακολουθήσουν μακράς διάρκειας performance. Η μέθοδος Αμπράμοβιτς περιλαμβάνει μια σειρά ασκήσεων που είναι σχεδιασμένες ώστε να ενισχύσουν την κατανόηση των θεατών σχετικά με τη σωματική και πνευματική τους εμπειρία. Οι ασκήσεις πηγάζουν από την πίστη της καλλιτέχνιδας ότι ο καθένας (ανεξαρτήτως ηλικίας, εθνικότητας, φύλου, σεξουαλικής προτίμησης, κοινωνικής τάξης, σωματικής ικανότητας ή μητρικής γλώσσας) μπορεί να επωφεληθεί απ’ το να είναι ενεργός, παρών και δυνατός κάθε στιγμή.
Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έχει πειραματιστεί πολύ στον εαυτό της. Στην πραγματικότητα πειραματίζεται ακόμα. Ας θυμηθούμε κομμάτι από το Η Καλλιτέχνης Είναι Εδώ του 2010 όπως παρουσιάστηκε στο ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης. Στο συγκεκριμένο βίντεο η Μαρίνα ξανασυναντά μετά από χρόνια και δίχως να το γνωρίζει από πριν, τον, επί σειρά ετών σύντροφο και συνεργάτη της στις εικαστικές δράσεις, Ulay. Δείτε τη συνάντηση και σκεφτείτε πόσο, πραγματικά, δύσκολο είναι να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια.
Κι επειδή ίσως έχετε μια απορία σχετικά με τον πρότερο καλλιτεχνικό βίο της Μαρίνα Αμπράμοβιτς, δείτε μια συρραφή κάποιων συνεργασιών της με τον Ulay:
Με χαρά θα θέλαμε να σας δώσουμε κι ένα βίντεο από το έργο Rhythm 0, μια performance του 1974 όπου το κοινό είχε τον έλεγχο της εξέλιξης καθώς μπορούσε να ραπίζει την καλλιτέχνιδα με τριαντάφυλλα με αγκάθια αλλά όσο και να ψάξαμε δεν βρήκαμε υλικό. Η ίδια η Αμπράμοβιτς έχει πολλάκις παραδεχθεί ότι αυτή η performance ήταν η πιο τρομακτική της ζωής της.
Αυτά και πολλά άλλα στις 7 του Μάρτη στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στις 19.00. Οι κάτοχοι εισιτηρίου για την ομιλία της Μαρίνα Αμπράμοβιτς θα μπορούν την ίδια ημέρα να περιηγηθούν και να δουν μέρος από το Night of Performances που θα διαδραματίζεται σε διάφορους χώρους της Στέγης.
