Μαρίνα Μαυρομμάτη (CEO Printec): Η αυτοθυσία των ανθρώπων μας, μάς κράτησε όρθιους στην Ουκρανία
Οκτώ μήνες από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην εμπόλεμη χώρα παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις, παραμένοντας μέχρι και σήμερα μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και συνεχών προκλήσεων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας εταιρείας είναι η Printec που δραστηριοποιείται στον τομέα της αυτοματοποίησης συναλλαγών. Συνάντησα την Μαρίνα Μαυρομμάτη, διευθύνουσα σύμβουλο του ομίλου Printec, στα κεντρικά της εταιρείας στην Κηφισιά. Μιλήσαμε αναλυτικά για τις πρώτες κινήσεις της εταιρείας με το ξέσπασμα του πολέμου, για το πώς διαχειρίζονται την κατάσταση εκεί και με ποιους τρόπους ο πόλεμος έχει επηρεάσει οικονομικά τον όμιλο.
«Μπορώ να είμαι χειμαρρώδης για αυτή την κατάσταση», μου λέει χαρακτηριστικά και αμέσως κατάλαβα πόσο βαθιά την έχει επηρεάσει ο πόλεμος, με τη φωνή της κυριολεκτικά να σπάει όταν της ζήτησα να περιγράψει γεγονότα που την έχουν σημαδέψει. Ο όμιλος Printec διαχειρίζεται την κατάσταση στην Ουκρανία ήδη από τον Φεβρουάριο, και από τότε μέχρι και σήμερα που μιλάμε έχει βιώσει πολλές ανατροπές, εναλλαγές ακραίων συναισθημάτων που συνδέονται με την αγωνία αυτού του πολέμου. «Στην αρχή ξαφνιαστήκαμε. Ήδη, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, είχαμε κάνει κάποιες προσπάθειες να αντιληφθούμε την άποψη που έχουν για το τι μέλλει γενέσθαι, όχι μόνο τα senior στελέχη μας που ζουν εκεί, αλλά και τοπικοί φορείς και τραπεζίτες. Όλοι μάς διαβεβαίωναν ότι οι φήμες είναι μια κινδυνολογία».
«Καθημερινά καταγράφουμε πόσοι είναι ζωντανοί»
Οι εργαζόμενοι στην Ουκρανία, μαζί με τους υπεργολάβους, είναι περίπου 230.
Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε ο πόλεμος, η Printec έστησε συγκεκριμένη διαδικασία συστηματικής επικοινωνίας με τους συνεργάτες της στην Ουκρανία μέσω μιας εφαρμογής chat, όπου καθημερινά γίνεται κυριολεκτικά καταμέτρηση των ανθρώπων εκεί. «Φαντάζει ανήκουστο, αλλά καθημερινά καταγράφουμε πόσοι είναι ζωντανοί. Κάθε μέρα οι συνεργάτες μας εκεί καταγράφουν μέσω της εφαρμογής ότι είναι ακόμα ζωντανοί και στη συνέχεια εμείς δημιουργούμε ένα dashboard που γράφει τα ονόματα πόλεων και τον αριθμό των ανθρώπων που καταφέραμε να επικοινωνήσουμε. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε πολύ καλή εικόνα ανά πάσα στιγμή για το πώς είναι οι άνθρωποί μας εκεί και οικογένειές τους».
«Μια τέτοια διαδικασία δεν σε ανακουφίζει πάντα» επισημαίνει η Μαρίνα Μαυρομμάτη. «Μια φορά ένας συνάδελφος είχε να δώσει σημεία ζωής πολλές μέρες και δεν είχε στείλει στην εφαρμογή ότι είναι ζωντανός. Ο άνθρωπος αυτός όλο αυτό το διάστημα που δεν είχε επικοινωνήσει μαζί μας βρισκόταν σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Είχε πιαστεί από τους Ρώσους επειδή συμμετείχε σε μια ανθρωπιστική αποστολή με στόχο να βγάλουν όσο περισσότερους ανθρώπους από τη Μαριούπολη. Οδηγήθηκε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου του πήραν το κινητό, επομένως δεν είχε επαφή με την οικογένειά του, η οποία πίστεψε πως είχε σκοτωθεί. Έπειτα από δύο εβδομάδες ένας Ουκρανός από το ίδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης που τον απελευθέρωσαν, ενημέρωσε τους οικείους του ανθρώπου μας ότι είναι ζωντανός. Μετά από αρκετό καιρό απελευθέρωσαν και τον ίδιο».
Προτεραιότητα η ασφάλεια
Πρώτιστο μέλημα για την Printec είναι η καθημερινή επαφή με τους υπαλλήλους και τα στελέχη της. Η εταιρεία αποδέσμευσε όλους τους υπαλλήλους από τα κεντρικά στο Κίεβο και κυριολεκτικά μέσα σε ένα βράδυ μετέφερε τις αποθήκες και τα repair centers σε πιο προφυλαγμένα προάστια μακριά στην επαρχία, ώστε να μπορούν οι συνεργάτες να τα προσεγγίζουν. «Το να διασφαλίσουμε κατά κάποιο τρόπο ότι οι υπηρεσίες μας εκεί κινούνταν ομαλά για τα δεδομένα ήταν εξαιρετικά κρίσιμο για εμάς. Η πρόσβαση στα μετρητά ήταν άκρως σημαντική. Ο κόσμος έκανε ουρές στα ATMs για να πάρει χρήματα και να φύγει από την Ουκρανία. Ξαφνικά λοιπόν τα ATMs υπερλειτούργησαν, προέκυψαν βλάβες και χρειαζόμασταν ανταλλακτικά. Οι τεχνικοί μας ήταν στο πεδίο και όταν έβγαιναν για να επισκευάσουν τις βλάβες, δεν το έκαναν από υποχρέωση στην εταιρεία ή τους πελάτες, αλλά από χρέος προς τον συνάνθρωπό τους».
Δεύτερη προτεραιότητα για την εταιρεία ήταν οι πελάτες της και η εξασφάλιση ότι θα μπορούν να εξυπηρετούνται αδιαλείπτως. «Πάντα είχαμε την έγνοια της γενικότερης επίβλεψης όλης αυτής της κρίσης στην εταιρεία. Η Printec επηρεάζεται σοβαρά από αυτή την κατάσταση, καθώς η Ουκρανία είναι μια σημαντική χώρα για τον όμιλο και συμβάλλει στον τζίρο μας σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10%. Παρόλα αυτά, σε αυτές τις συνθήκες, η εταιρεία έδωσε επιπλέον οικονομική ενίσχυση σε όλες τις οικογένειες για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν τις πρώτες μέρες που ξέσπασε ο πόλεμος οπού επικρατούσε μια κατάσταση πανικού, δεσμευόμενη ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα χάσουν τη δουλειά τους.
Το γεγονός που τη σημάδεψε
«Ήταν 16 Μαρτίου και βρισκόμουν σε επαγγελματικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη. Χτύπησε το τηλέφωνό μου στις 6 το πρωί για να μου πουν πως ένας συνάδελφος σκοτώθηκε. Ένας αθώος περαστικός, ένας από εμάς. Πατέρας ενός 5χρονου που έτυχε να ήταν στο λάθος μέρος. Αυτό με σημάδεψε». Με το ξέσπασμα του πολέμου συστάθηκε μία επιτροπή crisis management και ξεκίνησε καθημερινή επικοινωνία με τη θυγατρική στην Ουκρανία, ώστε να υπάρχει πλήρης εικόνα της κατάστασης, αναφέρει η Μαρίνα Μαυρομμάτη. «Οι τεχνικοί έφευγαν από τα καταφύγια με κίνδυνο της ζωής τους για να πάνε στα ATMs και να προσπαθήσουν να τα επισκευάσουν. Δεν είχαν καύσιμα να κινηθούν και μετακινούνταν με ποδήλατο. Τους αγοράσαμε αλεξίσφαιρα γιλέκα και εξοπλισμό για να προστατευθούν. Πρέπει οι συμπολίτες μας να έχουν πρόσβαση σε μετρητά, μάς έλεγαν. Το σύστημα των ATMs στην Ουκρανία έμεινε όρθιο με πραγματική αυτοθυσία, χωρίς ποτέ να ζητηθεί από κανέναν να κάνει τίποτα από τα παραπάνω που περιγράφω».
Την πρώτη Παρασκευή μετά το ξέσπασμα του πολέμου η εταιρεία πήρε γρήγορα την απόφαση να καταβάλει έκτακτο επίδομα σε όλους τους συναδέλφους στην Ουκρανία για να μπορέσει να εξασφαλίσει ότι οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούν να κινηθούν. Η οικονομική διευθύντρια στην Ουκρανία, ωστόσο, βρισκόταν σε καταφύγιο και δεν είχε καλή σύνδεση ώστε να καταφέρει να κάνει το έμβασμα. Υπό τον ήχο των σειρήνων του πολέμου, έφυγε από το καταφύγιο, τρέχοντας κυριολεκτικά σε άλλο σημείο όπου θα μπορεί να έχει καλύτερη σύνδεση και να σιγουρευτεί ότι όλοι οι συνάδελφοι θα λάβουν το επίδομα. Τέτοια παραδείγματα ήταν καθημερινά, αναφέρει η CEO της Printec. «Κάθε μέρα ακούγαμε και για έναν ήρωα. Η αυτοθυσία και το πατριωτικό αίσθημα βγήκαν μπροστά και αυτό ήταν ολοφάνερο».
Τις πρώτες μέρες του πολέμου όσοι είχαν βενζίνη στα αυτοκίνητά τους και κατάφεραν να φύγουν από τη χώρα έκαναν κυριολεκτικά μια ατελείωτη διαδρομή προς το άγνωστο. Έτσι συνέβη και με τον γενικό διευθυντή της θυγατρικής εκεί. Ο ίδιος κατάφερε να φτάσει σε ένα μακρινό χωριό και προσπαθούσε να έχει συνεχή επικοινωνία με την Μαρίνα Μαυρομμάτη. «Έχω φωτογραφίες στις οποίες ο άνθρωπος αυτός κυριολεκτικά κρέμεται από μια γέφυρα έξω από το χωριό για να καταφέρει να δώσει αναφορά για το πώς πήγε η μέρα. «Μείνε λίγο ακόμα να σου μιλήσω, του έλεγα. ‘Δεν αντέχω, κρυώνω πάρα πολύ, είμαι χωμένος στα χιόνια’, μου απαντούσε». Τελικά, ο συνάδελφος αυτός έφτασε ασφαλής με την οικογένειά του μετά από πολλές μέρες στη Ρουμανία.
Σύμφωνα με την CEO του ομίλου, η Printec είναι αποφασισμένη να παραμείνει στην Ουκρανία και να στηρίξει τις οικογένειες και τους πελάτες της. «Έχουμε αποφασίσει να απορροφήσουμε το κόστος που έχει δημιουργήσει ο πόλεμος και προσπαθούμε να ανακτήσουμε ή τουλάχιστον να περιορίσουμε τις απώλειες της Ουκρανίας από τις υπόλοιπες θυγατρικές οι οποίες βρίσκονται σε αναπτυξιακή τροχιά».
*Οι φωτογραφίες είναι από τις γειτονικές συνοικίες του γραφείου της Printec, τραβηγμένες από τους μηχανικούς της εταιρείας.
