Το «μοντέλο Μεξικού» για να μείνει το ΔΝΤ στην Ελλάδα χωρίς λεφτά και λύση για το χρέος
Δεν είναι η πρώτη φορά που όταν το Ταμείο θέτει ζήτημα διαγραφής χρεών τότε οι πιστωτές αφήνουν την άποψή του στην άκρη.
Μοντέλο Μεξικού των μακρινών ‘80s θυμίζει η πρόταση για πρόγραμμα του ΔΝΤ με την Ελλάδα, χωρίς όμως τη χορήγηση δανείου, η οποία θα παραμένει «στην αναμονή» μέχρι να διευθετηθεί το θέμα του χρέους.
Η λύση αυτή είχε υιοθετηθεί και τη δεκαετία του 1980 σε αναπτυσσόμενες χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Μεξικό. Συγκεκριμένα, το 1986 στο πλαίσιο του προγράμματος βοήθειας στο Μεξικό, το ΔΝΤ παρείχε πρόγραμμα βοήθειας, το οποίο όμως αφορούσε μόνο σε μεταρρυθμίσεις, ενώ το δάνειο του Ταμείου περίμενε την Ομάδα του Παρισιού (Paris Club) να αποφασίσει την αναδιάρθρωση των χρεών, που είχαν χορηγήσει ιδιωτικές τράπεζες στο Μεξικό.
Το πλάνο αυτό κατατάσσει την Ελλάδα στην πρώτη χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου στην οποία το ΔΝΤ θα εγκρίνει «δάνειο εν αναμονή» υπό τη μορφή της αποκαλούμενης stand-by-arrangement, τριάντα και πλέον χρόνια μετά τη συμφωνία του Paris Club για το Μεξικό.
Η πρόταση που ανέσυραν από τα συρτάρια του παρελθόντος οι κ.κ. Τόμσεν και Σόιμπλε «είναι η μοναδική λύση και η αφετηρία για το επόμενο Eurogroup της 15ης Ιουνίου», αναφέρουν στην “Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, διπλωματικές πηγές με γνώση των διαπραγματεύσεων.
Η διαδικασία περιγράφεται ως εξής: Το ΔΝΤ θα παρουσιάσει στο Εκτελεστικό του Συμβούλιο ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα, το οποίο θα προβλέπει ένα ποσό ως νέο δάνειο, αλλά θα συνδέει την εκταμίευση του ποσού μόνο όταν αποφασιστούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους. Το πρόγραμμα θα συνοδεύεται από Ανάλυση Βιωσιμότητας Χρέους (DSA) του Ταμείου, στην οποία το ελληνικό χρέος θα χαρακτηρίζεται ως εξαιρετικά μη βιώσιμο, ουσιαστικά επαναλαμβάνοντας την εκτίμηση της ανάλυσης βιωσιμότητας, που συμπεριέλαβε το ΔΝΤ και στο Άρθρο 4, που δημοσίευσε τον Φεβρουάριο για την Ελλάδα. Στη νέα ανάλυση θα υπάρχει η υποσημείωση ότι «εξαιτίας του μη βιώσιμου χρέους η πρώτη δόση του νέου προγράμματος θα εκταμιευθεί όταν εξειδικευθούν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους». Με δεδομένες, πάντως τις διαδικασίες που απαιτούνται, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ δεν αναμένεται να συνεδριάσει πριν τις αρχές Ιουλίου. Κατά συνέπεια, το πρόγραμμα του ΔΝΤ με την Ελλάδα, στο πρότυπο των προγραμμάτων της Λατινικής Αμερικής, θα έχει διάρκεια ενός έτους και θα ολοκληρωθεί μαζί με το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018.
Είναι προφανές πως, εφόσον, τηρηθούν τα όσα προβλέπει η γερμανική πρόταση για οριστικοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους μετά τον Αύγουστο του 2018, το ΔΝΤ δεν θα εκταμιεύσει καμία δόση, απλώς θα έχει ουσιαστικά τον έλεγχο του προγράμματος προσαρμογής.
«Είναι μία καλή απόφαση για τη Γερμανία, ουδέτερη για το ΔΝΤ και κακή για την Ελλάδα», σημειώνουν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, σχολιάζοντας το γεγονός πως η Γερμανία πετυχαίνει και το ΔΝΤ να έχει στο πρόγραμμα και να μη δώσει τίποτα στην ελάφρυνση χρέους, τουλάχιστον όχι πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017. Σημειώνουν, πάντως, με νόημα, πως ακόμη και μετά τις γερμανικές εκλογές, η στάση της γερμανικής κυβέρνησης θα παραμείνει η ίδια και οι αποφάσεις για το χρέος θα περιμένουν το 2018.
Οι παρενέργειες του «παγώματος» στις αποφάσεις για το χρέος αποτυπώνονται άμεσα στο φρένο στις ελληνικές προσδοκίες για ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μιλώντας στην “Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” ουσιαστικά «ξεκόβουν» κάθε προσδοκία για ξεχωριστή ανάλυση βιωσιμότητας χρέους από την ΕΚΤ, που θα επέτρεπε την ένταξη της Ελλάδας στο QE. ‘Οπως υποστηρίζουν «μια ανάλυση βιωσιμότητας χρέους από την ΕΚΤ, που θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με εκείνη του ΔΝΤ δεν θα είχε κανέναν αντίκτυπο στις αγορές, αντίθετα θα ήταν ένα πλήγμα στην αξιοπιστία της ΕΚΤ».
Η καθυστέρηση της ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση «παγώνουν» προσωρινά και τα σχέδια της κυβέρνησης για –έστω δοκιμαστική- έξοδο στις αγορές. Σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια, εάν προχωρούσε το QE μέσα στον Ιούλιο, θα μπορούσε αμέσως μετά να προγραμματιστεί μια μικρή έξοδος στις αγορές ομολόγων. Όμως, με τη σκιά της «μη βιωσιμότητας» του χρέους, τα σχέδια αυτά δυσκολεύουν.
Την ίδια ώρα τα κλιμάκια των θεσμών ανησυχούν ακόμη και για το νέο αναθεωρημένο προς τα κάτω στόχο της ανάπτυξης από το 2,7% στο 1,8% για φέτος, καθώς η παράταση της αβεβαιότητας μπορεί να οδηγήσει σε ακόμη χαμηλότερα νούμερα, άρα και σε πιθανές αναθεωρήσεις στο προγραμμα και στον προϋπολογισμό του 2018.
Ήδη, το ΔΝΤ στο πρόγραμμα που θα υπογράψει με την Ελλάδα (εάν η συμφωνία πορχωρήσει) θα έχει –για πρώτη φορά- διαφορετική εκτίμηση για το πρωτογενές πλεόνασμα στο 2,2% του ΑΕΠ το 2018, έναντι 3,5% που είναι ο στόχος του Ευρωπαϊκού προγράμματος. Η τρύπα φθάνει στο 1,2% του ΑΕΠ (2,2 δισ.ευρώ), έναντι των στόχων και δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο εάν το Ταμείο θα ζητήσει επιπλέον μέτρα για την επόμενη χρονιά.
«Θολό» παραμένει ακόμη εάν ο κόφτης διατηρηθεί στο πρόγραμμα, καθώς το ΔΝΤ δεν τον θέλει πια, άλλωστε στο δικό του πρόγραμμα έχει βάλει αγκύλες, υποδεικνύοντας πως μπορεί και να απαλειφθεί. Ωστόσο, στη διατήρησή του επιμένουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κάτι που σημαίνει πως εάν τον Απρίλιο του 2018 διαπιστωθεί απόκλιση από τους στόχους, ο κόφτης θα ενεργοποιηθεί από το 2019.
Το ΔΝΤ ζητεί ακόμη αλλαγή διατύπωσης και στα προαπαιτούμενα για τα εργασιακά, κυρίως στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που ψηφίστηκαν με το πολυνομοσχέδιο, με την αιτιολογία ότι δεν ήταν αυτό που συμφωνήθηκε στη διαπραγμάτευση, ενώ επιμένει και στον έλεγχο συνταγματικότητας των περικοπών στις συντάξεις, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες εκπλήξεις το 2019.
Πηγή: Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
