Με την άμμο χτίζονται παλάτια!
Οργιάζει διεθνώς το παρεμπόριο του πολυτιμότερου οικοδομικού υλικού.
Από τις ακτές του Μαρόκο, έως την Καραϊβική και τις ειδυλλιακές Μαλδίβες, η άμμος εξαφανίζεται και αιτία δεν είναι η κλιματική αλλαγή! Την κλέβουν τόνους-τόνους φορτηγά, που έρχονται την νύχτα, φορτώνοντας σε καρότσες το πολύτιμο υλικό.
«Πηγή» αυτής της απληστίας είναι το γεγονός ότι η άμμος αποτελεί το 80% της σύνθεσης του τσιμέντου. Τα λατομεία άμμου πλέον δεν αρκούν για να καλύψουν τη ζήτηση στον κατασκευαστικό τομέα, είτε εξαιτίας της υπερεκμετάλλευσής τους, είτε λόγω των αυστηρών περιβαλλοντικών κανόνων που διέπουν τη λειτουργία τους. Έτσι, η κλοπή άμμου αποτελεί πια μία συνήθη πρακτική, σε περισσότερες από 60 χώρες.
Όχι τυχαία, το φαινόμενο βρίσκεται σε έξαρση στην Αφρική, όπου η εποπτεία είναι πιο σαθρή, αλλά και στην Ασία, όπου οι δημογραφικές πιέσεις από την έντονη αστυφιλία και η οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων ετών επέκτειναν τις πόλεις προς την ακτογραμμή.
Διαβάστε ακόμη: Κίνα: Καταναλωτισμός VS δημόσιες επενδύσεις
Η νησιωτική Σιγκαπούρη, για παράδειγμα, έχει επεκταθεί κατά 20% από το 1960. Κι αυτό, παίρνοντας άμμο από τους γείτονές της. Η Ινδονησία, η Μαλαισία, η Καμπότζη και το Βιετνάμ απάντησαν μεν με εμπάργκο εξαγωγών άμμων στην Σιγκαπούρη. Σύντομα ωστόσο οι λαθρέμποροι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.
Το ίδιο λίγο-πολύ συμβαίνει και στα αφρικανικά κράτη: από τη Σενεγάλη, τη Λιβερία και το Μπενίν, έως τη Σιέρα Λεόνε, που βρίσκεται τώρα σε φάση ανοικοδόμησης, έπειτα από τα καταστροφικά χρόνια του εμφυλίου.
Το πιο χαρακτηριστικό πάντως παράδειγμα είναι τα τεχνητά νησιά στο Ντουμπάι. «Για την κατασκευή τους χρειάστηκαν τουλάχιστον 600 εκατομμύρια τόνοι άμμου, όσο είναι δηλαδή η ετήσια παραγωγή στην Γαλλία», λέει στην Monde ο θαλάσσιος γεωλόγος Ερίκ Σομιλιόν. Όμως η άμμος της ερήμου ήταν ακατάλληλη για την κατασκευή τους. Τελικά, η λύση δόθηκε με την χαμηλή κόστους μεταφορά άμμου με πλοία, από άλλες περιοχές.
Διαβάστε ακόμη: Οι κατασκευαστές μεταναστεύουν λόγω ανεργίας
Όμως, τα όποια οικονομικά οφέλη μπορεί σύντομα να αποδειχθούν πολύ μικρά συγκριτικά με το πραγματικό κόστος αυτής της πρακτικής. Εκτός από την ενίσχυση της παραοικονομίας και της μαύρης εργασίας, η ανθρωπότητα θα βρεθεί σύντομα με άλλα, πιο δυσεπίλυτα προβλήματα, εάν η παράνομη αυτή δραστηριότητα συνεχιστεί.
Δεν είναι μόνον η διατάραξη του θαλάσσιου οικοσυστήματος, επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα. Η αποψίλωση των ακτών συνεπάγεται ακόμη μεγαλύτερη ένταση των ακραίων καιρικών φαινομένων, περισσότερες φυσικές καταστροφές και -φυσικά- αλλοίωση των αποθεμάτων πόσιμου νερού με την θαλάσσια αλμύρα, κάνοντας έτσι το πρόβλημα της λειψυδρίας ακόμη πιο οξύ.
