Μεγάλη πρόκληση η ισορροπία επαγγελματικής – προσωπικής ζωής για millennials και Gen Z
Η σχέση των νέων ενηλίκων με την εργασία είναι, με μια λέξη, περίπλοκη. Ενώ οι millennials και οι Gen Zers εκτιμούν ιδιαίτερα την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, λειτουργούν σε έναν κόσμο με υψηλό πληθωρισμό, όπου τα χρήματα είναι λίγα και τα σταθερά οικονομικά είναι δύσκολο να βρεθούν. Μπορεί να μην ονειρεύονται την εργασία, αλλά πολλοί πρέπει να εργαστούν ακόμη πιο σκληρά από ό,τι οι γονείς τους για να αντέξουν οικονομικά τον ίδιο τρόπο ζωής, γεγονός που τους δυσκολεύει να επιτύχουν στην πράξη την πολυπόθητη ισορροπία.
Αυτό τουλάχιστον διαπιστώνει η παγκόσμια έρευνα της Deloitte με τη συμμετοχή 22.000 εργαζομένων millennials και Gen Zers, οι οποίοι δήλωσαν ότι η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι το κορυφαίο χαρακτηριστικό που θαυμάζουν στους συνομηλίκους τους και το κυριότερο κριτήριο που λαμβάνουν υπόψη τους όταν επιλέγουν έναν εργοδότη, πάνω από τη μάθηση, την προσωπική ανάπτυξη και τις αμοιβές. Αυτό φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με ένα άλλο εύρημα της Deloitte: Σχεδόν το ήμισυ (49%) των Gen Zers και το 62% των millennials λένε ότι η δουλειά τους εξακολουθεί να είναι κεντρικό στοιχείο της αίσθησης της ταυτότητάς τους, δεύτερο μετά την οικογένεια και τους φίλους τους, αλλά πιο σημαντικό από τα χόμπι, τη μουσική και τη σωματική άσκηση. Αλλά μπορεί να είναι δύσκολο να διαχωρίσεις τη δουλειά από την ταυτότητα όταν εργάζεσαι συνεχώς για να τα βγάλεις πέρα.
«Εν τέλει, η Gen Z και οι millennials εκτιμούν την ισορροπία, αλλά δυσκολεύονται να την πετύχουν», λέει η Μισέλ Παρμαλί, παγκόσμια επικεφαλής της Deloitte για τους ανθρώπους και τους σκοπούς, εξηγώντας ότι η οικονομική αβεβαιότητα δεν βοηθάει. Οι νέοι ενήλικες ανέφεραν στην έρευνα ότι ανησυχούν πως η επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών θα πάει πίσω τους δικούς τους στόχους για ισορροπία στην εργασία.
Κατά τη διάρκεια της πρώιμης πανδημίας, οι εργαζόμενοι, ιδίως οι νεότεροι, βρέθηκαν σε μια θέση που, σύμφωνα με την Παρμαλί, τους ώθησε να επανεξετάσουν τον ρόλο που παίζει η εργασία στη ζωή τους. Το κίνημα #antiwork που ακολούθησε γεννήθηκε από τη δυσαρέσκειά τους με την εργασία και τον καπιταλισμό γενικότερα, καθώς οι μισθοί δεν έφταναν ούτε καν για να καλύψουν τους λογαριασμούς. Οι νεότερες γενιές κατηγορήθηκαν ότι σιωπηλά παραιτούνται ή ότι χαλαρώνουν στη (συχνά κακοπληρωμένη) δουλειά τους – στην πραγματικότητα, απλά συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να κάνουν το κάτι παραπάνω.
Στην πραγματικότητα, όμως, είναι λιγότερο πιθανό να χαλαρώσουν όταν ανησυχούν για τη σταθερότητα της εργασίας τους και τον τραπεζικό τους λογαριασμό. Τόσο οι Millennials όσο και η Gen Z αντιμετωπίζουν πραγματικό πληθωρισμό για πρώτη φορά στη ζωή τους και κινδυνεύουν περισσότερο να επηρεαστούν από τη γενική οικονομική αστάθεια, δεδομένου ότι βρίσκονται στην αρχή της καριέρας τους με χαμηλότερους μισθούς και είχαν λιγότερες ευκαιρίες να χτίσουν τόσο πλούτο όσο οι παλαιότερες γενιές.
Καθώς οι φόβοι για ύφεση ελλοχεύουν και ο πληθωρισμός ξεπερνά τους μισθούς, πολλοί προσέθεσαν δεύτερες ή τρίτες δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, διαπίστωσε η Deloitte. Εντωμεταξύ, άλλοι κάθονται και μετά το επίσημο ωράριο από τις 9 έως τις 5. Επτά στους 10 ερωτηθέντες δήλωσαν ότι απαντούν σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της εργασίας εκτός του κανονικού ωραρίου τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Πολλοί επιθυμούν ολοένα και περισσότερο επιλογές μερικής απασχόλησης για να διατηρήσουν τους στόχους τους σχετικά με την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, αλλά οι περισσότεροι δήλωσαν ότι δεν είναι εφικτή επιλογή, καθώς δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη μείωση του μισθού που θα απαιτούσε.
Τα διευθυντικά στελέχη έχουν περιορίσει τα προνόμια της πανδημίας και τα ευέλικτα ωράρια στο όνομα της μείωσης του κόστους και της επιστροφής στο γραφείο, υποστηρίζοντας ότι οι εργαζόμενοι στο γραφείο είναι πιο παραγωγικοί και έτσι θα βελτιώσουν τα αποτελέσματά τους σε περίπτωση ύφεσης. Καθώς οι νεότεροι εργαζόμενοι βιώνουν την υποχώρηση της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής που τους υποσχέθηκαν στην αρχή της πανδημίας, έχουν βρεθεί εγκλωβισμένοι.
Ορισμένοι ανησυχούν ότι αν η οικονομία επιδεινωθεί, θα τους δυσκολέψει να ζητήσουν ευελιξία στην εργασία τους και να βελτιώσουν την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής – το ένα τρίτο δήλωσε ότι θα είναι πιο δύσκολο να βελτιωθεί και το 15% ότι θα είναι αδύνατο. «Οι εργοδότες μπορούν να βοηθήσουν παρέχοντας πιο ευέλικτα εργασιακά περιβάλλοντα, τόσο όσον αφορά τον τόπο όσο και τον χρόνο εργασίας των ανθρώπων, τα οποία θα συνεχίσουν να είναι πολύ ελκυστικά για αυτές τις γενιές», λέει η Παρμαλί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:
