Μιλάνο, η πόλη της… κρίσης

Τι είναι το Μιλάνο; Μην είναι η θρυλική Σκάλα του; Ο εντυπωσιακός Καθεδρικός του, το Ντουόμο; Οι διάσημοι οίκοι μόδας του; Η θρυλική του Inter; Η έδρα της εμβληματικής Corriere Della Sera;

Ή μήπως είναι πια το «Το Δάκτυλο», το γλυπτό μίας κλειστής παλάμης με σηκωμένο επιδεικτικά τον μέσο, το οποίο δώρισε προ ετών στον δήμο της βορειο-ιταλικής μεγαλούπολης ο τολμηρός Μαουρίτσιο Κατελάν, υπό την προϋπόθεση να κοσμεί τον χώρο μπροστά από το φημισμένο Χρηματιστήριο της;

Στους χαλεπούς άλλωστε καιρούς της δημοσιονομικής προσαρμογής και πειθαρχίας, τα «κάστρα» στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας και οικονομικό κέντρο της πέφτουν το ένα μετά το άλλο.

Έπειτα από έναν αιώνα σε ιταλικά χέρια, η Inter πέρασε πρόσφατα (κατά 70%) στον έλεγχο ενός Ινδονήσιου μεγιστάνα. Προ ημερών, η Corriere ανακοίνωσε ότι πωλεί το αρχηγείο της, ένα ιστορικό παλάτσο 30.000 τμ, στην αμερικανική επενδυτική εταιρία Blackstone, έναντι 120 εκατομμυρίων ευρώ.

Διαβάστε ακόμη: Πώς γράφεται η Inter στα… ινδονησιακά;

Ιστορικές ιταλικές φίρμες όπως οι Gucci, Fendi, Bulgari, Valentino και Loro Piana έχουν ήδη περάσει σε ξένη ιδιοκτησία, ενώ τον ίδιο δρόμο ετοιμάζεται να ακολουθήσει και ο οίκος Versace, ανακοινώνοντας σχέδια για την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών του.

«Σε λίγο θα αγοράσουν το Ντουόμο οι Καναδοί και οι Πακιστανοί τη Nutella», ήταν το καυστικό σχόλιο ενός αρθρογράφου της Corriere, πριν ανακοινώσει κι αυτή ότι βγάζει στο «σφυρί» λίγα από τα υπάρχοντά της.

Αυτό λοιπόν θα είναι εφεξής το τίμημα της κρίσης στην πόλη που -όπως έλεγε ο «πάπας» της ιταλικής δημοσιογραφίας Ίντρο Μοντανέλι- «είναι η πραγματική πρωτεύουσα της Ιταλίας»; Ένα Μιλάνο το οποίο αποτέλεσε την αφετηρία πολλών καλών, αλλά και στραβών του ιταλικού έθνους: του φασισμού του Μουσουλίνι το 1919 και του μετέπειτα οικονομικού θαύματος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ιταλία, τη «γέννηση» και τον (νομικό) «θάνατο» του φαινομένου Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Σήμερα, η πιο πλούσια πόλη της Ιταλίας διέρχεται τον τρίτο χρόνο ύφεσης, που σηματοδοτεί παράλληλα μία κρίση για την «ταυτότητάς» της. Τα σημάδια της επαπειλούμενης παρακμής είναι παντού.

Διαβάστε ακόμη: Game Over για τον Μπερλουσκόνι

Τεράστιοι χώροι έχουν μείνει ξενοίκιαστοι στους ουρανοξύστες πίσω από τον σιδηροδρομικού σταθμό Πόρτα Γκαριμπάλντι. Μέσα στην τελευταία διετία, συνολικά 2.615 καταστήματα έβαλαν σε ολόκληρη την περιοχή «λουκέτο».

Στη χλιδάτη, κλειστή διπλή στοά της Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε ΙΙ η δημοτική αρχή διέθεσε 2.000 τμ προς ενοικίαση στην… ταπεινή Autogrill -γνωστή από τα πρόχειρα εστιατόρια της στις άκρες των ιταλικών αυτοκινητοδρόμων- προκειμένου να γεμίσει με λίγα χιλιάδες ευρώ τα ελλειμματικά ταμεία της, που σήμερα έχουν «τρύπα» άνω των 4 δισ.!

Λίγο μακρύτερα, τεράστιες διαφημιστικές αφίσες της Nespresso και της Samsung  «κοσμούν» τους εξωτερικούς τοίχους του Ντουόμο. Και παραδίπλα, πολύ κοντά στο πολυτελές Gold Restaurant των Dolce&Gabbana, κόσμος σχηματίζει από τις 11 το πρωί ουρές για ένα πιάτο φαΐ, που διανέμουν δωρεάν οι Καπουτσίνοι στο μοναστήρι της Πιάτσα Τρικολόρε – υπολογίζεται ότι φθάνουν τα 800.000 γεύματα σε ετήσια βάση.

Για όσους δεν θέλουν να τους βρει το μεσημέρι στην ουρά υπάρχει ένα άλλο σημείο συνάντησης, πίσω από το ελιτίστικο Πανεπιστήμιο Μποκόνι. Εκεί, στα νότια της πόλης, έχει στήσει το ένα από τα δύο κέντρα διανομής των συσσιτίων της η φιλανθρωπική οργάνωση Pane Quotidiano, ελληνιστί «Καθημερινό Ψωμί».

Διαβάστε ακόμη: Από την Ιταλία εξαρτάται η επιβίωση της Ευρωζώνης…

Αραιά και πού, έξω από το σημείο διανομής στην λεωφόρο Τρικολόρε παρκάρει μία Porsche Carrera 4S. Ο ηλιοκαμένος, κομψός οδηγός της μοιάζει να έχει βγει από φιγουρίνι, «σαν να έχει χάσει το δρόμο για το Χόλιγουντ» σχολιάζει το περιοδικό Der Spiegel. Είναι ο Λουίτζι Ρόσι, σύμβουλος εδώ και 12 χρόνια της Pane Quotidiano, αρμόδιος για τη συγκέντρωση χρημάτων για την οργάνωση, «ένας τύπος που μόνον στο Μιλάνο θα μπορούσε να υπάρχει».

Oι αριθμοί δείχνουν ότι μάλλον είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, με τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Εξασφαλίζει δωρεές από τράπεζες, επιχειρήσεις και ιδρύματα στην πόλη. «Όταν άρχισα σε αυτό το πόστο, καλύπταμε τις ανάγκες 1.000 ανθρώπων την ημέρα», λέει. «Τώρα, ο αριθμός τους έχει τριπλασιαστεί. Οι περισσότεροι έρχονται το Σάββατο, όταν οι Ιταλοί φέρνουν και τα παιδιά τους στα συσσίτια για να φάνε».

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, υπάρχουν σήμερα 225.000 άποροι στο Μιλάνο, σε σύνολο πληθυσμού 1,3 εκατομμυρίων. Μόνον πέρυσι, στο κέντρο και στα περίχωρα έγιναν 18.000 εξώσεις.  Οι άστεγοι υπολογίζονται πια σε 14.000! Εξ αυτών, το 10% είναι ανώτερου μορφωτικού επιπέδου.

Για να ξαναπάρει τα πάνω της, η πόλη υπολογίζει τώρα σε ένα θαύμα. Κι αυτό ακούει στο όνομα της Expo 2015. Οι δημοτικές αρχές υπολογίζουν ότι στη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης θα συρρεύσουν πάνω από 20 εκατομμύρια επισκέπτες, ενώ ακούγονται ψίθυροι για επενδύσεις άνω των 3 δις ευρώ.

Τα έσοδα θα μπορούσε να είναι υπεδιπλάσια. Κι επειδή φαίνεται ότι ήδη του άνοιξε η… όρεξη, πήραν και τα πρώτα μέτρα. Από τούδε και στο εξής, στα μιλανέζικα ξενοδοχεία έχει επιβληθεί ειδικός φόρος πέντε ευρώ ανά διανυκτέρευση.