Μητσοτάκης: H έγκριση της συμφωνίας με τη Γαλλία σημαίνει θωράκιση της χώρας
Για ιστορική Συμφωνία, η έγκριση της οποίας σημαίνει θωράκιση της πατρίδας μας στην ταραγμένη Μεσόγειο και σηματοδοτεί το πρώτο τολμηρό βήμα για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης, μίλησε από βήματος της Ολομέλειας ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στη συζήτηση για την «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας για την εγκαθίδρυση στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη συνεργασία στην άμυνα και την ασφάλεια». Υπογράμμισε πως συγκροτείται μια ενιαία ευρωπαϊκή στάση στη Μεσόγειο ενώ είναι ταυτόχρονα σαφής και ο ευρωατλαντικός χαρακτήρας αυτής της νέας εταιρικής σχέσης. Εξήγησε ότι η τιμή των φρεγατών δεν ξεπερνά τις δημοσιονομικές μας δυνατότητες καθώς και ότι «πράγματι η Ελλάδα είναι το τελευταίο φυλάκιο της Δύσης προς Ανατολάς».
Κλείνοντας την ομιλία του απηύθυνε έκκληση να τηρηθεί η «σοβαρή παράδοση που έχει κατακτήσει η δημοκρατία μας: τα κόμματα, τουλάχιστον τα κόμματα εξουσίας, να συμφωνούν όταν πρόκειται για θέματα εθνικής ασφάλειας», και τόνισε πως για τα θέματα εθνικής άμυνας μιλάει μόνο η πατρίδα και κανένα κόμμα.
«Το μήνυμα που πρέπει να εκπέμψει το Ελληνικό Κοινοβούλιο είναι ένα μήνυμα ενότητας και εθνικής ευθύνης. Η ευθύνη είναι βαριά και βαριά θα είναι και η ετυμηγορία της ιστορίας», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, πριν κατέβει από το βήμα.
Άμυνα και διπλωματία είναι δύο όψεις της εθνικής ασπίδας
«Την περασμένη Τρίτη στο Μέγαρο των Ηλυσίων συνυπογράψαμε μαζί με τον Πρόεδρο Μακρόν τη Συμφωνία για τη νέα στρατηγική εταιρική σχέση Ελλάδος-Γαλλίας», είπε ξεκινώντας την ομιλία του.
«Είναι μία συνθήκη που αναβαθμίζει συνολικά τη συνεργασία των δύο χωρών μας στους τομείς της άμυνας, της ασφάλειας και της εξωτερικής πολιτικής. Το ιστορικό αυτό κείμενο τίθεται σήμερα ενώπιον της Βουλής καθιστώντας έτσι και τη σημερινή συνεδρίαση ιστορική γιατί η ψήφισή του θα σημαίνει πολλά και κρίσιμα: τη θωράκιση της πατρίδας μας στην ταραγμένη Μεσόγειο και ταυτόχρονα το πρώτο τολμηρό βήμα για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Τη δυνάμωση επίσης της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ μέσω της σημαντικής ενίσχυσης του Πολεμικού μας Ναυτικού αλλά και τη θεμελίωση παράλληλα ενός συμμαχικού πόλου ειρήνης με ευρύτερη ακτινοβολία. Αυτή η πολυεπίπεδη διάσταση της ελληνογαλλικής σύμπραξης είναι και που την κάνει πρωτοπόρα. Γιατί τα εθνικά της πλεονεκτήματα πιστεύω ότι είναι σε όλες και σε όλους σαφή. Για πρώτη φορά προβλέπεται ρητά και κατηγορηματικά ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής σε περίπτωση που τρίτος επιτεθεί σε ένα από τα δύο κράτη. Και όλοι ξέρουμε, όπως υπενθύμισε και ο κ. υπουργός χθες, ποιος απειλεί ποιον με casus belli στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτή είναι μια πολύ ισχυρή νομική αμυντική δικλείδα με ρητή αναφορά στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών», τόνισε ο πρωθυπουργός.
Και συνέχισε: «η χώρα μας άλλωστε διαπραγματευόταν από το 1974, από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μία τέτοια Συμφωνία. Και να που σήμερα γίνεται χειροπιαστή πραγματικότητα, πάλι με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως πραγματικότητα είναι επίσης ότι αυτή η νέα εταιρική σχέση μας με την Γαλλία πλαισιώνεται και με την προσθήκη στο στόλο μας τριών υπερσύγχρονων φρεγατών Belharra. Είναι πλοία τα οποία, όπως καλά γνωρίζετε, αποτελούσαν διακαή πόθο του Ναυτικού μας. Και με ανοιχτή την προοπτική απόκτησης ενός ακόμα αριθμού κορβετών η Ελλάδα θα διαθέτει σκάφη επιφανείας αντάξια των δυνατοτήτων των καπετάνιων της για τα επόμενα 40 χρόνια.
Όλα αυτά δεν υπήρχαν μέχρι χθες όπως υπάρχουν τώρα. Μαζί με τα 24 Rafale της Πολεμικής μας Αεροπορίας, τα πρώτα εκ των οποίων θα φτάσουν στην Τανάγρα πριν από το τέλος του έτους, τα τελευταίας γενιάς ελικόπτερα Romeo -για αυτούς που γνωρίζουν τα καλύτερα στον κόσμο στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο- τις τορπίλες βαρέως τύπου των υποβρυχίων μας και τον νέο εξοπλισμό του Λιμενικού και της συνοριοφυλακής.
Όπως επίσης σήμερα υπάρχουν και οι Συμφωνίες μας με την Αίγυπτο και την Ιταλία για τις θαλάσσιες ζώνες. Υπάρχει μία συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με αντίστοιχη ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής. Υπάρχουν σχήματα κοινής δράσης με το Ισραήλ και με πολλές γειτονικές χώρες. Και, ασφαλώς, η επικείμενη επέκταση της αμυντικής συνεργασίας μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες για μία πενταετία.
Έχω πει εξάλλου ότι για αυτή την κυβέρνηση άμυνα και διπλωματία είναι δύο όψεις της εθνικής ασπίδας.
Σαφής ωστόσο είναι και ο ευρωατλαντικός χαρακτήρας αυτής της νέας εταιρικής σχέσης, καθώς την υπογράφουν δύο μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία ταυτόχρονα είναι και μέλη του ΝΑΤΟ. Κινείται άλλωστε και στην ίδια λογική, στην κατεύθυνση, και του Γαλλογερμανικού Συμφώνου του ‘Ααχεν που είχε προηγηθεί. Και αξίζει να σημειωθεί ότι ως τώρα τέτοιες εγγυήσεις από το Παρίσι δεν είχαν λάβει άλλες πρωτεύουσες με εξαίρεση το Βερολίνο. Στο εξής, λοιπόν, θα τις έχει και η Αθήνα.
Εμβαθύνεται έτσι η συνεργασία των χωρών του νότου της ηπείρου μας και αποκτά νέο περιεχόμενο η προάσπιση των ευρωπαϊκών συμφερόντων στη Μεσόγειο. Ενώ ταυτόχρονα οικοδομείται και η κοινή διαλειτουργική μας άμυνα, καθώς Rafale θα πετούν σε λίγο όχι μόνο στις γαλλικές και στις ελληνικές αλλά και στις κροατικές μοίρες. Και τα πλοία τα οποία αποκτούμε είναι ουσιαστικά τα ίδια πλοία με αυτά τα οποία αποκτά και το Γαλλικό Ναυτικό.
Όμως ταυτόχρονα θα συγκροτείται και μια ενιαία ευρωπαϊκή στάση στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και στην υποσαχάρια Αφρική. Παντού όπου η Ευρώπη έχει στρατηγικά συμφέροντα».
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπογράμμισε: «Τα παραπάνω είναι προπλάσματα της ισχυρής, αυτόνομης και αυτοδύναμης Ευρωπαϊκής Ένωσης του αύριο. Γιατί συμμερίζομαι και εγώ την άποψη του Προέδρου Μακρόν ότι εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να σταματήσουμε να υποδεχόμαστε με αφέλεια τις τεκτονικές αλλαγές στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Πράγματι, είναι καιρός να αντιστοιχηθεί η οικονομική μας ισχύ με την αμυντική μας ικανότητα. Η ήπειρός μας, άλλωστε, δεν διαθέτει μόνο Ιστορία και πολιτισμό, αλλά πλουτοπαραγωγικές πηγές, τεχνογνωσία, επιστημονικά μυαλά, άξια εργατικά χέρια, δυνάμεις που, αν τεθούν όλες στην ίδια τροχιά, από παθητικό παρατηρητή θα την ξανακάνουν ενεργό πρωταγωνιστή.
‘Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους λαούς μας από την ένωσή τους’, υπογράμμιζε ένας από τους πατέρες της ενωμένης Ευρώπης, ο Ζαν Μονέ. Και τα λόγια του παίρνουν σήμερα άλλη διάσταση μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας. Κοινά προβλήματα όπως το δημογραφικό, το μεταναστευτικό, η ασφάλεια απέναντι στην τρομοκρατία, η ψηφιακή και πράσινη μετάβαση δεν θα βρουν απαντήσεις σε μεμονωμένες λύσεις. Συνεπώς, οι πραγματικοί ευρωπαϊστές καλούμαστε να γίνουμε ευρωπαίοι πραγματιστές, χαράσσοντας με θάρρος το δρόμο της στρατηγικής αυτονομίας της Ένωσής μας, που πιστεύω ακράδαντα ότι είναι μονόδρομος για το μέλλον της».
