Mπορούν τα τανκς M1 Abrams και Leopard 2 να κερδίσουν τον πόλεμο για την Ουκρανία;
Την περασμένη Παρασκευή, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky ευχαρίστησε τις δυτικές χώρες για τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και τους πυραύλους αεράμυνας που υποσχέθηκαν οι ηγέτες τους κατά τη διάρκεια συνάντησης στο Ramstein της Γερμανίας.
Αλλά «τα εκατοντάδες «ευχαριστώ» δεν είναι εκατοντάδες τανκς», είπε, προτρέποντας για ταχεία παράδοση σύγχρονων αρμάτων μάχης στις δυνάμεις της χώρας του. Η Wall Street Journal την Τρίτη ανέφερε ότι ο Zelensky μπορεί να δει την επιθυμία του σύντομα να γίνεται πραγματικότητα, με τη μορφή του αμερικανικού M1 Abrams καθώς και του γερμανικού Leopard 2. Το μεγαλύτερο ερώτημα, ωστόσο, είναι αν αυτά τα τανκς, όποτε φτάσουν, θα αποδειχθούν καθοριστικά στο πεδίο της μάχης.
Τόσο στο Κίεβο όσο και στη Δύση κυριαρχεί η πεποίθηση ότι εάν δοθούν στην Ουκρανία σύγχρονα τανκς, η πλάστιγγα θα γείρει προς την Ουκρανία. Όμως, μάλλον πρόκειται για μια υπεραισιόδοξη άποψη, που μοιραία θα διαψευστεί…
Η σκληρή αλήθεια, όπως θα δείξει αυτή η ανάλυση, είναι ότι το «μπόλιασμα» των δυνάμεων του Zelensky με σύγχρονα άρμαχης μάχης Abrams και Leopard παρουσιάζει σχεδόν τόσες ευκαιρίες όσες και προκλήσεις. Πάντως δεν αναμένεται να αλλάξουν τη δυναμική του πολέμου.
Γιατί η αποστολή τανκς δεν είναι κάτι συγκλονιστικό
Ακόμα κι αν η Γερμανία εξουσιοδοτήσει τελικά τις ευρωπαϊκές χώρες να απελευθερώσουν πολλά από τα 2.000 άρματα μάχης Leopard 2, όπως φαίνεται τώρα πιθανό, θα χρειαστούν μήνες για να φτάσουν στην Ουκρανία, για να εκπαιδευτούν τα στρατεύματα σχετικά με τον τρόπο χρήσης τους και, τέλος, αυτά τα στρατεύματα να είναι σε θέση να αναπτύξουν τα τανκς στο πεδίο της μάχης. Η χρήση των δεξαμενών με αποτελεσματικό τρόπο θα είναι ακόμα πιο περίπλοκη. Οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα πρέπει να εκπαιδευτούν μόνο σε άρματα μάχης του ΝΑΤΟ αλλά και σε μια μεγάλη ποικιλία άλλων αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων οχημάτων υποστήριξης.
Τα στρατεύματα του Zelensky δεν θα έχουν να διαχειριστούν μερικές κατηγορίες συμπληρωματικών οχημάτων, αλλά μυριάδες διαφορετικές πλατφόρμες. Τα τανκς φέρνουν μαζί τους πολλούς χαρακτηριστικούς κινητήρες, διαφορετικούς τύπους οπλικών συστημάτων, μοναδικά συστήματα ελέγχου πυρός και μεμονωμένες απαιτήσεις υλικοτεχνικής υποστήριξης και συντήρησης. Το γεγονός ότι η Ουκρανία πρέπει να βρει έναν τρόπο να σχηματίσει συνεκτικές μονάδες από ένα χαοτικό μείγμα πλατφορμών και στρατευμάτων, περιπλέκει τη διαδικασία ανάπτυξης μαχητικής ισχύος. Λίγα από αυτά τα στρατεύματα έχουν κάποιο υπόβαθρο στον μηχανοποιημένο ή κινητό πόλεμο.
Υπάρχει ήδη μεγάλος βαθμός διαφοροποίησης στον στρατό της Ουκρανίας με σοβιετικά τανκς, οχήματα μάχης πεζικού και οβίδες. Αυτά λειτουργούν παράλληλα με ένα πλήθος πλατφορμών των ΗΠΑ, όπως οχήματα μεταφοράς προσωπικού M113 της εποχής του Βιετνάμ, θωρακισμένα φορτηγά MRAP, Humvees, αυτοκίνητα ανίχνευσης M117 και άλλες παραλλαγές. Ας μην ξεχνάμε επίσης τον άγνωστο αριθμό πολωνικών IFV, τουρκικών θωρακισμένων φορτηγών Kirpi, τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού Canadian Senator και σουηδικών οχημάτων πεζικού CV90 στο πεδίο της μάχης.
Για τους μη γνωρίζοντες, η κατοχή μεγάλης ποικιλίας όπλων από πολλές χώρες μπορεί να φαίνεται καλό. Η ενσωμάτωσή τους σε αποτελεσματικές μονάδες μάχης μπορεί να φαίνεται απλή. Το καθαρό αποτέλεσμα είναι ότι κάθε μονάδα βελτιώνεται. Αλλά η αλήθεια είναι πως η ενασχόληση με πολλαπλά οπλικά συστήματα είναι ένα σημαντικό ζήτημα με σημαντικές επιχειρησιακές επιπτώσεις.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στον στρατό των ΗΠΑ, η συντριπτική πλειοψηφία των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και των οχημάτων μάχης πεζικού είναι παραλλαγές δύο τύπων οχημάτων: του Bradley Fighting Vehicle (BFV) και του θωρακισμένου οχήματος μάχης Stryker. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές κάθε πλατφόρμας, προσαρμοσμένες για την εκτέλεση συγκεκριμένων αποστολών. Αλλά οι απαιτήσεις λειτουργίας, λειτουργίας και συντήρησης για το καθένα είναι σε μεγάλο βαθμό οι ίδιες.
Οι Αμερικανοί στρατιώτες και το προσωπικό υποστήριξης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουν πώς να χειρίζονται αυτές τις δύο κατηγορίες τεθωρακισμένων οχημάτων και πώς να πληρούν τις ανάγκες συντήρησης, πυρομαχικών και ανεφοδιασμού τους. Σε ό,τι αφορά τα τανκς, οι δυνάμεις των ΗΠΑ λειτουργούν και πάλι δύο βασικά συστήματα: την οικογένεια M1 Abrams και το Stryker Mobile Gun System. Για τους στρατιώτες του στρατού των ΗΠΑ, λοιπόν, υπάρχουν δύο κύριες παραλλαγές IFV και δύο κύριοι τύποι τανκ.
Με άλλα λόγια, ζητάμε από τους Ουκρανούς, που είναι εγκλωβισμένοι σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου απέναντι σε έναν εισβολέα, να μπορούν να χειρίζονται τουλάχιστον επτά δυτικούς τύπους IFV και τουλάχιστον επτά κατηγορίες οχημάτων πεζικού σοβιετικής προέλευσης. Σκεφτείτε τις πρακτικές προεκτάσεις και τους εφιάλτες που θα δημιουργούσε αυτό στο σύστημά τους.
Πακέτο υποστήριξης
Στο τελευταίο «πακέτο» πολεμικής υποστήριξης της Ουάσιγκτον, οι ΗΠΑ έδωσαν στην Ουκρανία συνολικά 109 BFV (μαζί με 90 οχήματα Stryker) και η Γερμανία έχει υποσχεθεί 40 τεθωρακισμένα οχήματα Marder. Αυτά είναι αρκετά για να εξοπλίσουν τρία τάγματα πεζικού. Αλλά ας πούμε ότι η UAF χωρίζει τα οχήματα έτσι ώστε τρία τάγματα το καθένα να έχει τουλάχιστον μερικά σύγχρονα BFV και Marders, για να συμβαδίζουν με τους τύπους στόλων οχημάτων που χρησιμοποιεί αυτή τη στιγμή η Ουκρανία.
Για να μπορέσει κάθε τάγμα να πολεμήσει αποτελεσματικά, ορισμένοι από τους στρατιώτες τους θα πρέπει να λάβουν ξεχωριστή εκπαίδευση για το πώς να χειριστούν τα Bradley ή τα Marder οχήματα, ενώ άλλοι στρατιώτες θα χρειαστεί να χειριστούν τους υπάρχοντες στόλους της σοβιετικής εποχής. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, δεν θα πρέπει να υπάρχει μόνο ένα σύστημα ΗΠΑ/Γερμανίας και Σοβιετικής εποχής.
Είναι πολύ πιο βρώμικο και πιο περίπλοκο από αυτό: είναι πιθανό ότι σε κάθε μονάδα πεζικού θα υπάρχει ένας συνδυασμός οχημάτων της σοβιετικής εποχής και άλλων οχημάτων με προέλευση από διαφορετικές χώρες (κάθε χώρα έχει κάνει προσαρμογές).
Επίσης, όπως είναι λογικό, δεν υπάρχουν συστήματα επιμελητείας και συντήρησης για BFV, Marders ή άλλα οχήματα του ΝΑΤΟ στον ουκρανικό στρατό. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και οι βασικές επισκευές θα απαιτήσουν μεταφορά του οχήματος, πιθανότατα στην Πολωνία (όπως συμβαίνει επί του παρόντος για την επισκευή πυροβολικού που έχει υποστεί ζημιά στην Ουκρανία). Αυτή η κατάσταση επηρεάζει αρνητικά τις δυνατότητες μάχης μιας μονάδας.
Συχνά, τα οχήματα καταρρέουν για σχετικά ασήμαντα ζητήματα. Η πραγματοποίηση τέτοιων επισκευών υπό συνθήκες μάχης είναι πολύ δύσκολη, αλλά εφικτή για συγκεκριμένους στρατούς. Αλλά για την Ουκρανία, ακόμη και ένα μικρό μηχανικό πρόβλημα θα απαιτούσε επιστροφή του κάθε οχήματος στην Πολωνία. Η UAF θα έχει πραγματική δυσκολία να διατηρήσει λειτουργικούς αυτούς τους νέους στόλους, ακόμα κι αν οι στρατιώτες εκπαιδευτούν πλήρως.
Η φύση και η σκληρότητα της μάχης στην Ουκρανία είναι πολύ πιο δύσκολη από οτιδήποτε. Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, η Ουκρανία υφίσταται σημαντικές απώλειες. Εάν η UAF προχωρήσει στην επίθεση, τα ποσοστά απωλειών θα αυξηθούν, ειδικά κατά τη διάρκεια βασικών μαχών. Τι θα συμβεί όταν τα λίγα μέλη του πληρώματος που θα εκπαιδευτούν στο Bradley τραυματιστούν στη μάχη; Ποιος θα χειριστεί τότε τον εξοπλισμό; Ποιος θα χρησιμοποιήσει – χωρίς προηγούμενη εκπαίδευση – το σύνθετο κύριο πυροβόλο 25 χιλιοστών του BFV, τον εκτοξευτή πυραύλων του ή τα πολυβόλα του επί του σκάφους;
Το πλεονέκτημα του σύγχρονου εξοπλισμού του ΝΑΤΟ είναι ότι είναι εξελιγμένο και θανατηφόρο – αλλά το μειονέκτημα είναι ότι απαιτεί σημαντική εκπαίδευση για να λειτουργήσει και αφοσιωμένη συντήρηση για να τον κρατήσει στη μάχη. Πολλά από τα συστήματα δεν είναι διαισθητικά και δεν μπορούν απλά να «παραληφθούν» από τον επόμενο άνθρωπο στη σειρά.
Οι στρατιώτες της UAF καλούνται να μάθουν και να εκπαιδεύονται σε δώδεκα ή περισσότερους τύπους IFV και πολλαπλές παραλλαγές δεξαμενών, που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις συντήρησης, τις απαιτήσεις καυσίμων, τα διαφορετικά πυρομαχικά και τα συστήματα ελέγχου πυρκαγιάς – ενώ μάχονται καθημερινά για τη ζωή τους. Είναι πολύ απίθανο ότι σε λίγους μήνες από τώρα ο ουκρανικός στρατός –ή ακόμα και ένας δυτικός στρατός για εκείνο το θέμα– θα μπορεί να πέσει πάνω σε έναν θύλακα εξοπλισμού που δεν είχε δει ποτέ, για τον οποίο δεν θα υπάρχει σύστημα υλικοτεχνικής υποστήριξης ή συντήρησης για να ξεκινήσει μια αποτελεσματική μεγάλης κλίμακας και επιτυχημένη αντεπίθεση εναντίον του εχθρού.
Η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της δεν πρέπει να βιαστούν να αποτύχουν…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ TOP 10:
