Να πώς θα σκοτώσει το Twitter ο Elon Musk
της Elizabeth Spiers
Το να παραδέχεσαι ότι κάνεις λάθος δημόσια είναι έντονα δυσάρεστο αλλά θεμελιωδώς καλό. Ιδού λοιπόν: Έκανα λάθος σχετικά με το Twitter.
Όταν η υπηρεσία microblogging ξεκίνησε το 2006, 16 χρόνια πριν την αγοράσει ο Elon Musk, νόμιζα ότι ήταν ασήμαντη. Ο συνιδρυτής Jack Dorsey περιέγραψε ένα tweet ως «μια σύντομη ανάρτηση ασήμαντων πληροφοριών» και σκέφτηκα ότι ακούγεται πολύ σωστή η περιγραφή. Μάλλον το είπα δημόσια κάπου – πιθανότατα στο Facebook ή σε κάποια πλατφόρμα ιστολογίων. Ποια είναι η διαφορά, θυμάμαι να γράφω, μεταξύ μιας ανάρτησης που χάνεται στον χρόνο και των εγκάτων του The Internet Archive, ανάμεσα σε ένα tweet και μια ενημέρωση κατάστασης στο Facebook; Δεν είναι βασικά το ίδιο πράγμα; Και γιατί να εγγραφείτε σε μια πλατφόρμα που σας επιτρέπει να γράψετε μόνο μία ή δύο προτάσεις τη φορά – με όχι περισσότερους από 140 χαρακτήρες;
Αυτό που δεν κατάλαβα τότε, αλλά συνειδητοποίησα σύντομα, είναι ότι το Twitter λειτούργησε εν μέρει λόγω της επιβεβλημένης συντομίας (παρόλο που το όριο χαρακτήρων είναι τώρα 280 χαρακτήρες). Ναι, υπάρχουν εικόνες και βίντεο, αλλά είναι ουσιαστικά η πλατφόρμα ενός συγγραφέα, που απαιτεί από τον χρήστη να είναι ευγενικός και συνοπτικός.
Ήμουν από νωρίς χρήστης των blog. Αυτό που μου άρεσε στο πρώιμο blogging ήταν ο νέος τρόπος επικοινωνίας: Η σύνδεση με ένα άλλο ιστολόγιο δημιουργούσε ένα είδος μετα-συνομιλίας με άλλα άτομα που δεν είχα γνωρίσει ποτέ. Μπορούσες να μάθεις νέα πράγματα, να συναντήσεις άτομα που δεν θα συναντούσες ποτέ υπό άλλες συνθήκες και να κάνεις συζητήσεις που θα ήταν δύσκολο να σχεδιαστούν εκτός σύνδεσης.
Το Twitter, στην ιδανική του μορφή, ήταν ακριβώς αυτό. Ακόμη καλύτερα. Επιβράβευε τα διανοητικά προκλητικά επιχειρήματα, την έκφραση της κοινής εμπειρίας, την ανάλυση σημαντικών ερωτήσεων και τα καλά αστεία. Έκανα φίλους στο Twitter που έγιναν φίλοι μου στην πραγματική ζωή. Πολλές φορές, αφού μιλούσα για ένα σημείο διαφωνίας με κάποιον άλλον στην πλατφόρμα, έφευγα καταλαβαίνοντας την άποψή τους καλύτερα και με μια πιο λεπτή κατανόηση του θέματος. Δεν είναι περίεργο ότι οι συνομιλίες στο Twitter οδήγησαν σε βαθιές κοινωνικές αλλαγές όπως το #MeToo και τα κινήματα για τα δικαιώματα και την προβολή των τρανς, και ότι ήταν ένα μέρος για να οργανωθεί και να εδραιωθεί η υποστήριξη για διαμαρτυρίες όπως το Black Lives Matter.
Επίσης, όλοι σύντομα καταλάβαμε ότι το Twitter είναι ένας «βόθρος» παραπληροφόρησης, άσκοπης στόχευσης και παρενόχλησης. Ίσως αυτό δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει: Η δημόσια πλατεία δεν είναι πάντα ένα ευγενικό μέρος και πολλοί άνθρωποι την έχουν πατήσει. Σύντομα, όμως, έγινε σαφές ότι η πλατφόρμα, που πολλοί άρχισαν να αναφέρουν ως «κολαστήριο», αντάμειβε την πρόκληση και ενθάρρυνε τον ρατσισμό, την ομοφοβία, τον εκφοβισμό και τον μισογυνισμό – ενώ την ενίσχυε σε πρωτοφανείς διαστάσεις. Το Twitter, όπως και άλλες πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έχει επίσης δείξει ότι δεν μπορεί να καταπολεμήσει την παραπληροφόρηση αρκετά ριζικά ή γρήγορα ώστε να την αποτρέψει από το να αποσταθεροποιήσει τις δημοκρατίες. Και η δυνατότητα να είσαι ανώνυμος ως χρήστης είναι ένα δίκοπο μαχαίρι: καλό για πληροφοριοδότες και επίσης καλό για τρολ που θέλουν να παρενοχλήσουν άλλους ή να δημιουργήσουν χάος.
Δεν είναι περίεργο που ο Elon Musk ήθελε να το αγοράσει.
Τώρα που ο διευθύνων σύμβουλος της Tesla και της SpaceX αγόρασε το Twitter στην «τσιμπημένη» τιμή των 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων, φαίνεται ότι θέλει να το «κάψει» ολοσχερώς. Έχει απολύσει κρίσιμο προσωπικό μέσω email· αποκατέστησε λογαριασμούς που είχαν απαγορευτεί, συμπεριλαμβανομένων πολλών με δεξιόστροφη τάση (συμπεριλαμβανομένου του λογαριασμού του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ)· και εξάλειψε μεγάλο μέρος της τεχνολογικής υποδομής που είναι ζωτικής σημασίας για τη συνεχή ικανότητα του Twitter να λειτουργεί, συμπεριλαμβανομένων πολλών από τις μικροϋπηρεσίες που παρέχουν δυνατότητες όπως ο έλεγχος ταυτότητας δύο παραγόντων. Τότε ο Musk συνειδητοποίησε ότι απέλυσε κάποιους ανθρώπους που πραγματικά χρειάζεται το Twitter και έβαλε μανιωδώς τους μάνατζερ να προσπαθούν να τους ξαναπροσλάβουν. Γνωρίζουμε ότι τα έχει κάνει όλα αυτά εν μέρει επειδή έχει αναρτήσει Tweet σχετικά με αυτό, σε πραγματικό χρόνο.
Οι δισεκατομμυριούχοι γενικά δεν χρειάζονται πλατφόρμες microblogging για να ακουστούν – λαμβάνουν άφθονη κάλυψη στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Επομένως, για να κατανοήσουμε την ελκυστικότητα της κατοχής του Twitter, αξίζει να εξετάσουμε πώς έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο επεξεργαζόμαστε τον κόσμο. Οι καθημερινοί ενεργοί χρήστες του Twitter είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα των χρηστών του Facebook, αλλά καλώς ή κακώς, πολλά δημόσια πρόσωπα είναι στο Twitter, όπως και πολλοί δημοσιογράφοι και άλλα άτομα που διαμορφώνουν αφηγήματα αυτού που αντιλαμβανόμαστε ότι είναι η πραγματικότητα. Είτε πρόκειται για τη δημόσια υγεία, για παγκόσμιες συγκρούσεις ή για οτιδήποτε κάνει ο Harry Styles ανά πάσα στιγμή, πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν τα νέα τους από το Twitter, καθώς και την ευρύτερη ιδεολογία και κοσμοθεωρία τους.
Αυτό είναι και καλό και κακό. Έχει χρησιμοποιηθεί για να οργανώσει και να υποστηρίξει επαναστάσεις – με πιο διάσημη εκείνη της Αραβικής Άνοιξης του 2011 – και επίσης για τη διάδοση των ψεμάτων του QAnon και πολλών άλλων συνωμοσιών. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ήταν χρήσιμο για τη διανομή συμβουλών σχετικά με τη μάσκα, την κοινωνική απόσταση και τα εμβόλια — αλλά και ένας φορέας για την προπαγάνδα κατά των εμβολίων. Είναι ένα τόσο ζωντανό ντοκουμέντο του τι συμβαίνει σε κάθε δεδομένη στιγμή, που αν ακούσετε μια δυνατή έκρηξη από το παράθυρό σας, μπορείτε πιθανώς να πληκτρολογήσετε «δυνατός κρότος» μαζί με το όνομα της γειτονιάς σας και να μάθετε τι προκάλεσε τον ήχο μέσα σε λίγα λεπτά.
Το Twitter είναι, με απλά λόγια, ένας από τους πιο ισχυρούς και εκτεταμένους μηχανισμούς για την ανακάλυψη και τη διανομή πληροφοριών στο διαδίκτυο. Αν θέλετε επιρροή, αν σας ενδιαφέρει να αναδιαμορφώσετε τον τρόπο που σκέφτεται ο κόσμος για τα πράγματα, πιθανότατα βρίσκεστε στο Twitter. Αν θέλετε να κυριαρχήσετε στη συζήτηση και να στριμώξετε όποιον διαφωνεί μαζί σας ή πιστεύει ότι τα αστεία σας δεν είναι αστεία, ίσως να θέλετε να το αποκτήσετε.
Και για όσους από εμάς έχουμε περάσει σημαντικό χρόνο στο Twitter για 16 χρόνια, είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μοιάζει και πώς θα νιώθει ο κόσμος χωρίς αυτό.
Θα αναγκαστούμε να μάθουμε; Αυτήν τη στιγμή, η πλατφόρμα μοιάζει με εκτροχιασμό τρένου σε αργή κίνηση. Η δημιουργία εσόδων είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του Musk, ειδικά δεδομένου του περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετησίως που πρέπει να πληρώνει για να εξυπηρετήσει το δάνειο που χρησιμοποίησε για να αγοράσει την εταιρεία. Το Twitter δημιουργεί έσοδα κυρίως μέσω της διαφήμισης, αν και ο Musk φαίνεται ανεξήγητα αποφασισμένος να καταστρέψει αυτή τη ροή εσόδων και έχει αποξενώσει τους διαφημιστές, με αποτέλεσμα το Twitter να χάνει τους στόχους πωλήσεων διαφημίσεων. Στελέχη της εταιρείας είπαν στους New York Times ότι η εταιρεία μείωσε τις προβλέψεις εσόδων της από 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια το τελευταίο τρίμηνο του 2022 σε 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια και στη συνέχεια σε 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια. Από τότε που ανέλαβε ο Musk, η ρητορική μίσους έχει γίνει πιο viral, η εποπτεία του περιεχομένου του ιστότοπου και άλλες λειτουργίες έχουν σταματήσει από τις απολύσεις και παραιτήσεις του προσωπικού, και η αποστελέχωση των τμημάτων μηχανικής από τον Musk καθιστά την πλατφόρμα λιγότερο εύχρηστη.
Το ερώτημα τώρα είναι, θα αντέξει το Twitter; Δεν θα σταματήσω να το τονίζω: ο Musk το προκάλεσε αυτό μόνος του στον εαυτό του. Δεν μπήκε στον κόπο να κατανοήσει την εμπορική δραστηριότητα του Twitter πριν αγοράσει την εταιρεία, δεν έμαθε πώς λειτουργεί η τεχνολογία του και δεν κατάλαβε πόσο σημαντική είναι η ασφάλεια της επωνυμίας για τους διαφημιστές. Τώρα πρέπει να το φτιάξει.
Αλλά νομίζω ότι η μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή για το Twitter του Elon Musk είναι πιο απλή: τελικά όλοι θα το βαρεθούμε. Υπάρχει μια ομοιότητα στις προκλήσεις του Musk που είναι κουραστική. Και αν δεν επιδιορθώσει τα πράγματα που έχει χαλάσει, η «φασαρία» του ιστότοπου θα απομακρύνει τους χρήστες. Οι σπουδαίοι άνθρωποι φεύγουν καθημερινά, αναζητώντας νέους ψηφιακούς χώρους για να εγκατασταθούν — και παίρνουν μαζί τους τις ισχυρές απόψεις, τις φρέσκες ιδέες, τις δύσκολες ερωτήσεις και τα ωραία αστεία τους.
Ωστόσο, είναι κρίμα που συμβαίνει αυτό στο Twitter, επειδή αυτός ο ιστότοπος ήταν συχνά ένα εξαιρετικό μέρος για να βρίσκεσαι, παρά την όλη ακαταστασία του.
